Η σκευωρία της Novartis, όπως εξυφάνθηκε ως σύλληψη, σχεδίαση και εκτέλεση ενός συμβολαίου εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων της Αριστεράς, θα αποτυπωθεί από την γραφίδα του μελλοντικού ιστορικού ως απόπειρα πολιτικής εκτροπής, η οποία αγγίζει σαφώς τις οργανωτικές βάσεις του πολιτεύματος.
Αυτήν, ακριβώς, την σκευωρία ερευνά η συσταθείσα Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, της οποίας οι δικαστικές αρμοδιότητες, κατ’ ουσίαν ανακριτικές αρμοδιότητες και αρμοδιότητες Εισαγγελέα Πρωτοδικών, ερείδονται στο Σύνταγμα, στον Κανονισμό της Βουλής και στην σχετική απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής. Πιο συγκεκριμένα ερευνά το ερώτημα κατά πόσον ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, ο περιώνυμος «Ρασπούτιν», παρενέβη με τρόπο αθέμιτο στα αρμόδια όργανα της δικαιοσύνης προκειμένου να ενοχοποιηθούν συγκεκριμένοι πολιτικοί αντίπαλοι της τότε Κυβέρνησης και γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό «στρατολογήθηκαν» μάρτυρες, οι οποίοι μάλιστα έτυχαν νομικού καθεστώτος προστασίας με την εμπλοκή δικαστικών λειτουργών.
Ενώ, λοιπόν, όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα εισαγγελικοί και δικαστικοί λειτουργοί που κλήθηκαν να καταθέσουν στην Προανακριτική Επιτροπή καταγγέλλουν τερατώδεις μεθοδεύσεις, αντιδικονομικές ποδηγετήσεις και σκοτεινές παρεμβάσεις εκ μέρους «Ρασπούτιν» για μια σειρά δικαστικών ερευνών και εκκρεμών δικαστικών υποθέσεων· εν αναμονή των προστατευόμενων μαρτύρων, του πυρήνα δηλαδή της επίδικης διαδικασίας, αφού αυτοί οι ίδιοι με τα χαλκεία τους λειτούργησαν ως συγκολλητική ουσία στις άνωθεν κατηγορίες δυο πρώην Πρωθυπουργών και οκτώ Υπουργών, τρέπονται τώρα σε άτακτη φυγή, αρνούμενοι την εμφάνιση τους ενώπιον της Προανακριτικής Επιτροπής και κρυπτόμενοι παρά το νομίμως εκδοθέν ένταλμα βίαιης προσαγωγής τους.
Γεννάται αβίαστα το ερώτημα γιατί ενώ οι μάρτυρες «Σαράφης» και «Κελέση» κατέθεσαν άφοβα στην Εισαγγελέα Διαφθοράς, κυρία Τουλουπάκη, η οποία και τους απέδωσε την ιδιότητα των «προστατευόμενων», και στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, εξαφανίστηκαν όταν κλήθηκαν από την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής. Η αλήθεια είναι μία και διαυγής, δεν επηρεάζεται από το όργανο που ασκεί την δικαστική αρμοδιότητα. Εκτός εάν άλλα (ψευδόμενοι;) είπαν στο έναν και άλλα (υπό την απειλή της ψευδορκίας ή της ψευδούς καταμήνυσης) θα καταθέσουν στον άλλον. Τότε, μάλλον, υπάρχει πρόβλημα.
Από ποιον, άραγε, προστατεύονται τάχα οι μάρτυρες: από την ίδια την δικαιοσύνη, τους βουλευτές εν προκειμένω, που ασκούν στο πλαίσιο της ιδιότητάς τους τις εκ του νόμου δικαστικές τους αρμοδιότητες; Προστατεύονται δηλαδή από την Δικαιοσύνη που αυτή η ίδια τους απέδωσε προστασία! Κωμικοτραγικές καταστάσεις που τραυματίζουν έτι περαιτέρω την εθνική δικαιοσύνη και έναν θεσμό που λειτουργεί αψεγάδιαστα σε όλον τον υπόλοιπο νομικά πολιτισμένο κόσμο.
Και, αν πράγματι είναι έτσι, τότε γιατί δεν υπήρξε αντίδραση όταν η ίδια η Εισαγγελέας Διαφθοράς παρέκαμψε την ανωνυμία του τρίτου προστατευόμενου μάρτυρα και αποκάλυψε την αληθινή του ταυτότητα; Μήπως, εν τέλει, εντέχνως δόθηκε το νομικό καθεστώς προστασίας και στους τρεις αυτούς μάρτυρες προς εξυπηρέτηση συμφερόντων και προκειμένου να «δέσουν» οι κατηγορίες;
Όλα αυτά τα έχουν καταγγείλει επωνύμως τέσσερις Εισαγγελείς και ο τρίτος προστατευόμενος μάρτυρας. Και βεβαίως σαφείς αποστάσεις από τους χειρισμούς του «Ρασπούτιν» έχει λάβει ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Σταύρος Κοντονής. Μόνο ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να λάβει πανικόβλητος θέση υπέρ των προστατευόμενων μαρτύρων…
Χωρίς να παρακάμπτουμε το ιερό τεκμήριο της αθωότητας και το απαράγραπτο δικαίωμα της υπεράσπισης και μη αυτοενοχοποίησης, εάν ευσταθούν όλα αυτά τα οποία καταγράφονται τότε δεν πρόκειται απλώς περί απλής σκευωρίας αλλά, πολλώ δε μάλλον, περί πολιτικής εξόντωσης και εσκεμμένης πλεκτάνης.
Το δήθεν σκάνδαλο Novartis ήταν ο Δούρειος Ίππος της Αριστεράς για να καταλάβει, όπως ανερυθρίαστα δήλωσε ο πρώην Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, τους αρμούς της εξουσίας. Ήταν ο πολιορκητικός κριός για την καθ’ ολοκληρίαν «άλωση» των μηχανισμών της κρατικής μηχανής. Ο Αντόνιο Γκράμσι, ιδεολογικός σταχανοβίτης της μαρξιστικής Αριστεράς, έλεγε ότι «όποιος εγκρίνει τον σκοπό, εγκρίνει και τα μέσα». Αυτή ήταν ασφαλώς και η προμετωπίδα της πολιτικής τους.
«Την αστική δημοκρατία, πάντως, δεν θα την ανατρέψουν» κατέληγε η δήλωση του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά μετά την υποβολή μήνυσης εναντίον των Αλέξη Τσίπρα και Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Η θεσμική και πιο δημοκρατική απάντηση σε όλο αυτό το γαϊτανάκι που ξετυλίγεται μπροστά μας πρέπει να αταλάντευτα και απαρέγκλιτα μόνο μία: «Μέχρι τέλους»!
Νομικός και τομεάρχης δικαιοσύνης της ΟΝΝΕΔ
