Ήταν η πρώτη μέρα του lockdown και ήδη από την προηγούμενη είχα ψυχοπλακωθεί αρκετά. Αποφασισμένος λοιπόν ότι σε αυτό το lockdown θα εκμεταλλευτώ τα sms στο έπακρο έστειλα περήφανος το πρώτο μου μήνυμα, έβαλα τα αθλητικά μου, την ζακέτα μου, τα ακουστικά μου και ξεχύθηκα στον δρόμο. Αναζητούσα ταυτόχρονα έναν αστυνομικό να μου κάνει έλεγχο για να του δείξω με υπεροπτικό ύφος το ολόσωστο μήνυμα που είχα στείλει.
Πήγα μέσα από τα Εξάρχεια. Ότι και να λέει ο κόσμος για τα Εξάρχεια μόνο βαρετά δεν είναι για περπάτημα. Ειδικά αν σου αρέσουν τα παλαιοβιβλιοπωλεία και η τέχνη του περιθωρίου. Έφτασα σε ένα περίπτερο που λειτουργεί και σαν υπαίθριο βιβλιοπωλείο ταυτόχρονα. Ήμουν χαρούμενος που θα παράμενε ανοιχτό κατά την διάρκεια της καραντίνας και θα έχω ένα μέρος να περνάω την ώρα μου χαζεύοντας και να μπορώ να σπαταλάω τα χρήματα μου τουλαχιστον λίγο πιο ποιοτικά. Αγόρασα ένα πολύ προκλητικό βιβλίο για την ζωή μιας πόρνης σε πολύ καλή τιμή. Ένιωθα ότι τους έκλεψα.
Περήφανος για την αγορά μου συνέχισα την βόλτα μου μέσα από τα πολύπαθα Εξάρχεια και αφού πέρασα την Λεωφόρο Αλεξάνδρας κοντεύοντας προς το σπίτι μου βρέθηκα να περνάω έξω από μία εκκλησία. Ασυνείδητα έκανα τον σταυρό μου και χωρίς να το καταλάβω μπήκα μέσα με σκοπό να ανάψω ένα κερί και να προσφέρω το ένα ευρώ που είχα στην τσέπη μου. Καλύτερα να το αφήσω στην εκκλησία είπα παρά να το κάνω σοκολάτα πάλι. Αφού άναψα το κερί και ευχήθηκα υγεία σε όλη την οικογένεια μου, στάθηκα ένα λεπτό όρθιος και παρατήρησα ότι η λειτουργία ακουγόταν πολύ όμορφα. Αρκετά καλύτερη από αυτή που έχω συνηθίσει στο νησί μου για να πω την αλήθεια. Πήγα σε μία καρέκλα και έκατσα ώστε να μπορώ να βλέπω όλη την εκκλησία και να παρατηρώ τους ανθρώπους που ήταν μέσα.
Η κούραση σε συνδυασμό με το ότι είχα καιρό να πάω εκκλησία λόγω της πανδημίας με έκαναν να απολαύσω την λειτουργία. Αντικειμενικά και οι ιερείς και οι ψάλτες είχαν πολύ καλές φωνές. Το χαμηλό φως, οι ψαλμοί, η κούραση, η τσαντίλα της καραντίνας που ήρθε με έκαναν να κάτσω πάνω από μία ώρα μέχρι το τέλος. Είμασταν πάνω από 15 άτομα όλοι σε μεγάλη απόσταση. Δεν θα πω ψέματα, υπήρχαν μερικοί που είχαν κατεβασμένη την μάσκα τους αλλά σιγά το νέο, κάθε μέρα το βλέπω αυτό στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Παρακολουθούσα τον κόσμο μέσα στην εκκλησία. Οι περισσότεροι 60 χρονών και πάνω. Στενοχωρημένοι. Ήσυχοι. Μια γυναίκα πήγε να προσκυνήσει την εικόνα και έβαλε τα κλάματα. Ακούστηκε σε όλη την εκκλησία. Δύο παιδιά με νοητική υστέρηση μπήκαν με τους γονείς τους, προσκύνησαν και έφυγαν. Ένας άστεγος που κάθονταν πιο μπροστά από εμένα ήταν και αυτός λίγο βουρκωμένος. Αρκετοί μετανάστες από Αφρική και Βαλκάνια. Πολλοί νομίζουν ότι η ορθοδοξία είναι μόνο για τους Έλληνες. Δεν έχουν παρά να πάνε σε μία εκκλησία του κέντρου και να παραμείνουν λίγο μέσα. Τραγικές φιγούρες ήταν οι περισσότεροι ηλικιωμένοι γιατί στο τέλος της λειτουργίας ο ιερέας ανακοίνωσε ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που λειτουργεί η εκκλησία μέχρι το τέλος του lockdown. Μετά την ανακοίνωση αυτή όλοι είχαν μια φανερή θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους.
Έκατσα μέχρι το τέλος. Είδα τον ιερέα να δίνει ένα κουτί φάρμακα σε έναν πιστό και αυτός να προσπαθεί να του φιλήσει το χέρι με το ζόρι. Αυτή είναι η εκκλησία. Δεν είναι κάτι παλιό και βαρετό. Είναι ένα καταφύγιο για πολλούς ανθρώπους που δεν έχουν που αλλού να ελπίζουν. Για ανθρώπους που περνάνε δύσκολα ή κοιτάνε τον θάνατο με το ένα μάτι λόγω σοβαρών ασθενειών. Κάποιο παραπονιούνται που στην καραντίνα έκλεισαν τα νυχάδικα και έτρεχαν πανικόβλητοι τελευταία μέρα να καλύψουν αυτήν την τόσο σοβαρή ανάγκη που ένιωθαν. Κάποιοι σαν και εμένα παραπονιούνται που η ελευθερία των κινήσεων τους περιορίζεται. Κάποιο άλλοι νιώθουν πως αυτό που τους βοηθάει να παραμένει η ψυχή τους δυνατή κλείνει. Αυτό που τους βοηθάει να αντιμετωπίζουν τις ασθένειες τους, κλείνει λόγω κάποιας καινούργιας ασθένειας τώρα. Ο κόσμος δεν είναι μόνο τα άτομα που πάμε για καφέ ή τα άτομα που επιλέγουμε να ακολουθούμε στα social media. Είναι πολλά περισσότερα. Ειδικά η θρησκεία. Είναι αυτό το διαφορετικό που οι ‘’διαφορετικοί’’ άνθρωποι χρειάζονται.
Φοιτητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών – Δουλεύει πάνω στα λογιστικά – Ιδιοκτήτης τουριστικής επιχείρησης – Ενασχόληση με την μακροοικονομική, την φωτογραφία, την μουσική και την ανάγνωση.
