Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των τελευταίων εικοσιτετράωρων κατά της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας, καταδεικνύεται το γεγονός ότι μέσα στην εποχή πανδημίας την οποία διανύουμε, οι θεωρίες συνομωσίας ομολογουμένως διασπείρονται κατ’ ανάλογους ρυθμούς με τον COVID-19.
Από τα άδυτα του διαδικτύου αναδύονται θεωρίες, οι οποίες κάνουν λόγο για κοινωνικά πειράματα, μικροτσίπ, εξυπηρέτηση «συμφερόντων» και πάσης φύσεως σενάρια που θυμίζουν ταινίες επιστημονικής φαντασίας, με κοινό παρονομαστή τον «έλεγχο της κοινωνίας».
Τα παραπάνω φαινόμενα έχουν ως αποτέλεσμα τη γέννηση κινημάτων διαμαρτυρίας με διεθνικό χαρακτήρα, τα οποία ενώνει η πίστη τους στην ανυπαρξία του ιού (ή της επικινδυνότητας του). Οι πεποιθήσεις τους προβάλλονται με συνθήματα και πορείες διαμαρτυρίας κατά των μέτρων προστασίας και του εμβολίου, ενώ ταυτοχρόνως γίνεται λόγος για «αντίσταση» στη λογοκρισία και την υποταγή στον κυβερνητικό έλεγχο.
Φαίνεται πως για ακόμη μια φορά μια παγκόσμια κρίση φέρνει στο προσκήνιο ένα νέο κύμα «αγανακτισμένων», ξυπνώντας το διαχρονικό αίσθημα της αδικίας, της αγανάκτησης και της αμφισβήτησης των κοινοβουλευτικών θεσμών και διαδικασιών, υπενθυμίζοντας ότι η εικόνα του διαχωρισμού των «στρατοπέδων» λαοί-κυβερνήσεις παραμένει βαθιά ριζωμένη στην ιστορία του παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Θα ήταν πολύ νωρίς για να αναλύσουμε λεπτομερώς τη φύση αυτών των κινητοποιήσεων, ωστόσο είναι εμφανές ότι μπορούν να ερμηνευθούν βάσει της θεωρίας των νέων τύπου κινημάτων, καθώς παρουσιάζουν μια πολυπλοκότητα, την οποία συνθέτουν αφενός οι μη οργανωμένες και ορθολογικές διαδικασίες στρατηγικής επίτευξης στόχων τις οποίες χρησιμοποιούν και αφετέρου η σύσταση τους, η οποία χαρακτηρίζεται από συμμαχίες διαφορετικών μεταξύ τους ομάδων και τάξεων σε ιδεολογικό (κυρίως) επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να διερευνηθεί το διαχρονικό πρόβλημα που διακατέχει τη σχέση κυβερνόντων και κυβερνωμένων, το οποίο δεν είναι άλλο από την έλλειψη εμπιστοσύνης. Αξίζει, όμως, να αναρωτηθεί ο καθένας ξεχωριστά αν η δυσπιστία μπορεί να γίνει η αιτία για αποτυχημένη διαχείριση μιας υγειονομικής κρίσης. Μπορούμε να έχουμε ήσυχη τη συνείδηση μας ότι στερούμε από τον συμπολίτη μας το θεμελιώδες δικαίωμα στην υγεία για χάρη υποθετικών σεναρίων;
Πολιτικός Επιστήμων – Διεθνολόγος
