Το καινούργιο ομώνυμο άλμπουμ του Nick Waterhouse είναι καταπέλτης. Ηχογραφημένο στο ιστορικό Electro – Vox Recorders Studios ,με μια έκρηξη ήχων και μελωδιών αλλα πρωτίστως πολύ δυνατούς στίχους, ο Waterhouse εκφράζει τις ανησυχίες του, αναπολεί, προβληματίζεται και αναρωτιέται για τον έρωτα,τον σύγχρονο τρόπο ζωής και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Το άλμπουμ ανοίγει το groovy-soul By Heart στο οποίο τονίζεται πως πρέπει να είμαστε αυθεντικοί και να αγαπάμε ο,τι και να κάνουμε, ενώ έπεται το υπαρξιακό Song For Winners με έντονες επιρροές από surf rock ενώ στιχουργικά “ως κήρυκας” παρατηρεί τον φόβο και τις ψευδαισθήσεις των σύγχρονων ανθρώπων, τονίζοντας τα κακώς κείμενα της εποχής μας.
Το I Feel An Urge Coming On αποτελεί εξαιρετικό cover από τo αντίστοιχο κομμάτι της Jo Armstead και με τη σειρά του το Undedicated πραγματεύεται την αέναη προσπάθεια των ανθρώπων για το θεαθήναι και την υστεροφημία.
Με το αλληγορικό Black Glass ο Waterhouse γίνεται πιο ερειστικός και παρατηρεί το πως η τεχνολογία μας έχει αποξενώσει και με την oldie μπαλάντα Wreck The Rod αναστοχάζεται και απομυθοποιεί τον έρωτα.
Στο – εξομολογητικό- neo-noir Which Was Writ (σαν ήρωας σε μυθιστόρημα του Pynchon) γίνεται ενδοσκόπηση που οδηγεί σε αναθεώρηση της στάσης του καλλιτέχνη απέναντι στη ζωή και εν συνεχεία το Μπρεχτικό Man Leaves Town πραγματεύεται την ανάγκη εξάρτησης των ανθρώπων από “Μεσσίες” και την κενότητα που επέρχεται μετά την συνειδητοποίηση της πλάνης τους.
Στη μελαγχολική μπαλάντα Thought & Act μιλάει για το πως η λογική υποχωρεί στον έρωτα ενώ το instrumental El Viv έχει αρκετά στοιχεία από 50’s rockabily και τέλος το Wherever She Goes (She’s Wanted) θυμίζει έντονα 60’s oldie κομμάτι.
To νέο άλμπουμ του καλιφορνέζου crooner δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο αφενός γιατί αποτελεί κατάθεση ψυχής (για αυτό είναι και self-titled εξάλλου) και αφετέρου γιατί η μουσική σύνθεση κρύβει πειραματισμούς και εκπλήξεις.
Ενθουσιώδης των ταινιών του tarkovsky και των ταξιδιών.
Λάτρης της μουσικής. Βιβλιοφάγος. Εσωστρεφής.
