Η διεθνής κοινή γνώμη παρακολούθησε εμβρόντητη τα γεγονότα με την εισβολή εξαγριωμένων οπαδών του απερχόμενου Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στο Καπιτώλιο, την έδρα του Κογκρέσου. Η νοσηρή αυτή εικόνα επέφερε συντριπτικό πλήγμα στο προφίλ της παγκόσμιας υπερδύναμης και δικαίως κάνει πολλούς να μιλούν για είσοδο σε μια περίοδο παρακμής.
Αν και οι εξελίξεις των επομένων ημερών με την αναγνώριση του εκλογικού αποτελέσματος και την δέσμευση του Τραμπ για ομαλή μετάβαση στην εξουσία ηρέμησαν τα πνεύματα, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει εκλείψει οι λόγοι που έχουν δημιουργήσει αυτόν τον πρωτοφανή διχασμό στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Από την μία οι Δημοκρατικοί παρά το ότι προτάσσουν ως κεντρικό πρόσωπο τον νεοεκλεγέντα κεντρώο πρόεδρο Μπαιντεν, πλέον έχουν μετατοπιστεί προς τα αριστερά και αναμένονται πιέσεις από αυτήν την πτέρυγα του κόμματος για την άσκηση αναδιανεμητικής πολιτικής. Ταυτόχρονα κάποια τμήματα του κόμματος σιωπηρά ενθάρρυναν τις ταραχές που προκάλεσαν το καλοκαίρι ορισμένα ταραχοποιά στοιχεία (Antifa κλπ) υπό το πρόσχημα του κινήματος Black Lives Matter.
Από την άλλη ο Τραμπ έχει δημιουργήσει μια καινούργια σχολή σκέψης εντός του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και η επίδραση του θα παραμείνει για χρόνια έντονη. Όπως έγινε φανερό και από τις εικόνες των εισβολέων στο Καπιτώλιο, ο Τραμπ έχει συσπειρώσει ένα υπερσυντηρητικό κοινό με αναφορές στην παράταξη των Νότιων στον εμφύλιο πόλεμο, τις θεωρίες συνωμοσίας ακόμη και υπέρμαχους φασιστικών καθεστώτων. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι με δεδομένη και την άρνηση των πιο mainstream Ρεπουμπλικάνων να στηρίξουν τις κατηγορίες του περί νοθείας των προεδρικών εκλογών, ο μεγιστάνας θα δημιουργήσει δικό του κόμμα τα επόμενα χρόνια. Με όχημα την αντισυστημική ρητορική και την έλξη που ασκεί στους χαμένους της Παγκοσμιοποίησης, θα επιχειρήσει να μπει σφήνα ανάμεσα στις δύο μεγάλες παρατάξεις εδραιώνοντας την ιδεολογία του ‘‘Τραμπισμού’’.
Φυσικά πέραν της εσωτερικής διάστασης και του έντονου κοινωνικού διχασμού, γεννάται το ερώτημα ποια θα είναι πλέον η θέση της Αμερικής στον κόσμο. Θα ενισχυθεί η τάση απομονωτισμού που εισήγαγε ο Τραμπ ή η χώρα θα επανέλθει στην λογική του ‘‘παγκόσμιου αστυνόμου’’;;; Η νέα διοίκηση Μπαιντεν ακόμη και αν επιθυμεί να προχωρήσει σε μια πιο παρεμβατική παρουσία των ΗΠΑ διεθνώς, ενδέχεται να παρασυρθεί από την ανάγκη να επουλώσει τις εσωτερικές πληγές των ΗΠΑ που όλο και βαθαίνουν. Αυτό θα είναι μια αρνητική εξέλιξη για την Ελλάδα καθώς η απόσυρση των ΗΠΑ από την Ανατολική Μεσόγειο οδήγησε στην αποθράσυνση της Τουρκίας που πάτησε το πόδι της πιο έντονα στην Συρία, την Λιβύη και τον Καύκασο.
Καταληκτικά, παρά την αλματώδη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας κανείς δεν μπορεί να απειλήσει ακόμη την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Η χώρα διαθέτει συντριπτικά ανώτερη πολεμική μηχανή και δίκτυα επιρροής σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Η μεγάλη αυτή δημοκρατία έχει να φοβάται μόνο τον χειρότερο εαυτό της και την ενίσχυση των ακραίων φωνών στο εσωτερικό της. Αν ο νέος Πρόεδρος πορευτεί με μετριοπάθεια, διάθεση συμβιβασμών και ενωτική ρητορική, οι ΗΠΑ θα επανακτήσουν γρήγορα το κύρος και την θέση τους στο παγκόσμιο σύστημα.
Πτυχιούχος τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού Παντείου Πανεπιστημίου – Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διεθνών Σχέσεων του ΕΚΠΑ – Eργάζεται στο χώρο της τουριστικής βιομηχανίας στην Κεφαλονιά
