Η ομοιότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι ακριβώς το ότι όλοι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Διαφορετικοί ως προς τις επιλογές τους. Διότι κατά τα άλλα, τα όμοια είναι εκείνα που τους έλκουν στις μεταξύ τους σχέσεις.
Συχνά η διαφορετικότητα εγείρει πολλά ερωτήματα, αξιώσεις κι ακόμα περισσότερο την ανάγκη να αποποινικοποιηθεί. Ως προς αυτή την κατεύθυνση, στην Ελλάδα του 2020, έχουν γίνει αξιόλογα βήματα, αλλά όχι αρκετά ώστε να θεωρείται ακόμα μέρος μιας σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Έχει θεσμοθετηθεί μεν η δυνατότητα τέλεσης-υπογραφής συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, ωστόσο, δε, ακόμα κατακρίνεται εν αντιθέσει με τη συμβατότητα και αποδοχή αυτού στα ετερόφυλα. Επειδή ακριβώς κατακρίνεται, ακόμη δεν είναι τόσο διαδεδομένο. Είναι βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις, διακαής πόθος, αλλά προς το παρόν αχνοφαίνεται σαν επιλογή μόνο και μόνο επειδή μας καίει περισσότερο το «τι θα πεί ο άλλος;». Γιατί να υπάρχουν αντιδράσεις και κατακρίσεις όταν είναι επιλογή δύο και μόνο ανθρώπων που επειδή είτε το θέλουν και οι δύο είτε το επιθύμησαν ως επισφράγιση της σχέσης τους είτε το έχουν ως απωθημένο, έχει ως αποτέλεσμα να συγκρατούν και να φυλακίζουν τη διάθεσή τους αυτή; Μέχρι ώρας, κανείς δε δίνει απάντηση. Αλλά και κανείς άλλος δεν αναφέρεται σε αυτό φοβούμενος μήπως πέσει θύμα κοροϊδίας και χλευασμού. Κοροϊδία είναι να υποκρίνεσαι κάτι το οποίο είναι ξένο ως προς εσένα…!
Ας κοιτάξουμε, όμως, το ίδιο νόμισμα από την άλλη του πλευρά. Ποια θα ήταν η στάση όσων αποστρέφονται τη διαφορετικότητα αν αυτή η ίδια προβαλλόταν ως κάτι φυσιολογικό και όχι προκλητικό; Δηλαδή, όσο και να καταδικάζονται έντονα έστω και οι παραμικρές ενδείξεις ομοφοβίας, μήπως τελικά –ως έναν βαθμό- ευθύνονται και οι «εντός του κλάδου»; Ας πάρουμε παράδειγμα αυτή την περιβόητη παρέλαση προς τιμήν όλης της «διαφορετικής» κοινότητας. Ο λόγος για τον οποίο έλαβε χώρα την πρώτη φορά ήταν προς τιμήν της διεκδίκησης αυτών των ανθρώπων που βρέθηκαν περιθωριοποιημένοι, αποκλεισμένοι και αποστασιοποιημένοι από την ίδια κοινωνία των «κανονικών ανθρώπων» σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Διαδήλωσαν εκείνοι ακριβώς προκειμένου να έχουν τα ίδια δικαιώματα αλλά και τις ίδιες υποχρεώσεις με όλους τους υπόλοιπους. Διαμαρτυρήθηκαν διότι ήθελαν να αντιμετωπίζονται όπως οι άλλοι. Πρόκειται για εξέγερση που αποτελεί το πιο σημαντικό γεγονός που οδήγησε στο απελευθερωτικό κίνημα των γκέι και το σύγχρονο αγώνα για τα ΛΟΑΤ δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς μέχρι τότε οι άνθρωποι με αυτό τον σεξουαλικό προσανατολισμό στη καλύτερη των περιπτώσεων συλλαμβάνονταν. Αυτό είναι το ιστορικό πλαίσιο των ταραχών που έλαβαν χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες της 28 Ιουνίου 1969, στο Στόουνγουολ Ιν, που βρίσκεται στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, γειτονιά του Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη.
Η εικόνα, όμως, αυτή ουδεμία σχέση έχει με τη «σύγχρονη παρέλαση» ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Πόσες φορές άλλωστε έχει γίνει λόγος σε τοπικές εφημερίδες και στα δελτία ειδήσεων των εκτρόπων που γίνονται κατά τη διάρκειά της, όπως να χορεύουν ξέφρενα και με ελάχιστα ή καθόλου ρούχα σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας; Κι εδώ γεννάται η εξής απορία: αν δεχτούμε ότι έτσι κι αλλιώς υπάρχει ήδη μια προκατάληψη για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αυτές οι συμπεριφορές γιατί να μην θεωρούνται ακραίες και υπερβολικές από όλους τους άλλους που αδυνατούν να δεχτούν έτσι κι αλλιώς την κοινότητα αυτή και το τι πρεσβεύει; Έτσι, ο αρχικός χαρακτήρας των διαδηλώσεων στις αρχές του 1969 στην Αμερική ευτελίζεται και μετατρέπεται σε ένα ξέφρενο καρναβάλι.
Η επιλογή στον σεξουαλικό προσανατολισμό είναι προσωπικό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Δε ζούμε, όμως, σε ένα ιδανικό κόσμο. Χρειάζεται χρόνος και σωστές κινήσεις προς αυτή τη κατεύθυνση. Αν όλοι κάνουμε ένα βήμα παραπάνω προς την επίτευξη αυτού του στόχου, αν οι συμβαλλόμενες πλευρές προκαλούν λιγότερο κι αν η ιδέα του ανθρώπου υπερτερεί ως αγαθό που εγγυάται την κοινωνική ηρεμία, τότε τα πράγματα θα γίνουν κάπως ιδανικότερα για όλους. Άλλωστε πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο άνθρωπος αποστρέφεται το διαφορετικό. Πόσο μάλλον όταν του επιβάλλεται δια του εξαναγκασμού. Είναι στο χέρι, λοιπόν, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας να το χρησιμοποιήσει αυτό όχι μόνο για να αντιπαρατίθεται αιωνίως, αλλά για να μεταστρέψει το ήδη υπάρχον κλίμα με γνώμονα το μέτρο και την αξιοπρέπεια…
Νομικός – Φιλόλογος – Μεταπτυχιακός φοιτητής Φιλοσοφίας
