Στα ξενιτεμένα μου
Περίεργο πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις. Περίεργο το πώς με άλλους κολλάς και με άλλους όχι· το πώς με κάποιους θα πας για έναν χαλαρό καφέ, και σε άλλους θα περιγράψεις κάθε στοιχείο της ζωής σου, καλό και κακό, κάθε χαρά και κάθε πόνο, κάθε ελπίδα και φόβο.
Περίεργο το πώς, εκεί που νομίζεις πως ξέρεις πως δουλεύουν οι φιλίες, πώς να τις χτίσεις, τι να αποφύγεις, κάτι αλλάζει. Κάτι αλλάζει, σε σένα, στην τύχη σου, στο περιβάλλον σου· και θυμάσαι τον παλιό εαυτό σου και ένα γλυκόπικρο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη.
Όταν φεύγεις έξω, το τελευταίο που περιμένεις να αλλάξει είναι ο τρόπος που κάνεις φίλους. Το τελευταίο που περιμένεις να είναι διαφορετικό είναι η ποιότητα των σχέσεων που χτίζεις. Κι όμως. Όταν φεύγεις έξω, γνωρίζεις νέο κόσμο, νέους ανθρώπους. Και κάποιοι από αυτούς θα γίνουν κομμάτι αναπόσπαστο της ζωής σου. Κάποιοι από αυτούς θα αποκτήσουν μόνιμη θέση στην καρδία σου, και θα προχωράτε μαζί στο δύσκολο δρόμο της ζωής.
Είναι γιατί καλείσαι να ωριμάσεις με ταχύτητα φωτός;
Είναι γιατί ο κοινός πόνος της ξενιτιάς σας δίνει πρόσφορο έδαφος;
Είναι γιατί μοιράζεσαι, με τους συμπατριώτες σου, περισσότερα κοινά από ότι με τους υπόλοιπους;
Είναι γιατί, μακριά από την πατρίδα σου, ψάχνεις ένα δεύτερο σπίτι;
Ίσως όλα μαζί αυτά, κι άλλοι τόσοι λόγοι.
Σε κάθε περίπτωση, μέσα στη μοναξιά και το κρύο της Ευρώπης, έρχεται μια στιγμή που η καρδιά σου ζεσταίνεται γλυκά. Έρχεται μια στιγμή που μεγαλώνει και χωρά μέσα της μια καινούργια οικογένεια, μια καινούργια πόλη, έναν καινούργιο κόσμο. Έρχεται μια στιγμή που συνειδητοποιείς, πως κάποιοι άνθρωποι θα σε προσέχουν και θα είναι πάντα εκεί, μόλις τους χρειαστείς, χωρίς καν να αναγκαστείς να το πεις. Και το ίδιο θα κάνεις κι εσύ.
Κι όλα αυτά, χάρη σε μια ψυχή, που σε αποκάλεσε θηρίο, εκεί που ένιωθες μυρμήγκι. Χάρη σε ένα χαμόγελο που σε συνάντησε μετά το μάθημα για να μην γυρίσεις σπίτι μόνη σου. Χάρη σε δυο χέρια που προσέφεραν καφέ όταν δεν ήσουν καλά, και φαγητό όταν ήσουν πολύ άρρωστη για να το φτιάξεις εσύ. Χάρη σε δύο τρεις χρυσούς ανθρώπους που γνώρισες τυχαία, χτίζεις και έξω ζωή. Χάρη σε δυο τρεις αγγέλους, έχεις πια και έξω όμορφες αναμνήσεις. Χάρη σε δυο τρεις φίλους καρδιακούς, η καρδιά σου μετακομίζει.
Αργά, μα σταθερά, χάρη στη μικρή οικογένεια που μόνη σου έφτιαξες, μαθαίνεις να αγαπάς και το έξω. Και τα πράγματα γίνονται λίγο πιο εύκολα.
Διεθνολόγος και Νομικός με στόχο να δώσει μια ακόμη φωνή στις ομάδες που ανήκει: μετανάστες, ΑμεΑ, φοιτητές, νέες γυναίκες
