Πασπαλισμένοι κουραμπιέδες ,αχνιστά μελομακάρονα , χρυσοστάλακτες δίπλες σε πιατέλες ,φωτεινά λαμπιόνια και πλουμιστά στολίδια συνθέτουν το κλασσικό χριστουγεννιάτικο σκηνικό. Κάπου εκεί ,κάτω από βαρυφορτωμένα έλατα, παρατηρούμε κουτιά με δώρα. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, άνθρωποι αναμένουν καρτερικά σε ουρές καταστημάτων και ταχυδρομικών εταιριών ώστε να παραλάβουν έγκαιρα τα δέματα αυτά. Κι αυτό γιατί μικροί και μεγάλοι αναμένουν με λαχτάρα τη μεγάλη στιγμή να τα ανοίξουν. Αναρωτούνται για το περιεχόμενο και ελπίζουν το δώρο τους να κάνει χαρούμενο το αγαπημένο πρόσωπο.
Η περίοδος αυτή είναι συνυφασμένη εξάλλου με τη δοτικότητα. Είναι σαν ένα μικρό ραβδάκι να ξυπνά μέσα μας συναισθήματα , αφυπνίζοντας και επισύροντας στο φως τον αληθινό μας εαυτό ,τον κοιμισμένο ενίοτε στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχή μας ,τον βαθιά ανθρώπινο και ευάλωτο ,ο οποίος θέλει να προσφέρει. Αυτή η απόδραση από τα στενά πλαίσια του εγωισμού μας αντανακλάται στην κίνηση της αγοράς δώρου. Σκεφτόμαστε τους άλλους και
αποδεικνύουμε τη σημαντικότητά τους στη ζωή μας ψάχνοντας επί ώρες σε ιστοσελίδες αντικείμενα που αναρωτιόμαστε αν θα είναι της αρεσκείας τους. Προβαίνουμε σε αγορές ακριβών δώρων και ανταγωνιζόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό ώστε να είναι πιο εντυπωσιακό από την προηγούμενη χρονιά. Είναι μία πράξη με πολύ αγαθά κίνητρα η οποία όμως ίσως δεν καλύπτει ακριβώς το νόημα των ημερών. Το αληθινό νόημα αυτών των ημερών συνοψίζεται στη λέξη “ΑΓΑΠΗ”.
Επιστρέφοντας σπίτι τις προάλλες συνάντησα μια γιαγιά που αναζητούσε άνθη που διατηρούνται ώστε να τα εναποθέσει στο μνήμα της κόρης της ένεκα της γιορτής της . Οι άνθρωποι όπως με τα άνθη αποζητούν να διατηρείται η αγάπη τους . Η έκδηλη αγάπη ,αυτή που εδράζεται και εγγράφεται στη μνήμη και στην καρδιά μας. Η αληθινή αγάπη δε
ποσοτικοποιείται ,δε κομματιάζεται και δεν εξαργυρώνεται σε υλικά αγαθά. Αυτή που δεν έχει ανάγκη από τυμπανοκρουσίες ούτε χειροκροτήματα ούτε βρίσκεται κάτω από το δένδρο μας. Η γνήσια ,δυνατή, ζωοφόρος μορφή της υπομένει τις κακουχίες ,αντέχει και αισιοδοξεί ,που προσκυνά μόνο ενώπιον της μεγαλοσύνης και της απεραντοσύνης του ίδιου του εαυτού της . Αυτή μόνο δίνεται ελεύθερα ,δίχως συμβιβασμούς και είναι η έκδηλη αναγνώριση των
άλλων σαν σημαντικό κομμάτι του παζλ που συνθέτει τη ζωή τους.
Η κατάσταση που επικρατεί ωθεί πολλούς να ασφυκτιούν ανάμεσα σε ντουβάρια και τους έχει απαγκιστρώσει από τα ευγενή συναισθήματα. Πολλοί δε θα καταφέρουν να περάσουν αυτές τις μέρες με τα αγαπημένα πρόσωπα. Γινόμαστε στρυφνοί , δύσκολοι και δυσανασχετούμε ,όμως ας μη λησμονούμε ότι το χτικιό της διπλανής πόρτας δεν είναι παρά απείκασμα του ίδιου μας του εαυτού ,τον οποίο έχουμε εγκλωβίσει σε τοίχους ώστε να προστατέψουμε εμάς και τους άλλους από τη νόσο. Αποξενωμένος από όσα τον κάνουν ευτυχισμένο κάνει θόρυβο.
Το πιο μεγαλειώδες δώρο που μπορούμε να δώσουμε στους άλλους δε χρειάζεται περιτύλιγμα ούτε φιόγκους. Είναι πολύ απλό να επικοινωνήσουμε αυτό το μήνυμα στους άλλους, με ένα απλό τηλεφώνημα και να τους εκφράσουμε ότι είναι στις σκέψεις μας. Τα αλλιώτικα αυτά Χριστούγεννα ας πλησιάσουμε τη φάτνη του Χριστού με καρδιά γεμάτη αγάπη και ας την αφήσουμε να αναγεννηθεί από τις στάχτες της η δική μας ψυχή, πιο φωτεινή, πιο γαλήνια και πιο ελπιδοφόρα .
Απόφοιτη του τμήματος Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Πατρών, MA Bioethics, μέλος του εργαστηρίου εφαρμοσμένης φιλοσοφίας ΕΚΠΑ
