Τις τελευταίες εβδομάδες γινόμαστε μάρτυρες ενός θρίλερ, με τις μεταλλάξεις του κορωνοϊού να φτάνουν στην πόρτα μας πιο γρήγορα από τα εμβόλια. Τα εμβόλια που παρήχθησαν σε χρόνο ρεκόρ για την ανθρώπινη ιστορία, εμφανίζουν αμφίβολη δυναμική απέναντι στα νέα δεδομένα που επιφέρουν τόσο η νοτιοαφρικανική όσο και η βρετανική μετάλλαξη. Και οι δύο μεταδίδονται σημαντικά πιο εύκολα από το μέχρι σήμερα κυρίαρχο στέλεχος, αλλά εμφανίζουν και σημαντικές διαφορές. Η νοτιοαφρικανική φαίνεται να μένει ανεπηρέαστη από τα μέχρι σήμερα εμβόλια, ενώ παρουσιάζει και βαρύτερα συμπτώματα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για όσους έρθουν σε επαφή. Η βρετανική, παρότι φαίνεται να μπορεί να αναχαιτισθεί με μεγαλύτερη ευχέρεια, χτυπάει τους νέους με τρόπο πολύ χειρότερο του κυρίου στελέχους με αποτέλεσμα να μπαίνει φρένο στη λειτουργία των σχολείων ακόμη και για τις μικρότερες τάξεις έως ότου το ιικό φορτίο μειωθεί ή βρεθεί μια οριστική λύση.
Η μέχρι τώρα στρατηγική για τη χώρα μας αφορούσε μέτρα ακορντεόν, έτσι ώστε να σωθεί -ό, τι μπορεί να σωθεί από την αγορά- και ταυτόχρονα με αυτή τη μικρή χαλάρωση να αποφορτιστεί ο λαός ψυχικά μέχρι την επόμενη απαγόρευση. Το εμβόλιο δεν προχώρησε αρκετά γρήγορα και μάλιστα δεν σηματοδοτεί πλέον το τέλος αλλά πιθανότατα μία ελάφρυνσή της πανδημίας, καθώς είναι φρέσκα τα δεδομένα με πολλούς πρώην νοσούντες και νυν φέροντες αντισώματα, να προσβάλλονται από τον ιό ξανά στη νέα του μορφή. Τι θα γίνει αν αυτές οι πιο επιθετικές, φονικές και ανθεκτικές μεταλλάξεις αντικαταστήσουν το παλιό στέλεχος ως κύρια μορφή του ιού; Ποιο είναι το νέο σχέδιο; Γυρίσαμε στο «άγνωστο» του περσινού Μαρτίου όπως είπε πρόσφατα ο κ. Σύψας; Και αν ναι, τι σημαίνει αυτό για μας; Έστω πως θα θωρακίζουμε την υγεία μας, τι θα συμβεί με την οικονομία; Τι μπορούμε να σώσουμε και πιο θα είναι το κόστος;
Η οικονομία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην «ψυχολογία» των αγορών, δηλαδή στην προεξόφληση κάποιων αρνητικών ή θετικών δεδομένων. Πως μπορεί να κινηθεί η αγορά, δίχως το ενδεχόμενο ενός καλού νέου; Τι μένει να προσδοκούμε; Το πιθανότερο κατ’ εμέ είναι το σενάριο που όλοι απευχόμασταν. Ο κορωνοϊός ήρθε για να μείνει. Απλώς θα έρχεται και (αν όλα πάνε καλά) θα φεύγει. Θα είναι σαν αυτές τις ασθένειες που μας εμβολιάζουν από παιδιά, μόνο που κατά πάσα πιθανότητα θα εμβολιαζόμαστε κάθε χρόνο. Το πιστοποιητικό εμβολιασμού που πρότεινε στους ευρωπαίους ο πρωθυπουργός θα επικρατήσει σαν πρόταση και φαντάζει λογική και άμεση συνέπεια τα κράτη να αποκτήσουν νέους τρόπους ανίχνευσης και ελέγχου το επόμενο διάστημα, με όποιο πρόσθετο περιορισμό αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες. Ενδεχομένως ακούγεται δυστοπικό, αλλά δεν παύω να πιστεύω πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο βρίσκεται πιο κοντά στη δική μας πραγματικότητα, παρά σενάριο ενός βιβλίου ή μιας ταινίας.
Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός – Ραδιοφωνικός παραγωγός με ενασχόληση στην δημοσιογραφία και την επικοινωνία
