Εν έτει 2020 και έξι μήνες μετά από την εκλογή μιας νέας φιλελεύθερης κυβέρνησης, την Δευτέρα αναγκαστήκαμε να προσγειωθούμε απότομα στην πραγματικότητα. Είμαστε ένα failed state, μία flawed democracy (όχι εγώ, ο Economist το λέει) και φαινόμαστε. Το Σύνταγμα είναι ένα κουρελόχαρτο και οι ελευθερίες των πολιτών ισχύουν αλά καρτ και ανάλογα με το πολιτικό συμφέρον του κυρίου Υπουργού Μεταφορών Κωνσταντίνου Καραμανλή του Γ.
Ο εξοχότατος κύριος Υπουργός Καραμανλής απεφάσισε ότι οι απόψεις της διαφημιστικής εκστρατείας κοινωνικού περιεχομένου Χ είναι απαράδεκτες και διχαστικές και για αυτό φιλανθρώπως μας απάλλαξε από αυτές. Φαίνεται τώρα η σοφία του ανδρός όταν δήλωνε εξανιστάμενος σε ερώτηση για τις πιθανότητες ιδιωτικοποιήσης της ΣΤΑΣΥ: “Ε όχι και ιδιωτικοποίηση!”. Κατά πως φαίνεται τελικά εννοούσε “Ε όχι και ιδιωτικοποίηση! Πως θα ρυθμίζει μετά το Υπουργείο μου τις αποδεκτές κοινωνικές απόψεις;!”. Η διορατικότητα του κυρίου Υπουργού να προβλέψει την ανάγκη μας της πατρικής του προστασίας προκαλεί αγαλλίαση στον ταπεινό (κυρίαρχο προφανώς όχι) Λαό του.
Απαράδεκτες φαντάζομαι τις σφράγισε ο ίδιος τις εκτεθείσες απόψεις με την εξουσία που (δεν) του δίνει το Σύνταγμα. Διχαστικές όμως ποιος; Η νεολαία του Σύριζα; Και μάλιστα διχαστικές στον βαθμό να προσήκει το μέτρο της φίμωσης; Ένα μέτρο που δεν εφαρμόστηκε ούτε καν κατά των διαφημιστικών του πρώτου Athens Pride (το οποίο, υπέρ ή κατά, όλοι γνωρίζουμε ότι δίχασε και διχάζει εντόνως την κοινή γνώμη); Μήπως να περιμένουμε ο κύριος Υπουργός να φιμώσει και την δική του διαφημιστική εκστρατεία την επόμενη φορά που θα διεξαχθεί; Προφανώς και δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού άλλωστε η διάκριση δεν επιχειρήθηκε καν να συγκαλυφθεί αλλά αντιθέτως πανηγυρίσθηκε ως κυβερνητική επιτυχία!
Κατόπιν όλων αυτών λοιπόν η ειρωνεία με σκοπό το γέλιο είναι το μόνο θεραπευτικό για την πλατειά μάζα των συντηρητικών ψηφοφόρων αυτής της Κυβέρνησης που συνειδοτοποίησαν απότομα και ωμά την θέση τους στα μάτια ενός (άραγε μόνο ενός;) Υπουργού της. Θεωρουνται δεδομένοι υποστηρικτές, μειωμένης αντιλήψεως και ικανότητας αντιδράσεως, οι ιδέες τους σε πλήρη ανυποληψία και εξαιρετικά καλοί αγωγοί του χλευασμού. Αντιλήφθηκαν πλέον ότι μπρος στο πολυπόθητο χάιδεμα στο κεφάλι από τις τάξεις της πολιτικής ορθότητας, ο κύριος Υπουργός ήταν διατεθειμένος να παραβιάσει ακόμα και την τύποις ισότιμη αντιμετώπισή τους με τους αριστερούς πολίτες της χώρας κάνοντας κατάφορη και ταπεινωτική διάκριση εναντίον τους.
Και με αυτά, και με αυτά, η κυβέρνηση βρίσκεται να έχει μέσα σε μία μέρα να έχει ακυρώσει όλο της το αφήγημα περί φιλελευθερισμού. Αντί οι ελευθερίες των πολιτών να ενταθούν και να αυξηθούν, εντούτοις γελοιοποιούνται μέχρι και οι θεμελιώδεις συνταγματικές τους, όπως η ισονομία και η ελεύθερη διάδοση των ιδεών. Και δεν ξέρουν οι πολίτες αν εύνεται μόνο ένας Υπουργός ή αν αυτός εξέφρασε και τους συναδέλφους του. Να ξέρουν δηλαδή αν τους σιχαίνεται μόνο ένας Υπουργός, ή και ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο!
Με αυτή την απορία καταλήγουμε και πάλι στην αρχή όλων, τον εξοχότατο κύριο Υπουργό Καραμανλή και τον βαθμό της ευθύνης του. Η αυτού εκλαμπρότης ο κύριος Υπουργός έχει ένα βαρύ και ιστορικό επίθετο, το οποίο όμως όλο και συχνότερα χρησιμοποιεί για να προστατευθεί από τα πεπραγμένα του. Αυτό που ίσως δεν αντιλαμβάνεται είναι ότι κάθε φορά που το χρησιμοποιεί για τέτοιους λόγους θαμπώνει και λίγο περισσότερο, χάνει την αίγλη του. Το όνομα του δεν θα κρατά στο απυρόβλητο τον κύριο Καραμανλή για πάντα – πόσο μάλλον όταν το πάντα είναι τόσο κοντά στην αξιολόγηση και τον ανασχηματισμό… Όχι τουλάχιστον αν η Κυβέρνηση θέλει να προλάβει το να πιστώνεται η ίδια τις αποτυχίες του. Όχι αν ο Πρωθυπουργός θέλει να μας επανεπιβεβαιώσει ότι δεν είναι δέσμιος των βαρώνων του κόμματος του…
Φοιτητής Νομικής και λάτρης του Ελευθέριου Βενιζέλου
