Για να δούμε, λοιπόν, αυτός ο «γκουρού» της στρατηγικής και της επικοινωνίας τι έχει καταφέρει όλο αυτό το διάστημα που το κόμμα του έπεται της ΝΔ σε όλες τις μετρήσεις, ενώ και η δική του προσωπική εικόνα εμφανίζει μεγάλη φθορά.

Ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να εμφανιστεί ως εκπρόσωπος του προοδευτικού μετώπου στη χώρα. Εκτός του ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απολύτως τίποτα το προοδευτικό, εκτός από την εργαλειακή αντιμετώπιση ορισμένων ζητημάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η προοδευτική συμμαχία του κ. Τσίπρα κατέληξε σαν group therapy άλλοτε συνεργατών του Άκη Τσοχατζόπουλου, αλλά και άλλοτε στελεχών του ΠΑΣΟΚ που έμειναν εκτός παιχνιδιού.

Να είμαστε σοβαροί: τίποτε το προοδευτικό δεν υπάρχει σε μια συμμαχία με τον κ. Τζουμάκα, τον κ. Κοκκινοβασίλη, τον κ. Κοτσακά, τον κ. Μωραϊτη, τον κ. Τόλκα και τα άλλα τα παιδιά. Υπάρχει, απλώς, μια πολιτική ανακύκλωση στελεχών, μπας και συγκινηθεί κανένας παλιός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ και κάνει την ανάγκη φιλοτιμία. Και, εν τέλει, το μόνο που κατάφερε ο «master της επικοινωνίας» με την στρατηγική περί προοδευτικής συμμαχίας είναι η συσπείρωση του ΚΙΝΑΛ, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από τον στόχο του.

Δεν αρκέστηκε, όμως, στο εγχείρημα της προοδευτικής συμμαχίας η κυβέρνησης. Θέλησε να ξαναπαίξει το χαρτί της Novartis, για να ανασυστήσει, τάχα, το ηθικό της πλεονέκτημα. Και τι έκανε;
Μια τρύπα στο νερό! Από εκεί που η Novartis ξεκίνησε ως δήθεν προνομιακό πεδίο για την κυβέρνηση, έγινε το βατερλώ της. Για τους πέντε πολιτικούς που ξέρουμε μέχρι στιγμής, η υπόθεση για τους τέσσερις έχει πάει στο αρχείο και ο ένας παραπέμπεται για να δώσει εξηγήσεις, για ένα φερόμενο αδίκημα που έχει παραγραφεί εκ του νόμου, μιας και δεν βρέθηκαν πουθενά λεφτά σε πολιτικούς.
Αλήθεια, εκείνες οι τροχήλατες βαλίτσες που έμπαιναν στο Μαξίμου από την μπροστινή πόρτα, τι έγιναν; Ή εκείνοι οι φάκελοι με τα εκατοντάδες χιλιάδες και τα εκατομμύρια ευρώ που δίνονταν σε πολιτικά πρόσωπα; Άνθρακες ο θησαυρός, τζίφος το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Αλλά, επειδή η κυβέρνηση στηρίζει το δόγμα «πες, πες, κάτι θα μείνει», συνεχίζει την πολιτική σκευωρία, μήπως και πιάσει ορισμένους πολίτες που θέλουν να τιμωρήσουν το «παλιό πολιτικό σύστημα».

Επειδή, όμως, το έργο της Novartis χωρίς τον δράκο δεν κόβει και πολλά εισιτήρια, η κυβέρνηση τράβηξε και το άλλο χαρτί: να παρουσιαστεί ως προστάτις των επενδύσεων. Θα το έχετε, ίσως, ακούσει, ακόμα και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό: η χώρα, λένε, είναι πρώτη σε άμεσες ξένες επενδύσεις το 2018.

Πού είναι οι ξένες επενδύσεις; Εκτός αν αναφέρονται σε αυτές τις επενδύσεις που ήρθαν στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ τις πολεμούσε, μέχρι που έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και τις «προχωρά». Πώς τις προχωρά όμως; Χαρακτηριστικά παραδείγματα της κυβερνητικής αβελτηρίας οι δύο εμβληματικές επενδύσεις, τις οποίες πρακτικά έχει παγώσει και παρεμποδίζει με κάθε μέσο ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ως προς την Cosco: Απο τα 600 εκατομμύρια επενδύσεων της Cosco , αρχικά προχώρησε μόνο το υποχρεωτικό κομμάτι των 300 εκ. που υπογράφηκε επι ΝΔ και τώρα παρεμποδίζεται και αυτό από το ΚΑΣ, του οποίου τα μέλη ορίζει η κυβέρνηση. Ως προς το Ελληνικό: Το έργο έχει παγώσει λόγω της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και μιας κοινής υπουργικής απόφασης που ακόμα περιμένουν οι δεκάδες χιλιάδες νέοι που θα εργαστούν στο έργο.

Και, μιας και πιάσαμε τα μεγάλα λόγια, εκείνο το ιστορικό deal με την Εκκλησία που θα άνοιγε τον δρόμο για 10.000 προσλήψεις στο δημόσιο, τι έγινε; Γιατί δεν ακούμε τίποτε γι’ αυτό; Μήπως γιατί, ο κ. Τσίπρας, αντί να κάνει σοβαρό διάλογο με την Εκκλησία, θέλησε να κλείσει με ένα πυροτέχνημα το ζήτημα της μισθοδοσίας των κληρικών, για να μπορεί να τάξει προεκλογικές προσλήψεις και συνάντησε την αντίσταση του κλήρου;

 

Μπορούμε να θυμηθούμε πολλά ακόμα παραδείγματα, για να καταλάβουμε ότι η πραγματικότητα είναι πολύ πιο «στριφνή» από τα επικοινωνιακά σχέδια του κ. Τσίπρα. Σε ένα, όμως, είχε δίκιο ο πρωθυπουργός.

Παρ’ όλη την προσπάθεια επικοινωνιακής σπέκουλας, η κυβέρνησή του είναι ανοιχτή και…διάτρητη. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για τον ίδιο. Είναι πολιτικά, επικοινωνιακά, αλλά και ηθικά διάτρητος. Και, μιας και το είπαμε, ο κ. Μανόλο στην Κύπρο, όλα καλά; Πάντα καλά!

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ