Η αριστερά με την επανάσταση είναι έννοιες συνυφασμένες στην πολιτική. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για την ριζοσπαστική αριστερά. Όλοι θυμόμαστε τον Αλέξη Τσίπρα ως παθιασμένο νέο να μιλά για το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, το οποίο κατακτήθηκε έπειτα από αγώνες δεκαετιών και αμέτρητες θυσίες. Ο νεαρός «επαναστάτης» εκμεταλλεύτηκε το αντιμνημονιακό κύμα και, υποσχόμενος πολύ περισσότερα από όσα μπόρεσε τελικά να επιτύχει, ανήλθε στο αξίωμα του πρωθυπουργού τον Ιανουάριο του ’15.
Μετρήθηκε και βγήκε λίγος τεσσερσήμισι χρόνια μετά, τόσο πολιτικά όσο και ηθικά. Η παλιά «παρέα της Καισαριανής» από επαναστάτες υπέρ ισότητας, δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας, βρέθηκε στολισμένη με ανέσεις που δεν ταίριαζαν στο πρότυπο της αριστεράς που μας είχαν πλασάρει. Σύμφωνα με το πρότυπο αυτό, ο αγωνιστής έπρεπε να είναι από τα λαϊκά στρώματα, να μετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, να μάχεται την αδικία, να δίνει πάντα στο λαό. Το σκάνδαλο Πετσίτη και το φιάσκο με την πολιτικοποίηση του σκανδάλου Novartis πλήγωσαν το όποιο ηθικό πλεονέκτημα μπορεί να είχε απομείνει στο ΣΥΡΙΖΑ. Η συμμετοχή πολυεκατομμυριούχων στα ψηφοδέλτια, καθώς και οι διακοπές του τότε πρωθυπουργού στο κότερο αποδεικνύουν πως η ανιδιοτέλεια και η ταπεινότητα αποτελούν αριστερές αξίες, μόνο στη θεωρία. Ή ότι οι φερόμενοι αριστεροί χρησιμοποίησαν μία ιδεολογία ως όχημα για θέσεις εξουσίας.
Τα χειρότερα όμως ήρθαν στο φως μετά τη διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα όταν πλέον έχει επιστρέψει στην αντιπολίτευση. Ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης με όχημα τα χρήματα των φορολογουμένων από αριστερός αγωνιστής μεταλλάχτηκε σε στυγνό καπιταλιστή με δεκάδες ακίνητα. Επιχειρηματικά επαινέσιμο; Ίσως. Ηθικά όμως όχι για κάποιον που καταδίκαζε την οικονομική επιφάνεια.
Και ερχόμαστε στην περίπτωση του τέως πρωθυπουργού. Επικοινωνούσε πως διέμενε στη λαϊκή Κυψέλη, όμως η χλιδή νίκησε και αυτόν καθώς προτίμησε για κατοικία τα αρκετά πιο χλιδάτα Λεγραινά και συγκεκριμένα μια βίλα αξίας 1.200.000 ευρώ, προσκομίζοντας ένα ενοίκιο πεντακοσίων ευρώ. Όσο δηλαδή, θα κόστιζε, ένα ανακαινισμένο τριάρι στην Κυψέλη. Κάνοντας γρήγορα τα μαθηματικά η απόσβεση για τον ιδιοκτήτη έρχεται σε ακριβώς 200 χρόνια μίσθωσης. Με τέτοιες διαπραγματευτικές ικανότητες απορεί κανείς γιατί στο τιμόνι της χώρας δε τα πήγε καλύτερα.
Το κερασάκι στην τούρτα βάζει η πρόσφατη έρευνα της PwC για τη Folli Follie καθώς δείχνει πως το μεγάλο σκάνδαλο της εταιρείας ενδέχεται να μην είναι αποκλειστικά επιχειρηματικό αλλά και πολιτικό. Ηλεκτρονική αλληλογραφία φέρνει στο προσκήνιο τα ονόματα πρωτοκλασάτων στελεχών του τέως κυβερνώντος κόμματος να βάζουν «πλάτη» για πάγωμα των ερευνών.
Τα πράγματα περιπλέκονται, καθώς ο Μάκης Μπαλαούρας, ο οποίος φαίνεται να έχει οργανώσει στο παρελθόν μπαζάρ για την εν λόγω εταιρία, είδε μια δωρεά 80.000 ευρώ εκ μέρους της εταιρίας στην εκλογική του περιφέρεια. Αν όλα αυτά σχετίζονται θα κριθεί από τα δικαστήριο.
Το αφήγημα του ηθικού πλεονεκτήματος πάντως σίγουρα έχει καταρριφτεί. Και αν υπήρχε δε θα βρισκόταν σίγουρα στην αριστερά, όχι τουλάχιστον σε αυτή της τη μορφή. Απεναντίας αυτή η σχέση με σύνδρομα ενοχής βγάζει κάτι το ανήθικο.
Αναδημοσίευση από τον Πρωινό Λόγο – 25/12-2020
Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός – Ραδιοφωνικός παραγωγός με ενασχόληση στην δημοσιογραφία και την επικοινωνία
