Hot συζήτηση των ημερών γίνεται περί του Κυριάκου Βελόπουλου και της Ελληνικής Λύσης. Όλοι γνωρίζουμε το φιλορωσικό προφίλ του, τις «επιστολικές» πωλήσεις του, τα παραληρήματα και τα ξεσπάσματά του. Είναι, λοιπόν, ο Κυριάκος Βελόπουλος το κατάλληλο πρόσωπο να αναφέρεται σε μία λύση ελληνική;

Αφενός, φιλορωσικό προφίλ δεν είναι καινούργια υπόθεση στην ελληνική κοινωνία. Από την επανάσταση είχαμε ένα πάθος για το «Ξανθό Γένος». Από τα κοινά που μας συνδέουν με τους Ρώσους, το κοινό δόγμα στην χριστιανική πίστη, το ιστορικό παρελθόν με τους Οθωμανούς κ.α. μπορούμε να κρατήσουμε πολλά. Αγνοούμε, όμως, ότι  Ρωσία του 19ου αιώνα διαφέρει μάλλον από την Ρωσία – ΕΣΣΔ – του 20ου αιώνα, και τη διεθνή πολιτική σκηνή, όπως διαμόρφωσε την παγκόσμια διπλωματία. Καλώς ή κακώς η Ελλάδα ανήκει στην ομάδα του ΝΑΤΟ από το 1955, όταν εντάχθηκε μαζί με την Τουρκία. Τα συμφέροντα της χώρας βρίσκονται στον δυτικό κόσμο και σε ό,τι αυτό εκφράζει με κορωνίδα το ότι αποτελεί και ένα ανάχωμα στις σχέσεις και τις κάθε άλλο παρά ειρηνικές τάσεις της γείτονος Τουρκίας. Ειδικά αυτή την περίοδο, που οι σχέσεις Τραμπ – Ερντογάν είναι σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, η χώρα μας πρέπει να εκμεταλλευτεί το κενό ισχύος που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο για να εξασφαλίσει μία καλύτερη θέση στην περιοχή, και όχι να ψυχρανθούν τα ελληνοαμερικανικά υπέρ των ελληνορωσικών πραγμάτων. Εν τέλει είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας και prestige, θα έλεγε κανείς.

Αφετέρου, πολλές φορές, ειδικά προεκλογικά μιλάγαμε και κοροϊδεύαμε ασόβαρα τον κ. Βελόπουλο για τις πασίγνωστες χειρόγραφες «Επιστολές του Ιησού Χριστού», χωρίς να δίνουμε την δέουσα σημασία και βαρύτητα. Αγνοούσαμε ότι πίσω από το αστείο της υπόθεσης υπάρχει μία υποχθόνια ασέβεια στο πρόσωπο του Χριστού. Είναι γνωστό άλλωστε το γεγονός βάσει της ιστορίας της θρησκείας ότι ο Ιησούς ουδέποτε έγραψε κείμενο. Επομένως, αποτελεί μια αφελής παραποίηση της ίδιας την ταυτότητα του Έλληνα που – καλώς ή κακώς, αναλόγως τον αναγνώστη – ενέχει σημαντικά την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και όλα τα επιμέρους κηρύγματα και διδάγματά της ή μία καταφανής διαστρέβλωση της πραγματικότητας;

Συμπερασματικά, είναι πολλά τα γεγονότα στα οποία μπορεί να αναφερθεί κάποιος όταν κρίνει τον Κυριάκο Βελόπουλο. Από τα παραπάνω, μέχρι και τα «πολύ ναζιστικά για εκείνον» της Χρυσής Αυγής και το tweet του Παναγιώταρου για τα «παρακάλια» του για τις εκλογές του 2015. Το σημαντικότερο, όμως στο οποίο πρέπει να αναφερόμαστε και να μην ξεχνάμε είναι το γενικότερο πλαίσιο διττού πολιτικού λόγου που υπάγεται η πολιτική καριέρα του προέδρου της λεγόμενης «Ελληνικής» Λύσης.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ