Μετά το πολυήμερο θρίλερ για την ανάδειξη του 46ου Προέδρου των ΗΠΑ, η πολιτική ορθότητα, μετά από ένα διάλειμμα τεσσάρων χρόνων, εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο και με τη βοήθειά της ο Joe Biden αναδεικνύεται ως ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Οι αμερικανοί πολίτες ψήφισαν για Πρόεδρό τους έναν ακόμη υπερήλικα, ο οποίος δε διαφέρει από τον προκάτοχό τoυ, τόσο στην ηλικία, όσο και στις βλέψεις του για ορισμένες κοινωνικοπολιτικές μειονότητες της Αμερικής (και όχι μόνο). Όταν ο Trump ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου στις 20 Ιανουαρίου του 2017, αλλά και κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, πλήθος ριζοσπαστικών φιλελεύθερων media και δημοσιαγράφων έσπευσαν να βγάλουν στη φόρα το <<βρώμικο>> παρελθόν του δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου τους με σκοπό να αμαυρώσουν το πρόσωπό του και να σαμποτάρουν όσο καλύτερα μπορούσαν το πολιτικό του έργο. Συγκεκριμένα, ανέσυραν δηλώσεις του για μειονότητες, όπως οι μαύροι, οι μουσουλμάνοι και μεξικανοί, που λίγο πολύ όλοι μας γνωρίζουμε πως ήταν ιδιαίτερα ρατσιστικές.
Οι δηλώσεις αυτές και στη συνέχεια οι κατηγορίες που προσάφθηκαν στον Trump από ορισμένες γυναίκες celebrities της αμερικανικής show biz για σεξουαλική παρενόχληση, αποτέλεσαν πρόσφορο έδαφος στην πολιτική ορθότητα που τόσο καλά είχε χτίσει ο Obama, να συνεχίσει να μποϊκοτάρει, τόσο τον ίδιο τον Πρόεδρο, όσο και σύσσωμο το υπουργικό του Συμβούλιο. Ωστόσο, σκοπό του συγκεκριμένου άρθρου δεν αποτελεί, ούτε η ανεύρεση των λόγων που ο Donald Trump δεν κατάφερε να επικρατήσει του Biden, ούτε κατά πόσο <<ο Trump είναι ο λιγότερο ρατσιστής Πρόεδρος των ΗΠΑ>> ( που δεν είναι)· σκοπός είναι να ξεγυμνωθεί αυτή η πολιτική κορρεκτίλα που βρισκόταν σε νάρκη εδώ και καιρό.
Πώς εξηγείται το γεγονός, ότι παρόλες τις κατηγορίες για ρατσισμό εναντίον του Trump, τα exit polls έδειχναν ότι επικρατούσε του Biden στις ψήφους των μαύρων και λατίνων με ποσοστά 18% και 36% αντίστοιχα; Πώς εξηγείται το γεγονός, ότι ο Trump συγκέντρωσε το υψηλό ποσοστό του 26% (!) <<μη-λευκών>> ψήφων (blacks, hispanics, latins), αποτελώντας τον πρώτο Ρεπουμπλικανό που μπόρεσε να πετύχει κάτι τέτοιο, ύστερα από 60 χρόνια; Επειδή όλα είναι αριθμοί, η απάντηση βρίσκεται σε αυτούς. Κατά τη διάρκεια προεδρίας του Trump, τα ποσοστά ανεργίας στη μαύρη κοινότητα είχαν πέσει σχεδόν δυό ποσοστιαίες μονάδες και συγκεκριμένα από 7,5% στο 5,4%. Επίσης, όσον αφορά τη φτώχεια στις αφροαμερικανικές οικογένειες, το ποσοστό αυτής έπεσε στο 18,8 %, το χαμηλότερο ποσοστό από το 1960. Βλέπουμε λοιπόν, πως ο Πρόεδρος Trump είχε πετύχει αξιοσημείωτους στόχους στις μειονότητες κατά τη διάρκεια της θητείας του και ενδεχομένως να πετύχαινε ακόμη περισσότερα, αν δεν είχε επηρεαστεί απο την πανδημία του Covid-19, που αποτέλεσε κατασταλτικό παράγοντα στη μη επανεκλογή του.
Όπως συμβαίνει παντού, έτσι και στις μειονότητες ή καλύτερα με τη βοήθεια αυτών, υπάρχουν και κρύβονται συμφέροντα. Οι δημοκρατικοί και ο Biden, μέσω εύστοχης ρητορικής και πολιτικής επικοινωνίας, χρησιμοποίησαν καιροσκοπικά τις μειονότητες αυτές, καθώς και κινήματά τους, όπως το Black lives Matter, τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του Trump, όσο και προεκλογικά, για να στοχοποιήσουν τον απερχόμενο Πρόεδρο και να επικρατήσουν στις εκλογές. Σε αντίθεση με τον ίδιο τον Biden και τις στοχευμένα μεθοδευμένες μειονότητες, ο υπόλοιπος κόσμος δεν πάσχει από άνοια και θυμάται καλά το παρελθόν του 77χρονου, που τόσο καλά σκεπάζει η πολιτική ορθότητα των δημοκρατικών. Το 2007, ο Biden είχε πει χαρακτηριστικά, πως ο Barack Obama είναι ο πρώτος αφροαμερικανός που μπορεί να διατυπώσει καθαρά τις θέσεις του και οτι είναι <<καθαρός και φωτεινός>>, αφήνοντας να εννοειθεί πως οι υπόλοιποι αφροαμερικανοί δεν χαίρουν αυτών των προσόντων.
Παλαιότερα, στο διάστημα 1970-80, ο Biden είχε χαρακτηρήσει τους αφροαμερικανούς κρατούμενους ως <<αρπακτικά>> και ότι είναι <<εξαιρετικά κοινωνιοπαθείς>>, έτσι ώστε να σωφρωνιστούν με επιτυχία, ενώ είχε αποκαλέσει ως φίλους του τους white supremacists Γερουσιαστές. Εκτός των άλλων, ο Biden βοήθησε να μην πραγματοποιηθεί η πιο αποτελεσματική πολιτική για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού επιτεύγματος για τους αφροαμερικάνους που θα γνώριζε η Αμερική τότε, βυθίζοντας τη μαύρη κοινότητα όλο και περισσότερο στην κοινωνική και φυλετική απομόνωση. Παράλληλα, θέση του αποτελούσε για αρκετές δεκαετίες, η αυστηροποίηση του βαθύτατα ρατσιστικού αμερικανικού συστήματος ποινικής δικαιοσύνης.
Το πιο ανατριχιαστικά ρατσιστικό σχόλιο του Biden είναι ίσως, ότι δεν επιθυμούσε να μεγαλώσουν τα παιδιά του σε μια <<φυλετική ζούγκλα>>, όπως ο ίδιος τόνισε αναφερόμενος στην ενσωμάτωση των μαύρων μαθητών στα ως επί το πλείστον σχολεία λευκών. Το παρελθόν λοιπόν του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, όσο καλά και να θέλει να το κρύψει το επιτελείο του και η πολιτική ορθότητα που το διαπνέει, πάντα θα υπάρχει και θα τον στοιχειώνει. Ο Biden σε μια προσπάθειά του να αποποιηθεί των ρατσιστικών σχόλιων και της απαράδεκτης στάσης του στις μειονότητες της Αμερικής, επέλεξε για Αντιπρόεδρό του, την Kamala Harris, της οποίας η <<φόρμουλα>> είναι αψεγάδιαστη· είναι γυναίκα με αφροαμερικανικές και ασιάτικες ρίζες, εξαιρετικά ικανή, έξυπνη και μορφωμένη. Η επιλογή του δεν είναι καθόλου τυχαία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η καθεστηκυΐα τάξη πραγμάτων στην αμερικανική πραγματικότητα, ενώ εξαιτίας του σκοτεινού ρατσιστικού παρελθόντος του Biden αφήνονται ερωτήματα για το αν πραγματικά πίστευε στο πρόσωπο της Harris και όχι επειδή έτσι θα ικανοποιούσε την πολιτική ορθότητα.
Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν, καταλαβαίνουμε ότι οι αμερικανοί πολίτες, σε μία πρώτη ματιά, εξέλεξαν έναν εξίσου ρατσιστή Πρόεδρο. Αυτό όμως που δεν κατανοούμε πλήρως, είναι γιατί κρίνουν με δυο μέτρα και δυο σταθμά τον Biden, του οποίου το παρελθόν είναι εξίσοιυ προβληματικό με αυτό του Trump. Γιατί ο ένας παρουσιάζεται ως ένας μισογύνης ρατσιστής, ενώ ο άλλος αγιοποιείται όντας γνωστός για τις βλέψεις του υπέρ των λευκών, αλλά και για σεξουαλική παρενόχληση; Για ακόμη μια φορά, η πολιτική ορθότητα φαίνεται να έχει ριζώσει εκ νέου και να ζει και να βασιλεύει στην Αμερική. Ή μήπως δεν έφυγε ποτέ τελικά;
Τελειόφοιτος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων – Έχει διατελέσει Υπεύθυνος Αποδελτίωσης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Γραμματέας στο Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων – Αρθρογράφος στον Όμιλο Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεμάτων, ενώ άρθρα του σχετικά με την πολιτική επικαιρότητα και ανάλυση έχουν δημοσιευτεί στο otavoice.gr ,odeth.gr και safia.gr.
