Μία λέξη έρχεται στο νου όποιου περίμενε την σημερινή απόφαση, μία λέξη έρχεται στους ανθρώπους του αδικοχαμένου Παύλου, στους ανθρώπους όλων όσων κυνηγήθηκαν και σε κάθε έναν από εμάς που δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να ζούμε ανάμεσα σε συνειδητούς υποστηρικτές μαύρων σελίδων της ιστορίας: Επιτέλους!
Μετά από 5,5 χρόνια ακροαματικής διαδικασίας και 7 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μια δολοφονία που συγκλονίζει το πανελλήνιο μέχρι σήμερα, αποδόθηκε η δικαιοσύνη με τη Χρυσή Αυγή να καταδικάζεται ως εγκληματική οργάνωση.
Πρόκειται για μία απόφαση που ως αίσθηση ταξίδευε από την πρώτη εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στην ελληνική κοινωνία. Θυμάμαι κάποτε ως παιδί από το σχολικό είχα διαβάσει σε μία γέφυρα τα γνωστά γκράφιτι της εποχής με την επωνυμία της «Χρυσή Αυγή» και είχα ρωτήσει την δασκάλα, «Κυρία, τι είναι Χρυσή Αυγή;». Και φυσικά η ίδια γούρλωσε τα μάτια, με αποπήρε και μου είπε «Σσσσσς, παιδί μου, είναι κάτι πολύ κακό».
Ήταν πάντοτε τέτοια η αίσθηση που μας έκανε: να μην μιλάμε για αυτό, να αποδιώχνουμε τη συζήτηση, μην θέλοντας να φέρουμε στην κουβέντα και να ονομάσουμε την «πηγή του κακού». Γιατί τότε δεν μπορούσαμε να την τοποθετήσουμε και τυπικά κάπου. Αυτό ήταν που της έδωσε δυστυχώς την δύναμη να χρησιμοποιήσει τις δύσκολες εποχές για την χώρα, την κρίση, ως δίοδο για νομιμοποίηση: την ψήφο του αγανακτισμένου κόσμου.
Αλλά η ίδια η φιληδονία της ήταν αυτή που την έφτασε ως εδώ. Είναι πολύ μεγάλο άδικο να χάνεται η ζωή ενός ανθρώπου για να αποδειχτεί αυτό που όλοι νιώθαμε, αλλά σήμερα, 7 χρόνια μετά αποδείξαμε ότι είμαστε όλοι μαζί, ότι ο άνθρωπος αυτός δεν χάθηκε μάταια, αλλά στάθηκε ως φως για την αλήθεια.
Ξύλο, τσαμπουκάς, όπλα, υποτίμηση των αδύναμων, μίσος για κάθε τι ξένο. Αυτά θα θυμόμαστε για την Χρυσή Αυγή, η οποία περνάει πλέον στο παρελθόν. Όμως η μνήμη, μην γελιέστε, είναι σημαντική.
Πρέπει να θυμόμαστε αυτή την ημέρα, τόσο όλοι εμείς που αντιτεθήκαμε σε αυτήν από την πρώτη στιγμή, όσο και – ακόμα περισσότερο – όλοι όσοι ακόμα μέχρι σήμερα έκρυβαν κρυφές ελπίδες για την επάνοδο της. Εκείνοι οι τελευταίοι τελικά είναι εκείνοι που παίρνουν ένα γερό μάθημα. Μάθημα δημοκρατίας, ελευθερίας, δικαιοσύνης. Μάθημα για όλα όσα είχαν ξεχάσει τόσα χρόνια από το μίσος που τους τύφλωνε.
Η μέρα αυτή είναι μία μέρα που πρέπει να θυμόμαστε για πολλούς λόγους, για κάθε καλό λόγο, για κάθε καλή απόφαση, για την ελευθερία από κάθε τι φασιστικό, για την δύναμή μας ως κοινωνία να νικήσουμε τις ακραίες δυνάμεις, για εμένα, εσένα και κάθε νέο που θέλει να ζει και να σκέφτεται με ασφάλεια.
Η μέρα αυτή είναι η μέρα που νικήσαμε τον φασισμό. Και θα το ξανακάνουμε.
Αρχισυντάκτρια Politically Incorrect – Αρθρογράφος – Πολιτικός επιστήμονας
