Θυμάμαι καλά την πρώτη φορά που γνώρισα τη δασκάλα των γαλλικών μου. Μας έδειξε τα βιβλία, και σε μένα και στην αδερφή μου, και μας εξήγησε πώς θα κάναμε το μάθημα σε γενικές γραμμές. Μας ρώτησε αν συμφωνούμε. Έξυπνο, αλλά τι απάντηση να δώσει το 8χρονο; Την είχα βρει γλυκιά τότε, παρότι αργότερα θα κατέληγα να τη μισώ. Δεν ξέρω αν έφταιγε η ίδια, ή το γεγονός ότι ξαφνικά υπερδιπλασιάστηκε ο φόρτος εργασίας μου· ούτε είχε σημασία. Σε κάθε περίπτωση κοντά της έμαθα ελάχιστα, και μίσησα αδίκως μια πανέμορφη γλώσσα. Δυο χρόνια έκανα μάθημα μαζί της μέχρι να αποφασίσουμε να αλλάξουμε.
Και τότε, γνώρισα την κα Κατερίνα. Η κα Κατερίνα ήταν ακριβώς ο τύπος της καθηγήτριας στον οποίον ανταποκρίνομαι: αυστηρή, τρομακτική σχεδόν, μα και ενδιαφέρων άνθρωπος. Πάνω από όλα, ήταν ο άνθρωπος που θα έκανε τα πάντα για να σε βοηθήσει να φτάσεις στο στόχο σου, κι ας κλοτσάς εσύ. Κι εγώ κλοτσούσα πολύ.
Κι αν, μεγαλώνοντας, άρχισα να διαφωνώ με πολλές απόψεις και συμπεριφορές της, δεν μειώθηκε ποτέ η εκτίμησή που είχα για τον επαγγελματισμό, την αφοσίωση και την αγάπη που μου έδειχνε όσα χρόνια αναγκάστηκε να με υποστεί. Μαζί της πήρα τέσσερα πτυχία στα γαλλικά, ένα εκ των οποίων με εξαιρετικό βαθμό. Και την ευγνωμονώ γι’ αυτό.
Όμως, είτε λόγω της δικής μου μόνιμης αντίδρασης, είτε δικής της εσφαλμένης εκτίμησης των πραγμάτων, εγώ σωστά γαλλικά δεν έμαθα ποτέ. Εκτός εξεταστικού χώρου να μιλήσω τη γλώσσα δεν υπήρχε περίπτωση, και τα κενά που έχω σε γραμματική, ορθογραφία, και συντακτικό με κυνηγούν ακόμη, τρία χρόνια αφού εγκαταστάθηκα σε γαλλόφωνη χώρα. Είχαμε πέσει στη γνωστή παγίδα: μάθαινα να παίρνω τα πτυχία και όχι να χειρίζομαι σωστά τη γλώσσα.
Πριν προχωρήσω παρακάτω, εδώ θα ήθελα να επισημάνω κάτι: Δεν κατηγορώ την καθηγήτρια μου. Δεν είμαι καλή στις γλώσσες. Δεν έχω ένστικτο, ούτε αυτοπεποίθηση, και μαθαίνω πολύ αργά. Το 90% του προβλήματος είμαι επομένως ξεκάθαρα εγώ. Ίσως είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που μπορεί επομένως να δώσει συμβουλές σε αυτό τον τομέα.
Παρόλα αυτά, φίλε αναγνώστη, σε ξορκίζω, άκουσε με:
Όσο κι αν βαριέσαι, μάθε τη, τη ριμάδα τη γλώσσα, και μάθε την καλά. Κάνε τις ασκήσεις, διάβαζε, και μη βγάζεις το λάδι του καθηγητή σου. Κάτι ξέρει, σου το εγγυώμαι.
Και, για το Θεό, μην πας σε ξένη χώρα να σπουδάσεις αν δεν ξέρεις πολύ καλά τη γλώσσα.Γιατί, θα τα καταφέρεις, φίλε αναγνώστη, αν το θέλεις πραγματικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά θα σου βγει η Παναγία, και, ειλικρινά, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.
Διεθνολόγος και Νομικός με στόχο να δώσει μια ακόμη φωνή στις ομάδες που ανήκει: μετανάστες, ΑμεΑ, φοιτητές, νέες γυναίκες
