Φαντάσου τη ζωή σαν ένα θάλαμο με πολλές πόρτες.
Ευθύς αμέσως γεννηθούμε ξεκινάει και η ζωή. Το τέλος δεν το ξέρεις, δεν προβλέπεται αυτό που θα κάνεις.
Είναι για να μην κάθεσαι απλώς στον θάλαμο και περιμένεις να περάσει ο χρόνος.. Να αρχίσεις να ανοίγεις πόρτες, πόρτες οι οποίες μέσα τους κρύβουν βιωματικές στιγμές.
Αν κάποια δεν σου άρεσε απλά βγαίνεις από αυτήν αλλά δεν φοβάσαι. Πρέπει να έχεις θάρρος να ανοίξεις επόμενες αλλιώς θα μένουμε στον θάλαμο. Θυμόμαστε είτε με στεναγμό είτε με χαρά τις προηγούμενες και προσπαθούμε να μάθουμε ποιες θέλουμε να ανοίγουμε. Της αρεσκείας μας που λέει και ο λαός!
Δεν είναι εύκολο. Για αυτό λέγεται ζωή.
Δύο βασικές αρχές των οικονομικών ορίζουν: το να πετύχεις το μεγαλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα με το μικρότερο δυνητικά κόστος. Πολύ ιδεατό. Δεν μπορείς να το πετύχεις εύκολα γιατί υπάρχει η αβεβαιότητα του αγνώστου!
Αλλά αξίζει τουλάχιστον να προσπαθείς γιατί η ζωή θέλει πράξεις. Να μάθεις να πέφτεις για να σηκώνεσαι και να πέφτεις λιγότερες φορές. Σα να μαθαίνεις ποδήλατο, ένα πράγμα. Να περιμένεις να σε αγαπήσουν για να αγαπήσεις ή να αγαπάς χωρίς να περιμένεις να σε αγαπήσουν και τα δυο είναι αξιοσημείωτα ερωτήματα, αλλά νομίζω πως αξίζει να αγαπάς χωρίς κακοπροαίρετους δισταγμούς σε αυτούς που θα μοιράζεστε τις ίδιες αξίες.
Τον ίδιο οδηγό, όχι υποχρεωτικά θέλω, αλλά αξίες. Τα θέλω αλλάζουν, οι αξίες όχι. Το ίδιο και η αγάπη. Πάντα θα έχεις να μαθαίνεις από τους ανθρώπους, είτε μαθαίνοντας καλά πράγματα είτε όχι. Πάντα θα υπάρχουν και τα δυο: μαθαίνουμε να επιλεγούμε πόρτες, μαθαίνουμε να αγαπάμε ανθρώπους, αναμνήσεις, γνώσεις.
Οικονομολόγος
