Γράφει η Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου

Ο Σεπτέμβριος είναι προ των πυλών. Πραγματοποιήθηκε και επισήμως εξαγγελία για το άνοιγμα των σχολείων, μετά από συνεχείς αλλαγές στις υποθέσεις για την εκπαιδευτική διαχείριση τις τελευταίες μέρες. Τον Μάρτιο εφαρμόστηκε καθολική καραντίνα. Τον Ιούνιο οι μαθητές πήγαιναν στο σχολείο εκ περιτροπής, με πολύ λιγότερα κρούσματα. Και τώρα, τι; Ολική συμμετοχή με καθημερινά αυξανόμενα κρούσματα; Και δεν έχει έρθει ακόμα το φθινόπωρο και η εποχιακή γρίπη. Η μάσκα είναι καλό μέτρο προστασίας. Μπορεί όμως να αντέξει σε καθημερινή βάση σε τόσο μεγάλη πληθυσμιακή συγκέντρωση; Θα μπορέσουν οι μαθητές να υπομείνουν την μάσκα; Ή να μην το δουν παιχνίδι;

Θα κλείνουν, λέει, σχολεία, εφόσον υπάρχουν κρούσματα. Δηλαδή θα παίξουμε ρώσικη ρουλέτα με τον ιό; Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν.

Τα ζητήματα είναι πολλά. Υπάρχουν καθηγητές που διδάσκουν σε περισσότερα από ένα σχολεία. Αυτό προσδίδει μεγαλύτερη επικινδυνότητα διασποράς, σε πολλά διαφορετικά σχολεία. Υπάρχουν αντίστοιχα καθηγητές με χρόνια νοσήματα. Πώς μπορεί να τους αναγκάσει κάποιος να θέσουν εαυτόν σε κίνδυνο; Ανακοινώθηκαν εκ περιτροπής διαλείμματα για να μην έρχονται σε επαφή πολλά παιδιά μεταξύ τους. Τι συμβαίνει με τις κουπαστές στην σκάλα, τους τείχους, τις πόρτες, τα παγκάκια; Ποιος μπορεί να είναι πάνω από κάθε επιφάνεια και να την απολυμαίνει κάθε φορά που περνάει ένα παιδί; Ποιος μπορεί να απολυμαίνει επίσης τα προσωπικά αντικείμενα κάθε παιδιού;

Κάτι που δεν έχει ληφθεί υπόψιν κατά την επίσημη τοποθέτηση για άνοιγμα των σχολείων είναι  ο διαχωρισμός μεταξύ τους, σε σχολεία τοπικού και υπερτοπικού χαρακτήρα, και τα ζητήματα που επισύρονται σε κάθε ένα από αυτά. Τα σχολεία τοπικού χαρακτήρα είναι τα σχολεία εκείνα που ο τόπος κατοικίας είναι ταυτόσημος του τόπου που βρίσκεται το σχολείο. Τα παιδιά χρειάζεται απλώς να περπατήσουν για να φτάσουν. Αντίστοιχα, συναντιούνται ήδη εύκολα μεταξύ τους. Και πάλι βέβαια, αν συγκεντρωθούν σε μία τάξη πάνω από δέκα εφτά παιδιά, με απόσταση λιγότερου του ενάμιση μέτρου η επικινδυνότητα αυξάνεται. Τα σχολεία υπερτοπικού χαρακτήρα είναι εκείνα που οι μαθητές τους προέρχονται από πολλές διαφορετικές περιοχές, διαθέτουν μεγάλη κοινοτική διασπορά, είναι συχνά συγκροτήματα με μεγάλο πληθυσμό μαθητών, και οι τελευταίοι χρησιμοποιούν μέσα μεταφοράς για να φτάσουν. Αυτά είναι τα ειδικά σχολεία, τα ιδιωτικά, τα πρότυπα, τα πειραματικά, τα καλλιτεχνικά, τα μουσικά, όπως και πολλά σχολεία στην περιφέρεια που αδυνατώντας να συγκεντρώσουν μαθητές σε τοπικό επίπεδο, λειτουργούν για πολλές διαφορετικές κοινότητες. Η επικινδυνότητα της διασποράς πολλαπλασιάζεται σε αυτά τα σχολεία.

Ερωτήματα εγείρονται ιδιαιτέρως σχετικά με τα ειδικά σχολεία. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί την προστασία παιδιών με χρόνια νοσήματα; Ειδικά εφόσον δεν θα φορούν μάσκα.

Ακούστηκε ότι στην Ελλάδα πρέπει να ανοίξουν τα σχολεία, όπως ανοίγουν στο εξωτερικό. Υπάρχει όμως μια μικρή, καθόλου αμελητέα διαφορά. Τα σχολεία στο εξωτερικό, ανοίγουν με πολύ αυστηρούς κανόνες και ακροθιγείς οδηγίες, που έχουν παρουσιαστεί εδώ και πολύ καιρό. Σε όλο τον κόσμο βασική οδηγία είναι το ένα θρανίο ανά μαθητή και δύο μέτρα μεταξύ μαθητών. Βλέπουμε ακόμα και πλεξιγκλάς ανάμεσα σε μαθητές. Αυτά δεν ακούστηκαν στην Ελλάδα, επειδή δεν είναι εφικτά. Υπενθυμίζω ότι εφαρμόσαμε την πιο σκληρή καραντίνα γιατί το σύστημα υγείας δεν είχε ελπίδα σε περίπτωση φαινομένων Ιταλίας. Και ερχόμαστε λιγότερο από μισό χρόνο μετά να τεστάρουμε σύστημα παιδείας και σύστημα υγείας; Ταυτόχρονα; Με τι εχέγγυα; Όταν η ίδια η κυβέρνηση επιβάλλει πρόστιμα σε περιπτώσεις συνωστισμού, έρχεται και εξαναγκάζει σε συνωστισμό δέκα εφτά ατόμων σε τάξεις λίγων τετραγωνικών; Και μάλιστα έρχεται και εξαναγκάζει σε συνωστισμό μετά από απόφαση που λήφθηκε μέσω τηλεδιάσκεψης;

Πώς θα χωρίσουν τις τάξεις ανά δέκα εφτά; Τι χώρος υπάρχει στα σχολεία;

Ασφαλής λύση υπάρχει · Εξ αποστάσεως μάθηση. Μέχρι να δοθεί η λύση του εμβολίου είναι μονόδρομος. Οι μαθητές είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία από πολύ μικρή ηλικία. Οι εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται με βασικό προσόν την τεχνολογική γνώση. Ήδη δοκιμάστηκε με θετικά αποτελέσματα, την προηγούμενη σχολική χρονιά. Οι πλατφόρμες υπάρχουν και είναι έτοιμες για χρήση. Δεν θα υπάρξει πρόβλημα στην εκπαιδευτική διαδικασία, όπως δεν υπήρξε πέρσι. Που υπάρχει το κώλυμα; Ως κοινωνία θα πρέπει να δούμε με πιο ανοιχτούς ορίζοντες το θέμα παιδεία και εκπαίδευση. Ουσία των σχολείων είναι η γνώση. Και η γνώση μπορεί να μεταδοθεί για λίγο εξ αποστάσεως.

Εφόσον τα σχολεία παραμείνουν κλειστά, το σύστημα υγείας δεν θα δοκιμαστεί και η οικονομία θα κυλήσει. Θα αποφευχθεί πιο εύκολα ένα μεγάλο λοκ ντάουν ξανά. Θα σωθεί ό, τι σώζεται. Σε αντίθετη περίπτωση το πράγμα μπορεί να πάει πολύ στραβά. Καιρός να σοβαρευτούμε. Είμαστε στη μέση μιας πανδημίας. Τα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς. Οι ίδιοι οι επιστήμονες το δηλώνουν καθημερινά. Σε παλαιότερες πανδημίες έχει παρατηρηθεί πως η δεύτερη φάση είναι η πιο ανεξέλεγκτη. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη σε περίπτωση που εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς χάσουν τη ζωή τους; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν το πράγμα ξεφύγει; Τι θα μας πει η κυβέρνηση; Το πείραμα απέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε;

Αναδημοσίευση από εφημερίδα Εστία – 26/08/2020