Οι πρόσφατες δηλώσεις του Κωνσταντίνου Μπογδάνου σχετικά με τη φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών σε ερημικά νησιά μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε. Ο πρώην δημοσιογράφος και νυν βουλευτής τόνισε «πρέπει να ξεπεράσουμε τα ταμπού και τα κόμπλεξ», προκαλώντας την κριτική.
Χαρακτηριστική περίπτωση το άρθρο του Θανάση Μαυρίδη στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος», στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει: «Εθελοτυφλούμε αν δεν το βλέπουμε. Αλλά η λύση στο πρόβλημα δεν είναι σίγουρα αυτή που προτείνει ο κ. Μπογδάνος. Και μπορεί ο Κωνσταντίνος να εκμεταλλεύεται – ηθελημένα ή άθελά του – το αντιμεταναστευτικό ρεύμα της εποχής και να κερδίζει σε δημοτικότητα. Μπορεί. Σίγουρα, όμως, χάνει παλαιότερους φίλους. Αυτόν τον δρόμο, Κωνσταντίνε, τον οποίο αποφάσισες να τραβήξεις, δεν μπορούμε να τον πάμε μαζί».
Η απάντηση του Κωνσταντίνου Μπογδάνου υπήρξε άμεση:
Ο αγαπητός δημοσιογράφος και εκδότης Θανάσης Μαυρίδης με εγκαλεί σήμερα για δύο πράγματα: Ένα που είπα, και ένα που φαντάστηκε, ή μετέφερε χωρίς να διασταυρώσει. Ναι, λοιπόν, η διατύπωσή μου για τα μικρά ακατοίκητα νησιά ήταν μέσες-άκρες αυτή που αναπαράχθηκε. Και επιμένω πως το ζήτημα είναι αποκλειστικά πρακτικό: Όταν μιλάμε για φιλοξενία σε κλειστές εγκαταστάσεις, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να φιλοξενούνται στη νήσο Λέβιθα ή σε άλλο μέρος, εφόσον ως κράτος διασφαλίσουμε τις συνθήκες διαβίωσης που οφείλουμε, πάντα μακριά από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος. Όχι, όμως, ποτέ και πουθενά δεν είπα το δεύτερο που μου αποδίδεται – και μάλιστα εντός εισαγωγικών! – τη φράση, δηλαδή, «δεν μπορεί ο Έλληνας να έχει ίσα δικαιώματα με τον μετανάστη, τι να κάνουμε, έτσι είναι». Αυτή η φράση είναι προϊόν κακόβουλης λογοτεχνικής φαντασίας. Πρώτα την σκαρφίστηκε ο αρχισυντάκτης του KONTRA που την έβαλε υπότιτλο στη οθόνη. Μετά την εμπλούτισαν και τη διέσπειραν τα αριστερά μέσα που χτυπούν την κυβέρνηση. Κι από κει την πήρε αβασάνιστα ο Θανάσης Μαυρίδης. Τί όντως είπα, λοιπόν; Αυτολεξεί: «Δεν περιμένεις ότι ο Έλληνας πολίτης θα έχει ακριβώς τις ίδιες ελευθερίες, υποχρεώσεις και δικαιώματα με κάποιον ξένο που μόλις σου χτύπησε την πόρτα». Ποιος διαφωνεί με αυτό; Σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, οι πολίτες μιας χώρας έχουν διαφορετικές ελευθερίες, υποχρεώσεις και δικαιώματα από κάποιον αλλοδαπό, πολίτη τρίτης χώρας, που εισέρχεται παράνομα στη χώρα τους. Προσοχή, δεν μιλώ για διαφορετικά ανθρώπινα δικαιώματα – που είναι τα ίδια για όλους μας σε οικουμενικό επίπεδο – όπως ο Θανάσης Μαυρίδης φαίνεται να μου καταλογίζει. Μιλώ για αστικά και συνταγματικά δικαιώματα που πηγάζουν από την ιδιότητα του πολίτη, όπως πχ αυτό του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Αυτονόητα πράγματα, δηλαδή. Συνεπώς, φίλε Θανάση, αυτόν τον δρόμο θα τον πάμε χώρια μόνον εφόσον σε παραπλανούν προπαγανδιστικά ψέματα κι εφόσον παίρνεις τα όπλα του αντιπάλου για να στοχεύσεις και να βάλεις, χωρίς επαρκή περίσκεψη, εναντίον φίλιων δυνάμεων. Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι αυτό που έχεις κατά νου, όπως και ότι συμπαρατεταγμένοι είμαστε πιο χρήσιμοι στη συμπολίτευση και την πατρίδα.
Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μια δυναμική συζήτηση για τους νέους και να τους φέρουμε πίσω στην πολιτική.
