Τις τελευταίες μέρες, ολόκληρη η Ευρώπη έχει γίνει μάρτυρας σε ένα ακόμα θερμό επεισόδιο καταπάτησης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθεροτυπίας.
Ο λόγος φυσικά γίνεται για την εκτροπή επιβατικού αεροσκάφους της Ryanairπου απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Αθηνών και είχε προορισμό τη Λιθουανία. Συγκεκριμένα, η πολεμική αεροπορία του κράτους της Λευκορωσίας εξανάγκασε το αεροσκάφος σε αναγκαστική προσγείωση επικαλούμενοι φυσικά την αιτία για τοποθέτηση βόμβας στο αεροσκάφος ώστε να το οδηγήσουν σε έκτακτη προσγείωση.
Φυσικά, όπως έγινε γνωστό σε ευρωπαϊκό και διεθνή τύπο η βόμβα που «εξερράγη» άκουγε στο όνομα Roman Protosevich. Ο 26χρονος Λευκορώσος δημοσιογράφος και ενεργός υποστηρικτής της Λευκορωσικής αντιπολίτευσης έχει αποτελέσει στόχο και αφορμή συνταγματικής κρίσης στο καθεστώς Λουκασένκο. Η προτροπή του μέσα από τα socialmediaκαι δημοσιογραφικά siteστα οποία είναι αρχισυντάκτης για έντονες διαμαρτυρίες στον πρόεδρο Λουκασένκο τον οδήγησε σε μια υψηλή θέση στη λίστα τρομοκρατών κατά της κυβέρνησης.
Είναι προφανές ότι τα ειδησεογραφικά site που διαχειρίζεται ο Προτάσεβιτς είναι ανοιχτά εχθρικά στον Αλεξάντερ Λουκασένκο, όπως στην αναμετάδοση εικόνων από διαμαρτυρίες ενάντια στο καθεστώς το 2020 εξαιτίας του νοθευμένου εκλογικού αποτελέσματος των προεδρικών όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση. Χαρακτηριστικό είναι πως όταν βγήκαν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών, το κράτος απάντησε με υπερβολική χρήση βίας. Έτσι η διεθνής κατακραυγή για τέτοιες εικόνες στιγμάτισε τον Λουκασένκο στα μάτια της Δύσης που φυσικά πάντα ήταν κακοπροαίρετη σε ένα κράτος βιτρίνα της…. Ψυχρής Μόσχας.
Ακόμα και για τη σχέση του νεαρού ακτιβιστή με την ακροδεξιά που φημολογείται ότι συνδέεται και εξυπηρετεί ενδεχομένως και μερίδα συμφερόντων, και πάλι εγείρονται προβληματισμοί για τον βαθμό επικινδυνότητας αυτού του ανθρώπου. Ο δημοσιογράφος έχει συλληφθεί πολλές φορές από το 2011 για τις σιωπηλές διαδηλώσεις και δεν αποτελεί έκπληξη ο εκρηκτικός του χαρακτήρας.
Ας εστιάσουμε όμως στην ουσία του ζητήματος…
Τα αμείλικτα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα ακόλουθα:
1) Πως γνώριζαν οι αρχές για την ύπαρξη του εσωτερικού τους αντιπάλου σε αυτή τη πτήση;
2) Ποιοι και πως συνέβαλαν στο να τον εντοπίσουν για τη παρουσία του στην Ελλάδα και τη πτήση του προς τη Λιθουανία;
3) Ο ίδιος ο Προτάσεβιτς δεν θα ήταν υποψιασμένος να αφήσει ίχνη ως επικηρυγμένος τρομοκράτης;
4)Οι φερόμενοι ως πράκτορες που μετά από διαρροές προέρχονταν από τη Ρωσία συνεργάστηκαν με αρχές άλλων χωρών;
5)Ποιο είναι το κομβικό σημείο ανάμεσα σε Ελλάδα, την Ιρλανδική Ryanairκαι τη Λιθουανία;
6)Πως ένας blogger είναι απειλή για το πολιτικό μέλλον του Λουκασένκου;
7)Τι μέλλει γενέσθαι;
Σε κάθε περίπτωση ακόμα και εθνικόφρων να αποτελεί ο νεαρός ακτιβιστής, σίγουρα η πολιτική θανάτωση της ελευθεροτυπίας είναι το τελευταίο αποδεδειγμένο κομμάτι του παζλ που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η προεδρία του Λουκασένκο κρατά γερά από το 1994 και θα την ακολουθεί και ένα σταθερά αμετάβλητο ποσοστό 80% αποδοχής σε κάθε «αδιάβλητη» εκλογή του.
Ασφαλώς δεν πτοεί τίποτα τον ανάλγητο πρόεδρο μιας και στηρίζεται τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά από τη Ρωσία. Θυμίζω απλώς πως μέρος της πολιτικής του Λουκασένκο ήταν να προωθήσει την οικονομική ένταξη της χώρας του προς τη Ρωσία και ταυτόχρονα σύνηψε σχέσεις με ηγέτες από πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Αδιαμφισβήτητα η Κοντολίζα Ράις γίνεται τις τελευταίες μέρες αρκετά επίκαιρη που χαρακτήρισε τη Λευκορωσία ως την «Τελευταία δικτατορία της Ευρώπης».
Και σίγουρα ορθώς η Ευρώπη αντέδρασε γρήγορα στην συλλογική καταδίκη, ωστόσο τα αντανακλαστικά της Ένωσης πρέπει να φαίνονται στα έργα και όχι μόνο στα λόγια.
Αυτά τα αργά αντανακλαστικά υποτίμησαν έναν Ιό το 2020 που εισέβαλλε στην Ευρώπη και στο κόσμο. Τα ίδια αντανακλαστικά ήταν που καθυστέρησαν την Ευρώπη στην σωστή οργάνωση και αντιμετώπισης της πανδημίας.
Με αυτά τα 2 τελευταία παραδείγματα, η ευκαιρία και το μάθημα που δίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη καθυστερημένη της αντίδραση είναι πως πρέπει οι θεσμοί της να πάψουν να είναι τόσο λειτουργικοί και να αρχίσουν να γίνονται αποτελεσματικοί.
Και αυτό διότι κάθε αδικαιολόγητη καθυστέρηση προκαλεί αδικαιολόγητο κόστος…
