Σε θρίλερ μετατρέπονται οι Γαλλικές προεδρικές εκλογές με τον Εμανουέλ Μακρόν και την Μαρίν Λεπέν να διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε μία επανάληψη της εκλογικής αναμέτρησης του 2017. Μόνο που η τωρινή εκλογική διαδικασία έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από την προηγούμενη. Στην σκιά του πολέμου της Ουκρανίας η προεκλογική περίοδος έμεινε πίσω, τουλάχιστον από την πλευρά του Μακρόν, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε σε μία από τις τελευταίες του ομιλίες πριν το άνοιγμα των καλπών του πρώτου γύρου. Η παράμετρος του πολέμου μετέτρεψε μία, αρχικώς, αμφίρροπη μάχη για τη δεύτερη θέση, σε υπόθεση ρουτίνας για την Λεπέν και τον Γάλλο πρόεδρο από ακλόνητο φαβορί για ανανέωση της θητείας του σε οριακό νικητή. Μπορεί τα αποτελέσματα του α’ γύρου των Γαλλικών εκλογών να έδωσαν μία πρώτη ανακούφιση, η επικεφαλής της Γαλλικής ακροδεξιάς, ωστόσο, Μαρίν Λεπέν, θα κάνει τα πάντα προκειμένου να ανατρέψει τις εις βάρος της τέσσερις μονάδες ενόψει του δεύτερου γύρου.
Η νίκη Μακρόν και σε αυτές τις εκλογές είναι επιβεβλημένη για την Ευρώπη συνολικά. Ο νέος και εναλλακτικός υποψήφιος των Γαλλικών εκλογών του 2017 έμελλε να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρωπαϊκή οικογένεια από την πρώτη στιγμή. Και όχι άδικα. Σε μία περίοδο που η Ευρώπη βρισκόταν σε κρίση εξαιτίας της αποχώρησης της Βρετανίας (BRExit) από την ένωση, την έξαρση του λαϊκισμού στις ηγεσίες αρκετών μελών – κρατών, τη διαρκή διαφωνία για την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και την αγωνία της ισλαμικής τρομοκρατίας, ο Γάλλος πρόεδρος πίστεψε στην ενότητα, στη γεφύρωση των χασμάτων και στην ανάδειξη της ευρωπαϊκής ένωσης σε πυλώνα πολιτικών πρωτοβουλιών, συνεργασιών και κέντρο λήψης αποφάσεων. Ο οραματιστής Μακρόν είχε στηρίξει μεγάλο μέρος του προγράμματος του στην αναδιαμόρφωση της ευρωπαϊκής οικογένειας και στον πρωταγωνιστικό ρόλο αυτής στο διεθνές πολιτικό σκηνικό.
Από πολύ νωρίς κατάφερε να πάρει τα σκήπτρα των άτυπων ηνίων της ηγεσίας της Ευρώπης από την Γερμανία, προτού η καγκελάριος Μέρκελ αποτελέσει παρελθόν για αυτήν. Στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα, ο Μακρόν κατόρθωσε να διαμορφώσει ένα κοινό μέτωπο των κρατών του νότου έναντι του συνηθισμένου “μπλοκ” των κρατών του βορρά. Παράλληλα, ήταν από τους πρωτεργάτες του “Ταμείου Ανάκαμψης” (“Next Generation EU”), του κοινού ευρωπαϊκού ταμείου ύψους 750 δις για την παροχή οικονομικής βοήθειας στα κράτη μέλη, ώστε να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊού. Από την πρώτη στιγμή έθεσε επί τάπητος το ζήτημα η Ευρώπη να απεξαρτηθεί από τις ΗΠΑ και κατ’ επέκταση το ΝΑΤΟ, δημιουργώντας έναν αντίστοιχο ευρωπαϊκό στρατό. Στη διπλωματική σκακιέρα ο Μακρόν αποτελεί συνδετικό κρίκο πολλών διαφορετικών πλευρών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πόλεμος στην Ουκρανία με τον Γάλλο πρόεδρο να αναζητά ακόμα και τώρα διπλωματική λύση, κρατώντας διαύλους επικοινωνίας με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Ο Μακρόν όλο αυτό το διάστημα κατάφερε εκτός από βασικός εκφραστής μιας κεντρώας και φιλελεύθερης πολιτικής, να πείσει πολλούς επικριτές εντός κι εκτός των Γαλλικών συνόρων ότι παραμένει η τελευταία ελπίδα της Ευρώπης. Έχοντας, όπως είναι αναμενόμενο, και την ανάλογη φθορά προς το εκλογικό σώμα, ο Γάλλος πρόεδρος δεν κατεβαίνει ξανά υποψήφιος για να σπάσει το δικομματισμό και να φέρει κάτι καινούργιο, όπως έγινε το 2017, αλλά να συνεχίσει την πολιτική που άρχισε. Μία πολιτική μεταρρυθμιστική και σύγχρονη με σκοπό την ανανέωση του κράτους και των θεσμών (π.χ καθιέρωση του γονέα 1 και γονέα 2 στα οικογενειακά στοιχεία των Γάλλων πολιτών ή την έμφαση στον κοσμικό πολιτισμό με αποδοκιμασία εκστρατειών όπως αυτή του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο “Η ελευθερία στη χιτζάμπ”). Δίνοντας προτεραιότητα στην προσχολική εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση των νέων, πέτυχε εντυπωσιακή ανάκαμψη στο τομέα της απασχόλησης στη Γαλλία. Παράλληλα, προχώρησε σε ενέργειες υψηλού συμβολισμού, όπως η αναγνώριση των ευθυνών της χώρας του για την γενοκτονία στη Ρουάντα το 1994.
Η επανεκλογή Μακρόν δεν είναι απαραίτητη μόνο για τους Γάλλους, την Ευρώπη και την κάμψη ενός νέου λαΐκιστικού – ακροδεξιού μετώπου. Πρώτη απ’ όλους αγωνιά η ίδια η Ελλάδα. Ο Γάλλος πρόεδρος αποτελεί μέχρι σήμερα τον βασικό σύμμαχο μας απέναντι στις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ο πρόεδρος Μακρόν με τοποθετήσεις του έχει αποδείξει ότι στέκεται στο πλευρό της χώρας μας, προσμετρά την Ελλάδα μεταξύ των χωρών που πρέπει να χαράζουν κοινή πολιτική και γεωπολιτική στρατηγική και αναγνωρίζει την σημασία της για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η ιστορική ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, η συνεργασία Αθήνας και Παρισιού σε διάφορους τομείς και η μακροχρόνια φιλία των χωρών μεταξύ τους θα συνεχίσει να υφίσταται, όσο ο Μακρόν ηγείται της Γαλλικής προεδρίας.
Φοιτητής του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
