Πολλές λέξεις και συναισθήματα περνούν απ’ το μυαλό μου. Δύο όμως είναι αυτές που ξεχωρίζουν και αρχίζουν και οι δύο από το γράμμα «Θ». Η πρώτη είναι η Θλίψη. Θλίψη γιατί τέτοιες ενέργειες καταδεικνύουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο το σαθρό σύστημα παιδείας μας. Θλίψη γιατί κάποιος νουθέτησε κάποιον να πράξει όπως έπραξε. Θλίψη γιατί κάποιος παράλογα σκεπτόμενος και κοινωνικά αμόρφωτος θεώρησε πως αυτό ήταν το λογικό. Πως έτσι θα αποδοθεί η δικαιοσύνη που αυτοί οι 2 σε συνεργασία θεωρούσαν πως πρέπει να αποδοθεί. Η δικαιοσύνη ΤΟΥΣ. Όχι του κοινωνικού συνόλου.
Η δεύτερη είναι ο Θυμός. Θυμός γιατί στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία παρατηρούμε καθημερινά την προσπάθεια αποκλήρωσης της. Θυμός, γιατί η ελληνική κοινωνία έκλεινε, κλείνει και θα συνεχίζει να κλείνει το μάτι σε τέτοιες ενέργειες. Θυμός γιατί ποτέ και κανείς δε τόλμησε να ονοματίσει πρόσωπα και απλά τα βάφτιζε ως γνωστούς-αγνώστους.
Οι εμπρηστικές και βομβιστικές επιθέσεις είναι συχνό φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία. Ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα. Καθημερινά γίνεται λόγος για επιθέσεις με μολότοφ σε πορείες και βομβιστικούς μηχανισμούς σε ATM. Παλιότερα η 17 Νοέμβρη, αργότερα οι Πυρήνες της Φωτιάς και γενικότερα (και συχνότερα) ομάδες του ακροαριστερού χώρου. Κάπου όμως πρέπει να σταματήσει αυτό. Δεν αυταπατώμαι, σίγουρα δεν είμαστε ούτε Παλαιστίνη ούτε μπορούμε από την μια μέρα στην άλλη να γίνουμε Σουηδία. Ο κίνδυνος όμως έγκειται στο ότι είναι ευκολότερο κάποιος να «παλαιστινοποιηθεί» από το να «σουηδικοποιηθεί» και για αυτό πρέπει να μπει ένα μεγάλο STOP.
Είναι γεγονός πως οι τρομοκρατικές επιθέσεις σε πολιτικά πρόσωπα πάντοτε προσελκύουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Αυτού του είδους οι επιθέσεις αποτελούν συμβολισμούς – είτε προς το ίδιο το πολιτικό πρόσωπο είτε προς την κοινωνία- και συνήθως συνοδεύονται από κάποιο μήνυμα. Η τελευταία μαφιόζικη και τρομοκρατική επίθεση απέναντι σε πολιτικό πρόσωπο ήταν στις 25 Μαϊου 2017 και στόχευε τον πρώην Πρωθυπουργό της χώρας κ. Λουκά Παπαδήμο μέχρι και την επίθεση στις 2/2/21 στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνο Μπογδάνο.
Ο κος Κωνσταντίνος Μπογδάνος ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών που λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Αυτό δημιουργεί μεγάλες συμπάθειες καθώς επίσης και μεγάλες αντιπάθειες. Ο κος Κωνσταντίνος Μπογδάνος είναι ένα άτομο που έχει στοχοποιηθεί λόγω των απόψεων του. Στο πρόσφατο παρελθόν (δεν έχει περάσει ακόμα δεκαετία) ξυλοκοπήθηκε, ενώ αν κάποιος κάνει τον γύρο του διαδικτύου θα δει πως τοποθετούνται εναντίον του όσοι δε συμφωνούν με τις απόψεις του. Με βάση τα παραπάνω, ο συγκεκριμένος – όπως και ο οποιοσδήποτε που δέχεται καθημερινά τέτοιου είδους επιθέσεις – οφείλει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός. Μισό λεπτό όμως! Επιφυλακτικός γιατί; Για τις απόψεις του; Για τις ιδέες του; Για ποιο πράγμα; Από πότε ζούμε στον Μεσαίωνα για να προσέχουμε πως τοποθετούμαστε για να αποφύγουμε την «ιερά εξέταση»; Από πότε κάποιοι αυτοορίζονται ως «θεματοφύλακες» της δημοκρατίας και επιτίθενται σε αυτούς που υποστηρίζουν την διαφορετική, από την δική τους θεώρηση, οπτική; Δε γνώριζα πως εν έτει 2021 υπήρχαν δήμιοι.
Αρκετά κυρίες και κύριοι. Δεν γίνεται στην εποχή της προόδου και της εξέλιξης, που έχουν κάνει θεαματικές προόδους τα ανθρώπινα δικαιώματα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, να εφαρμόζονται τέτοιες πρακτικές, πόσο μάλλον όταν αποσκοπούν στην φίμωση του πολιτικού διαλόγου/αντιλόγου.
Η φράση που λανθασμένα αποδόθηκε στον Βολταίρο και αναφέρει πως « διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες» φαίνεται να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Ανεξαρτήτως των πολιτικών προτιμήσεων του καθενός οφείλουμε όλοι να σταθούμε απέναντι σε τέτοιες ενέργειες και να τις καταδικάσουμε καθώς επίσης και να καταδικάζουμε κάθε επόμενη διότι δε πρόκειται να σταματήσουν ως δια μαγείας. Εχθές ήταν ο κος Παπαδήμος, σήμερα ο κος Μπογδάνος, αύριο ο Α, μεθαύριο κάποιος τον οποίο θα θρηνούμε. Δεν παίζει και δεν πρέπει να παίζει κανένα ρόλο ο πολιτικός χρωματισμός του καθενός. Οφείλουμε να προστατεύουμε την Δημοκρατία μας μέσω της συνολικής καταδίκης τέτοιων ενεργειών.
Υ.Γ.1. Θέλω να πιστεύω πως είναι τυχαίο γεγονός το ότι η ημερομηνία της επίθεσης συμπίπτει με την εκδίκαση της υπόθεσης μεταξύ του κου. Μπογδάνου και του Documento.
Υ.Γ.2. Δε θέλω να σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν κάποιος ήταν περαστικός από το σημείο την ώρα της έκρηξης. Μάλλον σε αυτή την περίπτωση θα έβγαινε ανακοίνωση για «παράπλευρες απώλειες»
Απόφοιτος Ιστορίας και Εθνολογίας (Δ.Π.Θ.) – Μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών (ΟΠΑ) με κατεύθυνση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και Οικονομικά
