Γράφει ο Νίκος Βότσιος

Μετά την ιστορική συμφωνία με τη Γαλλία η χώρα προχώρησε σε δύο άλλες σημαντικές συμφωνίες εχθές, ημέρα Πέμπτη, σε Ουάσινγκτον και Κάιρο αντίστοιχα. Από τη μία η αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ και από την άλλη η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Αιγύπτου αναβαθμίζουν τη χώρα γεωπολιτικά, καθώς τόσο η αμυντική, όσο και η ενεργειακή ανεξαρτησία κατέχουν κομβικό ρόλο στο τραπέζι των γεωπολιτικών εξελίξεων.

Στο περιεχόμενο της συμφωνίας περιλαμβάνονται σημαντικές δυνατότητες για τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να αναπτυχθούν περαιτέρω σε ελληνικές περιοχές ενδιαφέροντος, δηλαδή στην Αλεξανδρούπολη, τη Σούδα, το Λιτόχωρο, το Στεφανοβίκειο και τη Λάρισα. Ειδικά για την Αλεξανδρούπολη, η γεωπολιτική της σημασία στην ευρύτερη περιοχή αναδεικνύεται έτι περισσότερο από τη Συμφωνία, καθώς θα αποτελέσει το βασικό φορέα υποδοχής των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, ώστε να σταθμεύουν συστηματικά, προκειμένου να αναπτύσσουν επιχειρησιακές δραστηριότητες στην Ανατολική Ευρώπη. Η συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ καθιστά τη χώρα ασφαλή επενδυτικό προορισμό και αποκτά μεγαλύτερη σημασία σε μια περίοδο όπου οι ΗΠΑ βρίσκονται σε αναπροσαρμογή των προτεραιοτήτων τους από τη Μέση Ανατολή, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Σημαντικές κρίνονται και οι έμμεσες βολές του επικεφαλής του State Department, Άντονι Μπλίνκεν έναντι της Τουρκίας.

Όσων αφορά τη γειτονιά μας και την Αίγυπτο, η ηλεκτρική διασύνδεση θα μας βοηθήσει να απεξαρτηθούμε ενεργειακά από άλλους γείτονες μας, οι οποίοι πολιτικά έχουν αντίθετες βλέψεις και χρησιμοποιούν την ενέργεια ως μοχλό πίεσης. Ενδεικτικά τέτοιες χώρες είναι η Τουρκία, η Αλβανία και το κράτος των Σκοπίων. Η ενεργειακή μετάβαση στην πράσινη ενέργεια αργεί και μέχρι αυτή να συμβεί η χώρα βρίσκεται ευάλωτη στις όποιες ενεργειακές κρίσεις. Αυτό το κενό πληρώνεται πολύ ακριβά, φέτος στην τιμή του ρεύματος και πολλές άλλες φορές στις συμφωνίες που κάνουμε. Μπορεί κανείς να φανταστεί τη χώρα μας στα μέσα του Αυγούστου χωρίς ρεύμα; Και όμως θα ήταν πραγματικότητα, εάν δεν εισάγαμε ρεύμα από τις προαναφερθείσες χώρες. Την ίδια στιγμή που η Τουρκία προμηθεύει τη Ρόδο με ηλεκτρικό ρεύμα παραβιάζει τον εναέριο χώρο ή την υφαλοκρυπίδα μας. Και όμως τα χέρια μας είναι δεμένα, γιατί είμαστε ενεργειακά εξαρτημένη σε τρίτους. Κατά το συλλογιστική αυτή η ενεργειακή ανεξαρτησία, αποκτά σήμερα πολύ μεγαλύτερο νόημα από αυτό που της είχαμε αρχικά αποδώσει.

Σημαντικό επίσης είναι πως συμβάλει στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης ευρύτερα, η οποία στην παρούσα φάση βασίζεται στην καλή θέληση της Ρωσίας τόσο για τη διάθεση, όσο και για το κόστος της ενέργειας. Κάτι τέτοιο εγκυμονεί κινδύνους, καθώς η Ρωσία είναι ο βασικός αντίπαλος του ΝΑΤΟ και μέσω της ενέργειας προσπαθεί να επεκτείνει την επιρροή της όπως με τον αγωγό Nord Stream 2, τη στιγμή που εμείς παλεύουμε για να χτίσουμε τον East Med. Πολλές φορές κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε πως η γεωπολιτική είναι μακριά μας και δεν μας αφορά, λόγω της γεωγραφικής απόστασης. Κάτι τέτοιο αποδεικνύεται κατάφορα εσφαλμένο. Η τιμή του ρεύματος ή η ακρίβεια στα ράφια των σούπερμαρκετ που αντιμετωπίζουμε σήμερα έχει τις ρίζες της μακριά από μας γεωγραφικά, αλλά βρίσκονται ήδη μέσα στο πορτοφόλι μας. Για το λόγο αυτό, η σημερινή εξωστρέφεια της χώρας αποδεικνύεται σωτήρια, όχι τόσο για το παρόν, αλλά για το μέλλον. Σε ένα βαθμό δεν πληρώνουμε μόνο τα κακά οικονομικά, αλλά και την αδράνεια από τη διεθνή σκηνή.