Στην Ελλάδα της πολιτικής απαξίωσης και αδιαφορίας έχουν συμβεί πολλά και ειπωθεί ακόμη περισσότερα.

Δεν μας ήτανε ποτέ ξένο οι πολιτικοί να αθετούν προεκλογικές δεσμεύσεις, αλλά κανείς σαν τον τωρινό πρωθυπουργό. Πολλά τα παράπονα.

Από εκεί που περπατούσαν με τον κόσμο, κάνανε συγκεντρώσεις και πορείες [ακόμη και κατά της δικής τους κυβέρνησης, απλά τέλειο] ξαφνικά όποτε ο Αλέξης βγαίνει από το Μαξίμου να πάρει αέρα η γύρω περιοχή θυμίζει φορητό φρούριο. Στη Μυτιλήνη είχαν κλείσει τους κατοίκους στα σπίτια, στη ΔΕΘ παρόμοια σκηνικά και αυτά από ποιόν; Από τον κύριο «Σκίζω τα μνημόνια» .

Με τα μνημόνια δε τα πήγε τόσο καλά όσο με τα καλσόν. [Με συγχωρείτε. 17 ώρες διαπραγμάτευση ήθελα να γράψω.] Θα αφήσω τα μνημόνια για άλλο κείμενο αλλά σίγουρα όχι τη διαπραγμάτευση καθώς εκεί κατάφερε την επιμήκυνση του χρέους για κάποια ακόμη χρόνια.

Εντάξει δεν είναι και τόσο άσχημο. Ή μήπως είναι; Γιατί όταν ο προκάτοχός του «επέτυχε» το ίδιο ο Αλέξης έδειχνε τη πλησιέστερη κρεμάλα και έλεγε πως αυτή η επιμήκυνση είναι το σχοινί από το οποίο θα κρεμαστούμε.

Αυτά παραγράφηκαν βέβαια. Όπως και η κατάργηση των ΜΑΤ όχι για άλλο λόγο αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ πως θα εξαντλούταν. Αλλιώς η τετραετία σε μια χώρα η οποία θυμίζει καμίνι που βράζει.

Φυσικά δε θέλω να ξεχάσω άλλες μεγαλειώδεις συνεισφορές στον πολιτικό διάλογο όπως τις ύβρεις [Ναι, από το ’12 στο Σύνταγμα απέκτησαν πολιτική υπόσταση],  τους χαρακτηρισμούς, την αγγλική χωρίς διερμηνέα [Αυτόν τον ένα βρήκαμε να τσιγκουνευτούμε για μετακλητό.], την υποβάθμιση του Έλληνα και συνεχίσαμε το λαϊκισμό, αν δεν τον προβιβάσαμε και κατηγορία.

Προσωπικά δε μπορώ να δεχτώ το χαρακτηρισμό «άμυαλος» που δώσατε όταν μιλούσατε με τον «φίλο» σας τον Μακρόν. Τους όρους «ακροδεξιοί» και «φασίστες» αρνούμαι να τους σχολιάσω. Αν μη τι άλλο όταν ο πρωθυπουργός μιας χώρας [Ναι στο κόμμα του είναι Πρόεδρος, στη χώρα είναι πρωθυπουργός και είναι όλων των Ελλήνων.] απαξιώνει τους πολίτες με αυτό τον τρόπο, σε τι ακριβώς αποσκοπεί. Δε κατανοεί πως πρώτα από όλους μειώνει τον ίδιο του τον εαυτό;

Και μην ξεχνιόμαστε όλα αυτά όχι από το «παλιό» , το «σάπιο» πολιτικό σύστημα, αλλά από το «νέο» , το «φρέσκο», το «είναι μόνο 44 ετών». Και όλα αυτά για έναν ΕΝΦΙΑ.