Ο Tony Williams κάνει το ντεμπούτο του ως συνθέτης και ενορχηστρωτής στo Life Time και αποδεικνύει περίτρανα πόσο ευφυής, προσαρμοστικός και πρωτοπόρος μουσικός είναι, ήδη από τα 18 του έτη.
Έχοντας συνεργαστεί για αρκετά χρόνια με τον Miles Davis, την Toshiko Akiyoshi και μαθαίνοντας παράλληλα αυτοσχεδιασμό με τον Sam Rivers στο Σικάγο, ο ντράμερ Williams στο παρόν άλμπουμ εισάγει νέα δεδομένα για την free και avant-garde jazz.
Κυκλοφόρησε το 1964 με την προετοιμασία να έχει ξεκινήσει ένα χρόνο νωρίτερα ενώ η ηχογράφηση διήρκησε 2 μέρες, με διαφορετική σύνθεση μουσικών.
H ενορχήστρωση είναι σε σε μεγάλο βαθμό μινιμαλιστική.
Το άλμπουμ ανοίγει Two Pieces Of One, μία σύνθεση που χωρίζεται σε 2 μέρη, το Red και το Green. Το πρώτο μέρος ξεκινάει με τον Rivers στο τενόρο σαξόφωνο και τους Peacock και Davis να τον συνοδεύον με δοξάρια στα μπάσο τους (που προσωπικά μου θύμισε το Concerto for Orchestra του Bartok), δημιουργώντας ένα βάθος στη μελωδία και τον Williams να κρατά ένα πιο αφαιρετικό ρυθμό με τα ντραμς του.
Το δεύτερο μέρος κυριαρχείται από το μεταμοντέρνο στοιχείο στην ερμηνεία-διάλογο των Williams και Rivers, με τον πρώτο να ξεχωρίζει με το άρτια δομημένο σόλο του. Το Τomorrow Afternoon αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα freedbop μελωδίας, ιδίως με τον αυτοσχεδιασμό των Rivers και Peacock σε τενόρο σαξόφωνο και μπάσο αντίστοιχα. Το Μemory αποτελεί το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του άλμπουμ αφενός γιατί είναι μια σύνθεση που προέκυψε αβίαστα από αυτοσχεδιασμούς της στιγμής και αφετέρου γιατί η μελωδία διακατέχεται από έναν avant-garde μινιμαλισμό, κυρίως με τα κρουστά του Hatcherson και το πιάνο του Hancock. Tέλος, το Βarb’s Song To The Wizard είναι ένα ιμπρεσσιονιστικό βάλς με μελαχγολικό ρυθμό από το πιάνο του Hancock -αξίζει να σημειωθούν και οι χρωματικοί αρπισμοί του- που έρχεται σε αντίθεση με τον πειραματικό και ελεύθερο αυτοσχεδιασμό του Carter στο μπάσο, δημιουργώντας ωστόσο ένα συνεκτικό και λυρικό αποτέλεσμα.
Το Life Time είναι η απόδειξη της μουσικής ωριμότητας και καινοτομίας του Τony Williams, γεμάτο με αντιθέσεις, συναισθήματα, χρωματισμούς και επιρροές από την κλασσική μουσική.
Ένα άλπουμ που καθιέρωσε τον δημιουργό του στην jazz σκηνή του 60’ και του 70’.
Ακούστε το άλμπουμ εδώ:
Ενθουσιώδης των ταινιών του tarkovsky και των ταξιδιών.
Λάτρης της μουσικής. Βιβλιοφάγος. Εσωστρεφής.
