Γράφει ο Παναγιώτης Καμπούρης

Μεσούσης της Μεγάλης βδομάδας η κυβέρνηση και οι υγειονομικές αρχές της χώρας προχώρησαν σε μία εντυπωσιακή επιτάχυνση των ρυθμών του εμβολιασμού στις νεότερες ηλικίες των 30-39 και λίγο αργότερα των 40-49. Αυτό που από κάποιους θεωρήθηκε και χαρακτηρίστηκε ως “ξεστοκάρισμα” στη πραγματικότητα ήταν μία τελευταία προσπάθεια, ώστε η χώρα μας να βγει το συντομότερο δυνατό από τη δίνη της πανδημίας. Και πράγματι οι νέοι και οι νέες αυτής της χώρας, η γενιά που έχει υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα τα τελευταία χρόνια άρπαξε αυτή την ευκαιρία από τα μαλλιά και μετουσίωσε την επιχείρηση ελευθερία σε απτή πραγματικότητα. Η άμεση ανταπόκριση τους δεν ωφέλησε μόνο τους ίδιους, αλλά επέτρεψε το καθημερινό πλέον ρεκόρ εμβολιασμών όσο και την ταχύτερη άρση των περιορισμών.

Δεν είναι τυχαίο ότι η καθολική αυτή ανταπόκριση στους εμβολιασμούς κάνει τις αρμόδιες αρχές να μιλάνε για το ορόσημο των πέντε εκατομμυρίων εμβολιασμών στο τέλος του μήνα, με στόχο στις αρχές του καλοκαιριού να έρθει η σειρά όλων εμάς των λίγο νεότερων. Κάπως έτσι, με αυτά τα σταθερά και καθοριστικά βήματα ο Σεπτέμβρης προβλέπεται να μας βρει χωρίς μάσκες, όπως ήδη έχουν εκτιμήσει αρκετοί λοιμωξιολόγοι, και κατ’ επέκταση την επιστροφή μας στην κανονικότητα, αυτή δηλαδή που αφήσαμε πίσω μας τον Φεβρουάριο του 2020. Φυσικά, μέχρι τότε ο όποιος εφησυχασμός μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει.

Οι νέοι μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα ηγήθηκαν της κούρσας του εμβολιασμού δίνοντας το καλό παράδειγμα στους υπόλοιπους. Πρώτα από όλα γιατί οι ίδιοι θέλουν τις ζωές τους πίσω. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πρόκειται για την γενιά που, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση του 2009, είδαν τα όνειρα της να χάνονται. Οι ελπίδες τους να πρωταγωνιστίσουν στην επόμενη μέρα της χώρας εξαλήφθηκαν εξαιτίας των λανθασμένων χειρισμών των πολιτικών δυνάμεων του τότε. Κατάλαβαν περισσότερο από όλους τις συνέπειες της ύφεσης και της ανεργίας, ενώ πολλοί από αυτούς αναγκάστηκαν να αναζητήσουν κάτι καλύτερο στο εξωτερικό προκειμένου να επιβιώσουν. Και τη στιγμή που η Ελλάδα έδειχνε ότι ανακάμπτει και ξανά στέκεται στα πόδια της, έτοιμη να τους προσφέρει όσα τους στέρησε το προηγούμενο διάστημα, δέχτηκαν το δεύτερο χτύπημα από αυτό που η επιστημονική κοινότητα ονομάζει κορωνοϊό και που άλλαξε άρδην την καθημερινότητα μας με πρωτόγνωρο τρόπο.

Αυτή λοιπόν η γενιά αντιλήφθηκε περισσότερο από όλους την ανάγκη του εμβολιασμού. Έβαλε τα γυαλιά στους μεγαλύτερους, που στο κάτω κάτω είναι πιο ευάλωτοι στον αόρατο εχθρό, καθώς και σε όσους έσπευσαν να πολιτικοποιήσουν και να εκμεταλλευτούν, όπως έκαναν και στη περίοδο των μνημονίων, το νεότερο της ηλικίας τους. Κόντρα στη κινδυνολογία μερίδας των ειδικών, απέδειξαν ότι το μέλλον δικαιολογημένα τους ανήκει. Οι ίδιοι που το προηγούμενο διάστημα χαρακτηρίζονταν ως η “απείθαρχη” και η “κουρασμένη” γενιά και κατά το παρελθόν ως “αγανακτισμένοι”, τώρα δείχνουν σε όλους εμάς το δρόμο της εξόδου. Με το καλοκαίρι να πλησιάζει είναι ευθύνη όλων μας να κάνουμε το αυτονόητο. Η επιστημονική κοινότητα μας προσέφερε ένα δώρο ύψιστης αξίας, ωστόσο κάποιοι συνάνθρωποι μας, κυρίως δε οι μεγαλύτεροι, συνεχίζουν να εθελοτυφλούν μπροστά στο πραγματικό κίνδυνο. Αν επομένως θέλουμε, η έξοδος από το τούνελ του Νίκος Πορτοκάλογλου στο ομώνυμο τραγούδι “Βγαίνουμε απ’ το τούνελ”, δεν έχουμε παρά να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των 30άρηδων και των 40άρηδων. Γιατί ο νέος είναι ωραίος!