Είναι κάποιες ειδήσεις με τις οποίες δεν πρέπει να χάνουμε επαφή. Αυξήσεις, μειώσεις, φόροι, κονδύλια, πολιτικές βαρύτητας σε συγκεκριμένους τομείς: Δυστυχώς αυτές είναι οι ειδήσεις που περνούσαν πάντα στα ψιλά γράμματα, αφού η πολιτική ατάκα κερδίζει έναντι των δελτίων τύπου. Είναι όμως η ουσιαστική πολιτική. Τα ψιλά γράμματα πρέπει να τα διαβάζουμε. Ένα παράδειγμα τέτοιας είδησης είναι η απόφαση για τη χρηματοδότηση ερευνητικών ευρωπαϊκών ανταγωνιστικών έργων, που υπέγραψε ο Υφυπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Βουλευτής Κορινθίας, κ. Χρίστος Δήμας, ύψους 2.791.108,93 ευρώ σε πέντε πανεπιστήμια, και αναμένεται να ακολουθήσουν οι υπογραφές χρηματοδότησης και για τα υπόλοιπα Πανεπιστήμια της χώρας την ίδια στιγμή που χιλιάδες φοιτητών μπροστάρηδων, και όσων τους παρακινούν, διαδηλώνουν για την άδικη αντιμετώπιση απέναντι τους, και διαδηλώνουν μάλιστα εν μέσω πανδημίας. Είναι οι ίδιοι που έκλειναν τις σχολές και, τώρα εν μέσω κρίσης, απαιτούν τα ανάστροφα.
Η στήριξη της επιστημονικής και ερευνητικής κοινότητας της χώρας είναι ένα πολύ σημαντικό πρώτο βήμα, το οποίο φυσικά οφείλει να βρει αντίκρισμα από τους αρμόδιους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι αυτοδιοίκητο, δηλαδή διαχειρίζεται μόνο του την λειτουργία του, πράγμα που επιδιώκει και το ίδιο και ρίχνει την αποκλειστική ευθύνη διαχείρισης στο διοικητικό προσωπικό κάθε μονάδας. Αυτό βέβαια είναι μια παγίδα, όχι τόσο κυβερνητική, αλλά για τους ίδιους τους αρμόδιους. Σύμφωνοι πως ο συμβολισμός είναι γνωστός, ειδικά για την γενιά του Πολυτεχνείου, η οποία είναι πολύ ευαίσθητη σε ό, τι αφορά το λεγόμενο «φοιτητικό κίνημα» και το πανεπιστημιακό αυτοδιοίκητο. Υπάρχει όμως μια πολύ σημαντική διαφορά σε σχέση με τότε: Έχουμε δημοκρατία, την οποία ναι μεν οφείλουμε να προστατέψουμε, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να εμποδίζουμε χάριν συμβολισμού. Τι σημαίνει αυτό; Ένα παράδειγμα είναι η πανεπιστημιακή αστυνομία. Είναι πολύ σαφές για ποιον λόγο δεν την επιθυμούν οι επικριτές της. Μάλιστα στην ιδέα δεν θα διαφωνούσε εύκολα κάποιος, περί ελευθερίας έναντι αστυνόμευσης. Στην πράξη όμως τα πανεπιστήμια και η καθημερινότητα του μέσου φοιτητή περιλαμβάνει δυσωδία, σπασμένες καρέκλες και θρανία, άσχημη αισθητική λόγω αφισών – πράγμα που αφορά όλες τις παρατάξεις – και γκράφιτι για το καπρίτσιο των λίγων. Δεν είναι φυσικά λίγες και οι εικόνες βανδαλισμών, εκβιασμών, κλοπών πανεπιστημιακού υλικού και όχι μόνο, διαρρήξεων και των γνωστών «τσιμεντωμάτων» γραφείων καθηγητών. Τα ζήτημα εδώ είναι απλό. Ένα χέρι που σπάει παράθυρα σε ένα πανεπιστήμιο για να «διαμαρτυρηθεί» δυσχεραίνει την καθημερινότητα όλων όσων χρησιμοποιούν τους χώρους και φυσικά ο βανδαλισμός δεν πρόκειται για «ελευθερία έκφρασης». Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να επιτρέπουμε σε αυτό το χέρι να δρα ανεξέλεγκτα στο όνομα μίας ιδέας. Αλλιώς εκτρέφεται η ασυδοσία.
Τα μέτρα για τα πανεπιστήμια έχουν ενδιαφέρον και η «αστυνόμευση» δεν αφορά τον μέσο φοιτητή, ούτε πρόκειται κανείς να πειράξει εκείνον ο οποίος θέλει ακόμα και να διαμαρτυρηθεί για τα κακώς κείμενα. Όμως οι μπαχαλάκιδες είναι πρόβλημα και δυστυχώς δεν είναι πάντοτε φοιτητές, αλλά οργανωμένοι ιδεοληπτικοί εχθροί της γνώσης και της ελευθερίας του λόγου. Ο κ. Τζανακόπουλος διαμαρτυρήθηκε πριν λίγο καιρό πως η Οξφόρδη δεν έχει πανεπιστημιακή αστυνομία, πράγμα που από ό, τι φαίνεται είναι εσφαλμένη εντύπωση. Παρόλαυτα πρέπει να αναρωτηθούμε αν έχουμε το υποτυπώδες δικαίωμα να συγκρίνουμε την εικόνα του ελληνικού πανεπιστημίου με εκείνη των πανεπιστημίων του εξωτερικού. Δυστυχώς αν εξαιρεθούν κάποιοι εξαιρετικοί καθηγητές και ερευνητές – οι οποίοι πραγματικά υποτιμούνται συχνότατα στην χώρα αυτή – το ελληνικό πανεπιστήμιο σίγουρα έχει πολύ δρόμο να διανύσει για να κάνουμε τέτοιου είδους συγκρίσεις.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Εστία στο φύλλο 20-21/2/2021
Αρχισυντάκτρια Politically Incorrect – Αρθρογράφος – Πολιτικός επιστήμονας
