Γράφει ο Νϊκος Βότσιος

Τα φαινόμενα συνωστισμού που παρατηρήθηκαν την περασμένη εβδομάδα στις πλατείες ξεπερνάνε κάθε φαντασία. Πλατείες που δεν γέμιζαν ποτέ τόσο ασφυκτικά πριν τον κορωνοϊό, τώρα γίνονται εστίες υπερμετάδοσης του ιού κόντρα σε κάθε λογική. Χιλιάδες άτομα σε μόλις λίγα τετραγωνικά, η αστυνομία με τα χέρια δεμένα μπροστά στο μέγεθος του φαινομένου και τα πολιτειακά αντανακλαστικά απολύτως βραχυκυκλωμένα ανακοινώνουν υπό αυτές τις συνθήκες άνοιγμα εστίασης.

Από την μία, πόσο να κατηγορήσεις τους νέους; Ο ένας και μισός χρόνος εγκλεισμού που διανύουμε έχει διαφορετική σημασία για τις διάφορες ηλικιακές ομάδες. Ο συνταξιούχος ξεκουράζεται, του λείπει η επαφή με τα μέλη της οικογένειας που δεν μοιράζονται την ίδια στέγη αλλά κατά μεγάλο ποσοστό έχουν τη διαβίωσή τους λυμένη. Το αντίθετο ισχύει για έναν νέο, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ σπουδών και εργασίας, αν όχι ανεργίας. Θέλουν και αυτοί να ξεσκάσουν και για αυτό βγαίνουν έξω. Υπάρχει διαφορά φυσικά με το συναντώ δύο φίλους από το μετέχω σε συγκέντρωση δύο χιλιάδων μελών. Τα ίδια βλέπαμε και στις πορείες. Και το πληρώσαμε όλοι μαζί και όχι μόνο όσοι δώσανε παρόν. Δεν είναι οι μόνοι που θρήνησαν συγγενείς με αυτές τις δράσεις.

Το πραγματικά θλιβερό γεγονός είναι η αντίδραση της πολιτείας. Το κράτος πρέπει πάντα να ακούει τους πολίτες σε μία δημοκρατία. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως εισακούγονται μονίμως τα θορυβώδη στοιχεία που προκαλούν ζημιές και ταραχές. Εν αντιθέσει η σιωπηλή πλειοψηφία ζει και λειτουργεί με σεβασμό στους νόμους και το κράτος. Ένας ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να βγάλει δίχως έλεγχο χαρτί από την Εργάνη προς πάσα πλευρά της Ελλάδας. Οι υπόλοιποι θα κλείσουν πλαστές επισκέψεις σε ιατρούς άλλων Περιφερειακών Ενοτήτων και έτσι η αστυνομία πάλι θα μείνει ανήμπορη μπροστά στις περιστάσεις. Και τέλος έχουμε όλους αυτούς οι οποίοι αρνούνται να «παίξουν με τη φωτιά» και περιμένουν στωικά το επίσημο άνοιγμα από το κράτος. Γιατί να υπάρχουν τα πάνω παραθυράκια; Γιατί να εξυπηρετείς την ανομία; Είναι αλήθεια πως δε γίνεται η κάθε διάταξη να είναι τέλεια και να τα προβλέπει όλα.

Αντίστοιχα πολίτες β’ κατηγορίας είμαστε όλοι εμείς της επαρχίας. Περιμένουμε να ανοίξει η εστίαση, όχι με βάση τα δικά μας κρούσματα αλλά της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Γιατί τα Τρίκαλα που έχουν δείξει μια εικόνα σταθερότητας και σύνεσης και στα τρία κύματα της πανδημίας, να μην έχουν ανοιχτή εστίαση σε εξωτερικούς χώρους; Ο περιστεριώτης νεαρός της πλατείας ή ο θεσσαλονικιός των πάρτυ γιατί ορίζει το μέλλον του τρικαλινού επιχειρηματία εστίασης, καθώς και των εργαζομένων του; Θα είχε λογική αν ήταν ανοικτές οι περιφερειακές μετακινήσεις καθώς θα υπήρχε διασπορά του ιικού φορτίου, όπως είπε και ο πρωθυπουργός. Γιατί όμως δε σκεφτήκαμε να λειτουργήσουμε με τη λογική του θετικού παραδείγματος σε αυτή τη χώρα και αντιθέτως προτιμήσαμε αυτή της κουτοπονηριάς και του εκβιασμού; Ανακοινώθηκε το άνοιγμα της εστίασης όχι λόγω των οικονομικών αναγκών, αλλά επειδή εκεί μας ώθησαν οι πλατείες. Το κράτος εκβιάστηκε. Αλήθεια, αν είχε πει μήνες πριν ο πρωθυπουργός πως μόνο οι περιφέρειες που βρίσκονται στο «κόκκινο» θα έχουν κλειστή εστίαση, τι πιστεύετε πως θα συνέβαινε; Οι νέοι έδειχναν μεγαλύτερη κατανόηση αν έβλεπαν φως στο τέλος του τούνελ. Τώρα για πιο πράγμα να κάνουν υπομονή και πειθαρχία; Που βρίσκεται το κίνητρο όταν μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν (αρκεί να το κάνουν πολλά άτομα μαζί); Είναι λάθος το κράτος να βρίσκεται πίσω από την κοινωνία στην πορεία των εξελίξεων. Μεγαλύτερο όμως λάθος είναι να καταπατάς αυτόν που σε σέβεται και σε στηρίζει για λογαριασμό του όποιου παραβάτη.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Πρωινός Λόγος στις 23/4/2021