Το Jazz Impressions Of Japan αποτελεί μία από τις πιο αξιοσημείωτες και καινοτόμες δουλειές του θρυλικού Dave Brubeck.
Ήδη αναγνωρισμένος συνθέτης και καταξιωμένος βιρτουόζος πιανίστας (take five, usquare dance, blue rondo ala turk) στο παρόν άλμπουμ “παντρεύει” την αυστηρή αρμονία της δυτικής μουσικής με το μυστήριο και την εξοτικότητα της Ανατολής, εγχείρημα το οποίο είχε στεφθεί με επιτυχία στο Time Out και συνεχίζεται και εδώ με κύριο χαρακτηριστικό την πεντατονικότητα της παραδοσιακής Ιαπωνικής μουσικής.
Η έμπνευση προήλθε από ένα ταξίδι που είχε κάνει ο Brubeck στην “Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου” μαζί με τους μουσικούς του κουαρτέτου του, τον Paul Desmond, τον Eugene Wright και τον Joe Morello, προσθέτοντας έκαστος έναν προσωπικό τόνο στα 8 κομμάτια του άλμπουμ από αυτή τους την εμπειρία.
Ηχογραφημένο τον Ιούλιο και κυκλοφορώντας τον Aύγουστο του 1964, υπό την σφραγίδα της Columbia, το Jazz Impressions Of Japan συνδυάζει την swinging post-bop jazz και την modal blues με τον “ μοντερνιστή” Brubeck να διατηρεί τον ιδιάζοντα (γαλλικό) Ιμπρεσιονισμό στην ερμηνεία και κατ’ επέκταση στον αυτοσχεδιασμό του στο πιάνο ενώ ο Paul Desmond υιοθετεί σε αρκετά κομμάτια έναν πιο ελεύθερο και “παιχνιδιάρικο” ρυθμό, πειραματίζεται με την πεντατονική κλίμακα, έχοντας αμφότεροι ως βάση τις φολκλορικές ιαπωνικές μελωδίες . Στο πρώτο κομμάτι του άλμπουμ,Tokyo Traffic, ο Morello δίνει αρχικά τον πεντατονικό ρυθμό, ο brubeck συνοδεύει και αργότερα αλλάζει το σόλο του σε πιο bop με blues στοιχεία ενώ ο Desmond δίνει έναν πιο upbeat χαρακτήρα με το σαξόφωνό του (για λίγο παίζει το Χριστουγεννιάτικο God Bless You Merry Gentlemen!!). Έπεται το χαλαρωτικό Rising Sun το οποίο ακολουθεί το πιο ξεσηκωτικό, με αρκετή δόση swing – και λίγο blues- Toki’s Theme, όπου είναι εμφανής η πεντατονική κλίμακα στην κύρια μελωδία. Τη σκυτάλη παίρνει το πιο γνωστό κομμάτι του άλμπουμ, το Fufiyama (που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το Stairway To Heaven των Led Zeppelin ) στο οποίο ο Desmond ερμηνεύει ένα από τα πιο μελωδικά και μελαγχολικά σόλο της καριέρας του και τον Brubeck να κρατά ένα πιο μίνιμαλ μοτίβο. Το Zen Is When σε μεταφέρει στο μυστήριο της ανατολής το οποίο εντίνεται από το βάθος που προσθέτει ο Morello με τα παραδοσιακά κρουστά. Με τη σειρά του το The Sky Is Crying είναι ηχητικά και ορχηστρικά το πιο ενδιαφέρον κομμάτι. Δίνει στον ακροατή την εντύπωση πως βρίσκεται στην Ιαπωνική εξοχή μια βροχερή και συννεφιασμένη μέρα.Οι Morello και Wright, στα ντραμς και μπάσο αντίστοιχα ανοίγουν το κομμάτι μιμούμενοι με τεράστια επιτυχία τους ήχους της βροχής και των αστραπών ενώ ο Desmond συνεχίζει με ένα λυρικό και αρμονικό σόλο και ο Brubeck να δίνει έναν πιο blues τόνο. Στο Osaka Blues γίνεται πιο ξεκάθαρο ο post- bop και ο modal blues αυτοσχεδιασμός ενώ το συγκινητικό και νοσταλγικό Koto Song ολοκληρώνει το ηχητικό ταξίδι.
Ένα άλμπουμ γεμάτο συναισθήματα, αντιθέσεις και εικόνες. Ένα άλμπουμ παραμελημένο και ξεχασμένο από τον χρόνο και τους ακροατές. Ένα άλμπουμ όμορφο, δομημένο,συνεκτικό και λυρικό, όπως ένα χαϊκού.
Ενθουσιώδης των ταινιών του tarkovsky και των ταξιδιών.
Λάτρης της μουσικής. Βιβλιοφάγος. Εσωστρεφής.
