1) Το μόνον της ζωής του ταξείδιον – Γεώργιος Βιζυηνός
Ο συνήθης αινιγματικός τρόπος γραφής του Γ. Βιζυηνού αποτυπώνεται και στον τίτλο του παρόντος Διηγήματος. Οι πρωταγωνιστές του ακροβατούν σε εκείνη τη λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την πραγματικότητα από το όνειρο και την αλήθεια από τη φαντασία, σαν διαφορετικές ζωές αλλά εξίσου παράλληλες. Με αριστοτεχνικό τρόπο, το θέμα του χωρισμού, της απομάκρυνσης και ενός ολοκληρωτικά περίεργου ταξιδιού, θίγεται από τον συγγραφέα αποσαφηνίζοντας τόσο στα κεντρικά πρόσωπα όσο και στους αναγνώστες του το πραγματικό ταξίδι που καλούνται να επιτελέσουν.
2) Η πανούκλα – Άλμπερ Καμύ
Η αγωνία της επιβίωσης, ο τρόμος του μέλλοντος, οι μεταπτώσεις του ανθρώπινου ψυχισμού και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης υπό το πέπλο ενός «αόρατου εχθρού» δομούν το μεγαλειώδες αυτό μυθιστόρημα. Ευθύνη και χρέος, αγάπη και έρωτας, χωρισμός και απομάκρυνση, ελπίδα και απελπισία εναλλάσσονται σε όλο το φάσμα της ζωής ακόμα και στην κρισιμότερή της συνθήκη, αυτήν της «μαύρης πανούκλας». Το μεγαλείο της ζωής, η ίδια η ζωή, βάλλεται, μέχρις ότου ο χρόνος να κυλήσει, αλλά ποτέ δεν χάνει το νόημά της, ακόμα κι όταν ότι την περιβάλλει διακρίνεται από τη ζοφερή ατμόσφαιρα του θανάτου.
3) Το βιβλίο των κατόπτρων – E.O.Chirovici
Πρίνστον, 1987: ο καταξιωμένος ψυχολόγος και καθηγητής Τζόζεφ Βίντερ δολοφονείται άγρια.
Νέα Υόρκη, 2012 : ο λογοτεχνικός ατζέντης Πίτερ Κατς λαμβάνει ένα χειρόγραφο. Ή μήπως πρόκειται για ομολογία;
Σήμερα: τα μυστικά του Βιβλίου των Κατόπτρων έρχονται στο φως και αποκαλύπτουν γιατί οι αναμνήσεις είναι το πιο επικίνδυνο από όλα τα όπλα. Αναμνήσεις αληθινές ή όχι, περιπεπλεγμένες σε έναν λαβύρινθο ειδώλων, καλούν τον αναγνώστη να συμμετέχει στην εξιχνίαση ενός «σκοτεινού» φόνου. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ που επιτείνει την ένταση και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρουν του συμμετέχοντα αναγνώστη.
4) Στο χείλος της αβύσσου – Erich Kästner
Ένα λογοτεχνικό μυθιστόρημα, με στοιχεία σάτιρας, υπέρμετρης ειρωνείας, καυστικότητας και ιστορικότητας, που αποτελεί προάγγελο ολόκληρης της Ευρώπης του Μεσοπολέμου. Ο Erich Kästner τολμά να «σηκώσει» το ένδυμα της αίγλης και του λούστρου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και να αποκαλύψει τη σήψη, την υποκρισία και τον παραλογισμό των ανθρώπων της. Όπου υπάρχει ένα άθλιο πορνείο υπάρχει και ένας αγνός ιδεολόγος, όπου υπάρχει απελπισία και εκμετάλλευση υπάρχει μια πράξη δοτικότητας και αλληλεγγύης, όπου υπάρχει πόνος υπάρχει και χιούμορ, εκεί που ενοικεί το κακό, ελλοχεύει το καλό.
5) Μικρό χρονικό τρέλας – Αύγουστος Κορτώ
Η φύση της ψυχής είναι τέτοια ώστε να μνημονεύει και να επιλέγει την ευτυχία της. Ακόμα κι όταν νοσεί, εντός της νοσηρότητάς της, υπάρχει κάτι που την αφυπνίζει και της θυμίζει τον πρωταρχικό της σκοπό. Ακόμα κι όταν συντρίβεται, επιθυμεί τη γαλήνη. Όταν τότε νοσεί, την ίδια νοσηρότητα έχει και το μυαλό. Αμφιταλαντεύεται στα τέρατα της ψυχής του και στους δαίμονες του μυαλού του. Αλλά πάντα ανασύρεται από τις στάχτες της και βρίσκει τον παλιό της εαυτό, θυμάται ξανά την αγάπη, τον έρωτα, τη ζωή την ίδια. Αυτά ακριβώς πραγματεύεται το αυτοβιογραφικό λογοτεχνικό έργο του Αυγούστου Κορτώ, υπό το πρίσμα των ίδιων του των βιωμάτων.
6) Να βλέπεις τον έρωτα – Horhe Bukai
Το πέμπτο μυθιστόρημα του Αργεντίνου συγγραφέα, γιατρού και ψυχοθεραπευτή Bukai μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι τίποτε δεν είναι κατά πώς φαίνεται. Ακόμα και στον έρωτα. Εκεί μας παροτρύνει να δούμε τον έρωτα όπως πραγματικά είναι, με ανοιχτά τα μάτια και οξυμένες τις αισθήσεις. Προτρέπει να αντιμετωπίζουμε τον άλλον όπως ακριβώς εμφανίζεται εμπρός μας κι όχι όπως θα θέλαμε ιδανικά να είναι. Μονάχα έτσι επιδιώκουμε την αγάπη. Γιατί αυτή έχει να κάνει με την απόφασή μας να δεχτούμε τον άλλον ως έχει, να αφήσουμε τον άλλον να μας εξερευνήσει εκ βαθέων, να τολμήσουμε να αφεθούμε από τον υπέρμετρο εγωισμό μας και να γνωρίσουμε τελικά το αντικείμενο του πόθου μας. Μονάχα έτσι μπορούμε να περάσουμε από το πάθος στον έρωτα και, από κει, στην αληθινή αγάπη και την ευτυχία με κάθε κόστος και με κάθε τίμημα.
7) Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα – Roberto Vecchioni
Πρόκειται για μια παράξενη αλληγορία, μια σύγχρονη παραβολή για τη διαφορετικότητα και τον διαρκή αγώνα της μάθησης απέναντι στην άγνοια. Η ιστορία που διηγείται ο Vecchioni είναι τόσο αληθινή όσο αληθινά είναι και τα παραμύθια που κρύβονται πίσω από τον ανείπωτο πόνο της ζωής όπου οι λέξεις αδυνατούν να εκφράσουν. Είναι οι λέξεις εκείνες που, για τους κατοίκους του Σελινούντα, δεν έχουν κανένα συναίσθημα, καμία αξία, άγνωστες κούφιες λέξεις που εξυπηρετούν μονάχα τις καθημερινές τους ανάγκες. Όλα ανατρέπονται, όμως, με μια περίεργη για τους κατοίκους άφιξη, μεταφυσική, παράξενη, σαν δαίμονα να μοιάζει. Ένας ξένος ανάμεσα στους γνώριμους. Ένας διαφορετικός ανάμεσα σε ίδιους.
8) Η εποχή των κερασιών – Nicolas Barreau
Ένα λογοτεχνικό αριστούργημα για την ακατανίκητη δύναμη του έρωτα. Αν ο φτερωτός αυτός μικρός θεός σε βάλει στο στόχαστρό του, τότε όλα αλλάζουν, ξεχνάς όσα ήξερες πριν και αφήνεσαι σε αυτή του την ωραιότητα. Δεν είναι καταστροφικός ο αληθινός, ο παντοτινός έρωτας. Φέρει τη ζωή και βασιλεύει, αντέχει, ανασαίνει, εμπνέει και σμιλεύει τις ατέλειες. Ο ερχομός του, όμως, γίνεται μετά από κόπο, πόνο και απόγνωση. Κι επειδή κανένας έρωτας δεν γεννήθηκε δίχως εμπόδια, όταν τελικά αυτός εκπληρωθεί η γεύση του θα είναι τόσο γλυκιά και το άγγιγμά του τόσο τρυφερό και απαλό, που το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αφεθείς και να τον αποδεχτείς στη ζωή σου ως κάτι μοναδικό.
Νομικός – Φιλόλογος – Μεταπτυχιακός φοιτητής Φιλοσοφίας
