Η τρέχουσα πανδημία, η οποία μαστίζει για σχεδόν έναν χρόνο τον πλανήτη μας, σίγουρα έχει επιδράσει αρνητικά στην ψυχολογία και την συμπεριφορά των ανθρώπων. Ωστόσο, εκτός από τις αρνητικές της επιπτώσεις, η πανδημία και εν γένει η κατάσταση εγκλεισμού, έχει βοηθήσει και μία ,άξια λόγου, μερίδα ανθρώπων να γνωρίσει τα όριά της, να έρθει αντιμέτωπη με τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα της και να προσπαθήσει να τα βελτιώσει. Μαζί με την ενδοσκόπηση αυτή στον ψυχικό τους κόσμο, οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή και με μνήμες ξεχασμένες, εμπειρίες βαθιά «θαμμένες», τις οποίες ίσως και να μην είχαν αποκαλύψει ουδέποτε σε φίλους ή συγγενείς.
Είναι γεγονός ότι καθημερινά πληθαίνουν οι καταγγελίες καλλιτεχνών για σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση στον εργασιακό χώρο, για άσεμνες συμπεριφορές οι οποίες προσβάλουν την γενετήσια αξιοπρέπεια των ανθρώπων καθώς και για εργασιακό εκφοβισμό και αντιεπαγγελματική συμπεριφορά. Οι συμπεριφορές αυτές, παρότι κοινοποιούνται από ανθρώπους οι οποίοι «πλαισιώνουν» το καλλιτεχνικό «στερέωμα» της χώρας, είτε πρόκειται για ηθοποιούς είτε για καλλιτέχνες, δεν αφορούν μόνο τον χώρο του θεάτρου ή της μουσικής. Καθημερινά πολλά είναι τα άτομα τα οποία αντιμετωπίζουν τέτοια φαινόμενα είτε στον εργασιακό τους χώρο είτε στην προσωπική τους ζωή από «γονείς» ή «συγγενείς» τους.
Την ίδια στιγμή,κατά την οποία τα φαινόμενα αυτά λαμβάνουν διαρκώς ανησυχητικές και μεγαλύτερες προεκτάσεις, υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι αναρωτιούνται «Και γιατί αυτά τα θύματα δεν κατήγγειλαν την κακοποίηση, την παρενόχληση ή τον εργασιακό εκφοβισμό τότε; Τώρα το θυμήθηκαν; Γιατί τώρα»; Η απάντηση στο ερώτημα «Γιατί τώρα» είναι απλή : ΤΩΡΑ γιατί οι άνθρωποι έχουν τον χρόνο να ασχοληθούν περισσότερο με κοινωνικά ζητήματα, αφού οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι λιγότερο ταχείς. ΤΩΡΑ γιατί η πανδημία και ο κοινός εχθρός, ο οποίος μας απειλεί, μάς έχει ενώσει. ΤΩΡΑ γιατί είναι πλέον η ώρα να αμβλυνθούν τέτοια φαινόμενα. ΤΩΡΑ γιατί το 2021 δεν πρέπει να γίνεται λόγος για αυτονόητα δικαιώματα, τα οποία ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει το δικαίωμα να καταπατά. ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.
Εν συνεχεία, μετά από την σωρεία αποκαλύψεων για φαινόμενα τα οποία κάθε άλλο παρά ανεκτά πρέπει να γίνονται από μία ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία, έχουν δημιουργηθεί τακινήματα#metooκαι#eimasteoloimazi. Τέτοιες δράσεις αποδεικνύουν περίτρανα πως η ανθρωπιά, η συμπόνια, η ενσυναίσθηση και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο δεν έχουν ακόμα χαθεί. Μας γεμίζουν ελπίδα και αισιοδοξία ότι όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε και να δημιουργήσουμε μία νέα κοινωνία, απαλλαγμένη από μισογυνισμό, διακρίσεις και εκφοβισμό στην εργασία ή τα σχολεία. Μία κοινωνία η οποία θα αποδέχεται και θα αποτίει σεβασμό στους ανθρώπους επειδή είναι άνθρωποι και όχι επειδή είναι επιχειρηματίες, καθηγητές, διευθυντές. Και αξίζει να παλεύουμε για αυτήν την κοινωνία, για την δική μας «Ιθάκη», η οποία θα μας οδηγήσει σίγουρα σε ένα καλύτερο και πιο «ασφαλές» μέλλον, στο οποίο θα συνεχίσουμε να ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών
