Στην  εποχή που διανύουμε ερχόμαστε καθημερινά  αντιμέτωποι με περιστατικά ανομίας, βίας, όπως επίσης και έλλειψη βούλησης του κρατικού μηχανισμού προκειμένου να τηρηθεί η νομιμότητα.

Αντ’ αυτού διαπιστώνουμε συνεχώς, σε καθημερινή πλέον βάση, οργανωμένες  ομάδες ατόμων που δρουν ανεξέλεγκτα τόσο στο κέντρο της Αθήνας όσο και στην ευρύτερη επικράτεια της χώρας μας.

Καταρχήν, πρέπει να εξετάσουμε από πού πηγάζει αυτή η κατάσταση. Η βία προέρχεται από την ανοχή του Κράτους και την απάθεια του ώστε να εφαρμοστεί η νομοθεσία;

Πλέον περιστατικά όπως, βίαιες επιθέσεις σε βάρος καθηγητών πανεπιστημίου (πχ. Α. Συρίγος και Χ. Ζαραφωνίτου ) εντός του δημοσίου Πανεπιστημίου αποτελούν φαινόμενο το οποίο κάποιοι το ονομάζουν «παρέμβαση».

Επίσης το εμπόριο ναρκωτικών στους χώρους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου καθώς και της ΑΣΟΕΕ αποτελεί πλέον καθημερινότητα.

Πρόσφατα το οικονομικό πανεπιστήμιο Αθηνών ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την αισχρή αυτή κατάσταση ανέστειλε την λειτουργία του.

Εδώ λοιπόν υπάρχει ένα θέμα.

Γιατί το κράτος δεν παρεμβαίνει να απομακρύνει τα κακοποιά στοιχεία; Το κράτος εκβιάζεται ή τηρεί την νομιμότητα;

Η κρατική μηχανή προφανώς δεν πρέπει να εκβιάζεται αλλά να παρεμβαίνει αποτελεσματικά προκειμένου να υπάρξει ισονομία στην κοινωνία μας.

Όλα τα παραπάνω στην κοινή μας γνώμη φαντάζονται ιδανικά αλλά ας πάμε τώρα στο σενάριο της παρέμβασης.

Υπεύθυνη να «καθαρίσει» τα πανεπιστήμια καθώς και τους τόπους ανομίας (π.χ  Πεδίον του Άρεως) είναι η αστυνομία. Για να παρέμβει χρειάζεται σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και πρυτανείας. Για τις παραπάνω περιπτώσεις υπάρχει η άδεια παρέμβασης όμως δεν υπάρχει ανταπόκριση. Ο λόγος είναι ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι δεν «φιλοξενούν» τοξικοεξαρτημένους και εμπόρους αλλά και άτομα του αντιεξουσιαστικού  χώρου.

Εντός και περιμετρικά των παραπάνω χώρων λειτουργούν οι λεγόμενες καταλήψεις στις οποίες ζουν άτομα που δεν είναι ως επί το πλείστον φοιτητές.

Άρα σε μία ενδεχόμενη παρέμβαση της αστυνομίας θα υπάρξουν επεισόδια και απρόβλεπτα αποτελέσματα. Πιθανόν να υπάρχουν τραυματίες η στην χειρότερη περίπτωση νεκρά άτομα.

Άρα φτάνουμε στο εύλογο ερώτημα ποιος στρατηγός της αστυνομίας θα πάρει αυτήν την απόφαση και την ευθύνη;

Επίσης το αποτέλεσμα ποιο θα είναι;

Το αποτέλεσμα δυστυχώς θα είναι ένα η συνέχιση της ανομίας από τα ίδια άτομα. Ο λόγος είναι ότι με εξαίρεση το εμπόριο ναρκωτικών που είναι κακούργημα,  όλα τα άλλα αδικήματα  που έχω περιγράψει είναι πλημμελήματα.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι την επομένη της σύλληψης τους θα αφεθούν ελεύθεροι να συνεχίσουν την δράση τους. Οι χρήστες ναρκωτικών θα γυρίσουν στις πιάτσες τους μιας και που δεν υπάρχουν δομές φιλοξενίας για αυτούς και οι γνωστοί άγνωστοι θα κυκλοφορούν πάλι ελεύθεροι. Όλο αυτό θα συνεχίζει γιατί δεν υπάρχει σύστημα απονομής της δικαιοσύνης. Δεν υπάρχουν εναλλακτικές ποινές και άμεσες τιμωρίες στους δράστες. Άρα δεν υπάρχει αυτό που λέμε ένα παράδειγμα προς τα έξω. Δηλαδή να βλέπουν τα μέλη της κοινωνίας μας τους παραβάτες να πληρώνουν ακριβά το τίμημα της ανομίας που παράγουν ώστε να αποτραπούν μελλοντικές έκνομες συμπεριφορές.

Η κατάσταση αυτή συνεχίζει και θα συνεχίζεται συνεχώς.

Πλέον, πιστεύω ότι σαν κοινωνία πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να συνεχιστεί αυτό η να αλλάξουμε νοοτροπία.

Επιβάλλεται μία πολιτική ανεξαρτήτου πολιτικού κόστους με την σύμπραξη όλων των κρατικών φορέων από κοινού με γνώμονα πάντα την φωνή της λογικής και του κοινού οφέλους.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ