Μέσα στον σκοταδισμό του μνημονίου, το τσουνάμι του λαϊκισμού, την Χρυσή Αυγή, τον Σύριζα και τον θάνατο της Πασοκάρας μας, στραφήκαμε πολλοί εναντίον του Κοινοβουλίου. Κλασικές φράσεις της εποχής σε κανάλια, βίντεο, δρόμους και συναντήσεις ήταν: “Οι 300 παίρνουν 8.000 ευρώ τον μήνα αφορολόγητα και εμείς αγωνιζόμαστε για 500”, “Προδότες πλουτίζετε μέσα στην πολιτική”. Ειπώθηκαν ακόμα πολλές άλλες ακραίες εκφράσεις. Γίναμε μάρτυρες ακόμα χειρότερων συμπεριφορών, αλλά ας μην τα ανασύρουμε όλα αυτά από την μνήμη μας και πάλι.
Είναι συνηθισμένο όταν μία χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, οι κοινωνικές ομάδες που χάνουν μεγάλο ποσοστό του εισοδήματος τους να στρέφονται εναντίον των κατόχων πλούτου και εξουσίας. Ακόμα γίνεται μεγάλη κουβέντα για την βουλευτική αποζημίωση. Πρέπει να είναι πολλά τα χρήματα που θα τους δίνει το κράτος ή θα τους κάνει τεμπέλιδες και διεφθαρμένους; Πρέπει να παίρνουν αρκετά πιο λίγα χρήματα από αυτά που ήδη παίρνουν; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ότι πρέπει να παίρνουν ικανό ποσό χρημάτων. Θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.
Ένας βουλευτής για να καταφέρει να εκλεγεί πρέπει να σπαταλήσει πολλά χρήματα. Έχοντας πάντα το ρίσκο όλη η προεκλογική εκστρατεία να αποτύχει. Εάν καταφέρει να εκλεγεί πρέπει να διατηρεί πολιτικό γραφείο. Εάν είναι από επαρχία πρέπει να νοικιάσει σπίτι και να ξοδέψει πολλά σε καύσιμα ή εισιτήρια για μετακινήσεις. Για να καταφέρει να παραμείνει βουλευτής πρέπει ακόμα να κάνει δημόσιες σχέσεις. Όλα αυτά κοστίζουν.
Υποθέτουμε τώρα ότι το κράτος του δίνει 2.000 ευρώ τον μήνα. Θα μπορέσει να είναι βουλευτής; Θα μπορέσει να κάνει προεκλογική εκστρατεία; Θα μπορέσει να συντηρήσει το πολιτικό του γραφείο; Μάλλον όχι. Η εξουσία όμως είναι εθιστική. Οπότε για να παραμείνει βουλευτής θα αναγκαστεί να βρει χορηγούς, που θα τους κάνει χάρες για να τους ανταποδώσει την οικονομική βοήθεια. Αργά ή γρήγορα όλο το κοινοβούλιο θα γίνει ένα σώμα από μαριονέτες βουλευτές που χρηματοδοτούνται ή βουλευτές πλούσιους. Η εκπροσώπηση του λαού θα είναι εικονική. Το κοινοβούλιο θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα μόνο των πλουσίων. Είμαι σίγουρος πως κανένας δεν θα το ήθελε αυτό.
Αν ο μισθός του βουλευτή είναι χαμηλός τότε θα ασχοληθεί πιο πολύ με την επιβίωση του και την εξασφάλιση εσόδων παρά με το συμφέρον του λαού. Τι σημαίνει αυτό; Θα πάρει μίζες και θα εξυπηρετεί εταιρείες επί πληρωμή. Αν το εισόδημα που του προσφέρει το κράτος είναι υψηλό, δεν θα έχει την ανάγκη να γίνει έρμαιο του χρήματος και θα μπορεί να υπάρξει αυτόνομος μέσα στην πολιτική ζωή. Θα έχει την δυνατότητα να στήσει μία προεκλογική εκστρατεία και θα είναι πιθανότερο να παραμείνει μακριά από την διαφθορά.
Γι’ αυτό και στα Σώματα Ασφαλείας δίνονται καλοί μισθοί, καλές συντάξεις και προσφέρεται προσεγμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για να τους στρέψουν μακριά από την διαφθορά. Ελπίζω να μην ξαναγυρίσουμε σε αυτές τις σκοτεινές εποχές του μεγάλου λαϊκισμού, των χυδαίων εκφράσεων και του εξευτελισμού.
Η Δημοκρατία έχει ανάγκη από πολιτικούς που δεν θα στηρίζουν την πολιτική τους συνέχεια σε συμφεροντολόγους χρηματοδότες. Είναι βασικό χαρακτηριστικό όλων των Δημοκρατιών.
Φοιτητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών – Δουλεύει πάνω στα λογιστικά – Ιδιοκτήτης τουριστικής επιχείρησης – Ενασχόληση με την μακροοικονομική, την φωτογραφία, την μουσική και την ανάγνωση.
