Μια επίθεση αγνώστου ταυτότητας, με δηλωμένο όμως ιδιοκτήτη (τους αντάρτες Χούθι) κατάφερε να προκαλέσει ζημιές δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Σαουδική Αραβία. Η Σαουδική Αραβία είναι μια χώρα που δαπανά το 9% του ΑΕΠ της σε στρατιωτικές δαπάνες. Και μόνο ότι ξοδεύει τουλάχιστον 65 δις δολάρια το χρόνο για αγορά όπλων θα έπρεπε να εγγυάται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό την ασφάλεια των πετρελαϊκών της εγκαταστάσεων.
Πως θα μπορούσε όμως να γίνει μια τέτοια ζημιά; Στην παρακάτω εικόνα φαίνεται η πιθανή πορεία ενός πυραύλου cruise ο οποίος εκτοξεύτηκε από το Ιράν ή το βόρειο Ιράκ αν δούμε την πορεία που περιγράφεται και χτύπησε τις εγκαταστάσεις. Με κόκκινο κύκλο φαίνεται η εμβέλεια των συστημάτων Patriot και με πορτοκαλί τα THAAD. Δεν χρειάζεται σημαντική γνώση για να παρατηρήσει κανείς την σχεδόν πενταπλή αλληλοεπικάλυψη των αντιαεροπορικών-αντιβαλιστικών συστημάτων στην περιοχή! Αυτή η επικάλυψη έχει πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα για την αεράμυνα της περιοχής: Υπάρχει η δυνατότητα αντιμετώπισης πολλαπλών απειλών, μειώνεται η πιθανότητα κορεσμού, καλύτερη πιθανότητα αναγνώρισης και κλειδώματος “στόχων” και αν ένα σύστημα τεθεί για κάποιο λόγο εκτός μάχης υπάρχουν άλλα που θα συνεχίσουν να κρατούν ασφαλή την περιοχή.
Έτσι λοιπόν τίθεται το ερώτημα: Πως μπορεί ένας παραδοσιακός cruise missile να περάσει μια τόσο ισχυρή αεράμυνα; Για να εξετάσουμε το ζήτημα πρέπει να αποκλειστεί η ανθρωπινή ηλιθιότητα (ή η αδράνεια ή το σφάλμα). Θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η αντιαεροπορική άμυνα της Σαουδικής Αραβίας λειτουργεί κανονικά, ότι τα συστήματα που βλέπουμε στην φωτογραφία και είναι δηλωμένα σε λειτουργία όντως λειτουργούν φυσιολογικά. Θα υποθέσουμε επίσης ότι ο ισχυρισμός των Σαουδαραβών ότι ο χειρισμός των συστημάτων γίνεται 24/7 από Αμερικάνους ειδικούς, και θα υποθέσουμε επίσης ότι αυτοί ξέρουν άριστα τη δουλειά τους.
Με όλες αυτές τις προϋποθέσεις να τηρούνται αυστηρά θα προχωρήσουμε στην εξέταση των Αμερικανικών επιχειρημάτων για την επίθεση.
Επιχείρημα : Το χτύπημα πέτυχε επειδή η αεράμυνα ήταν στραμμένη προς άλλη κατεύθυνση από αυτή που επήλθε το πλήγμα (δεν έχει σημασία βοράς νότος ανατολή δύση). Αυτός ο ισχυρισμός είναι ανακριβείς. Τα ραντάρ σαρώνουν 360 μοίρες για αυτό βλέπουμε και τον κύκλο. Δεν σαρώνουν μόνο κωνικά. Άρα δεν μπορεί τα ραντάρ να μην εντόπισαν ολόκληρο πύραυλο (για την ακρίβεια πύραυλους) με θερμικό αποτύπωμα και με αντανάκλαση ακτινών να εισέρχεται στην εμβέλειά τους.
Επίσης ακόμη και αν ο πύραυλος είχε προγραμματιστεί σε χαμηλή πτήση η γεωμορφολογία του εδάφους είναι τέτοια που καθώς πλησίαζε θα πρέπει να είχε αποκαλυφθεί.
Εάν το επιχείρημα ότι η επίθεση πέτυχε παρά την πενταπλή επικάλυψη με πύραυλο cruise είναι αληθές, τότε αμέσως υποβαθμίζεται η αξία των συστημάτων Patriot και THAAD σε πανάκριβους τενεκέδες! Τι νόημα έχει να τα έχεις αν δεν μπορούν να σταματήσουν 2-3 υποηχητικούς πυραύλους σαν αυτούς που παράγει το Ιράν; Τι θα κάνουν αυτά τα συστήματα απέναντι στους υπερηχητικούς, πολλαπλής κεφαλής, έξυπνους (με τεχνητή νοημοσύνη) πυραύλους που έχουν στο οπλοστάσιο τους Ρωσία και Κίνα; Όμως μάλλον δεν είναι αλήθεια τίποτα από όλα αυτά. Χωρίς ωστόσο να μπορεί να αποκλειστεί τίποτα.
Το κάθε όπλο έχει σχεδιαστεί για ένα σκοπό. Και τα συστήματα patriot και THAAD σχεδιάστηκαν για να καταρρίπτουν αεροπλάνα και πυραύλους. ΟΧΙ DRONES! Τα ραντάρ που διαθέτουν πιθανότατα (με βάση το περιστατικό) δεν μπορούν να ανιχνεύσουν τα ίχνη ενός πολύ μικρού drone το οποίο “κουβαλάει” μια πολύ μικρή βόμβα. Ένα σημαντικό πρόβλημα που έχουν οι παραδοσιακές τεχνολογίες ραντάρ στην αναγνώριση drone εξαιτίας του μεγέθους τους. Έχουν παρόμοιο ίχνος με ένα πουλί.
Συνεπώς αν θεωρήσουμε ότι πύραυλος είναι απίθανο να καταφέρει να διαπεράσει μια τόσο ισχυρή αεράμυνα δεν μένει παρά να θεωρήσουμε ότι όντως ήταν ένα (μάλλον μικρό) σμήνος drone. Και συνεπώς αφού τα γεγονότα ταιριάζουν γιατί να λένε ψέματα οι αντάρτες Χούθι ότι αυτοί το κάνανε; Και αφού έχουν ξανακάνει ανάλογες (αλλά μικρότερης κλίμακας) επιθέσεις;
Και φτάνουμε στο επιμύθιο. Το συγκεκριμένο συμβάν πρέπει να μας διδάξει ορισμένα πράγματα: Πρώτα από όλα ότι τα συμβατικά συστήματα αεράμυνας δεν είναι ικανά να σταματήσουν τα drones. Χρειάζεται μελέτη και επένδυση σε καινούριες (ή ήδη υπάρχουσες) τεχνολογίες για την αντιμετώπιση τους. Και αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την Ελλάδα τη στιγμή που η Τουρκία όλο και αυξάνει την παραγωγή drones και αναβαθμίζει τα χαρακτηριστικά τους.
Πτυχιούχος στον τομέα του Περιβάλλοντος με ενασχόληση με την επικαιρότητα και την πολιτική
