Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στις 28 Νοεμβρίου 2018 στα πλαίσια της 24ώρης απεργίας της ΓΣΕΕ στην οποία συμμετείχαν και οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες. Συγκεκριμένα το Σωματείο Εργαζομένων ΣΤΑΣΥ καθώς και το Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών ήταν οι βασικοί συμμετέχοντες.
Αγαπητοί Συνδικαλιστές και λοιποί υπάλληλοι των ΜΜΜ που σήμερα μου στερήσατε μια ακαδημαϊκή επίσκεψη στις φυλακές, εκδρομή που τη συζητούσαμε από πέρσι και προσπαθούσαμε να την υλοποιήσουμε όλο το εξάμηνο, που εκτός αυτής μας στερήσατε τις υπόλοιπες ώρες διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο, με όποιες συνέπειες έχει αυτό σε μας τους φοιτητές, μόνο και μόνο για να κατεβείτε στους δρόμους να “διαδηλώσετε” κάτω από το μανδύα μιας ιδεολογίας που έχει εξαλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια (κακά τα ψέμματα, πιο πολύ ώρα τους βουλευτές έδειξαν παρά εσάς)!
Λοιπόν εγώ τα διάβασα τα αιτήματα σας και θέλω να εκφράσω και τα δικά μου ως καθημερινός επισκέπτης και χρήστης των Μέσων στα οποία εργάζεστε.
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά:
1) Θέλω τα Μέσα να είναι καθαρά και να μυρίζουν λεβάντα και όχι ποδαρίλα, ιδρωτίλα και σκουπιδίλα και όχι να συναγωνίζεται πιο Μέσο μυρίζει πιο άσχημα (τα πρωτεία στο Τραμ και στα Λεωφορεία).
2) Θέλω τα πατώματα να γυαλίζουν και να βλέπω το πρόσωπο μου το πρωί και όχι εμετούς, τσιγάρα, τσίχλες, μπάλες από τρίχες, λάσπες και τα σχετικά.
3) Θέλω οι οδηγοί των Μέσων και γενικότερα οι υπάλληλοι να είναι ευγενικοί και να μην καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που δουλεύουν και που κάποιος τους κάνει μια ερώτηση, μ’ όλην την απαξίωση στο πρόσωπο τους.
4) Θέλω το πρωί οι ίδιοι υπάλληλοι να μου λένε καλημέρα και όχι να βρίζουν θεούς και δαίμονες επειδή αργεί η ώρα για διάλειμμα, τους διακόπτω όταν μιλάνε και κουτσομπολεύουν στο κινητό τους, ενώ εγώ θέλω ένα εισιτήριο.
5) Θέλω να μην κάνουν διακρίσεις στον έλεγχο των εισιτηρίων μεταξύ των απλών πολιτών, των Ρομά, των μεταναστών και των αστέγων, δημιουργώντας διακρίσεις για το ποιος πρέπει να έχει εισιτήριο λες και υπάρχει χωρισμός σε κατηγορίες πολιτών.
6) Θέλω να βρίσκω υπαλλήλους στα Μέσα για την εξυπηρέτηση του κόσμου και όχι αυτοί να φεύγουν νωρίτερα να πάρουν την τυρόπιτα για να προλάβουν το διάλειμμα τους.
7) Θέλω να υπάρχει έλεγχος εισιτηρίων και όχι να υπάρχει σπρωξίδι να περάσουν 3-4 από το μηχάνημα.
8) Θέλω να μην ποδοπατιόμαστε στα Μέσα επειδή κανείς δεν ελέγχει αν τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας, για το πόσοι πρέπει να ναι μέσα πχ σ’ ένα λεωφορείο.
9) Θέλω να μη με πιάνει ψυχολογικό σοκ κάθε φορά που διανύω μια διαδρομή και κάνουν επαιτεία εντός, δεκάδες συμπολίτες μας (που άλλοι έχουν πράγματι ανάγκη και άλλοι όχι).
10) Το τελευταίο θέλω είναι να μην σταματάει το μετρό στον Άγιο Δημήτριο όποτε θυμάται και να συνεχίζει μέχρι το Ελληνικό.
Είναι πολλά αυτά που ζητάω κύριοι που δε θέλατε σήμερα να δουλέψετε;
Ανθρώπινα και Ευρωπαϊκά ΜΜΜ ζήτησα!
Όταν τα δικά σας αιτήματα και τα δικά μου ταυτιστούν σε απόλυτο βαθμό, τότε θα ξέρω πως κάτι σωστό συμβαίνει σ’ αυτήν την κοινωνία!
ΥΓ: Ξέρετε ποια είναι η διαφορά σας με μένα; Πως εγώ πληρώνω για ανθρώπινα μέσα, ενώ εσείς πληρώνεστε για να τα διατηρείτε ανθρώπινα!
Εσείς διαδηλώνετε, εγώ όχι!
Εγώ σας έχω ανάγκη, εσείς όχι, ενώ θα επρέπε να ναι το αντίθετο!
Πολιτικός Επιστήμονας, Απόφοιτος της Σχολής Ασφάλειας και Διπλωματίας του Ισραήλ και της Σχολής Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με ερεθίσματα στην Ιστορική γνώση και στην προαγωγή της ορθής ενημέρωσης.
