Συγγνώμη.
Η λέξη που οφείλουμε να πούμε σε όλους αυτούς που έπεσαν θύματα ανθρώπων, που εμείς ανύποπτοι κάποτε θαυμάζαμε και τους κοσμούσαμε με επίθετα, όμως υπερταλαντούχος… Εμείς δεν γνωρίζαμε, αλλά, μόλις ήρθαν στην επιφάνεια οι αισχρές τους πράξεις, σπεύσαμε – η πλειοψηφία τουλάχιστον- να στηρίξουμε τα θύματα, να τους συμπαρασταθούμε και όλοι μαζί να αλλάξουμε την κοινωνία. Να “καθαρίσουμε” τη χώρα από ανθρώπους που έχουν την εντύπωση πως έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για τους άλλους, για το σώμα τους, τη ψυχή τους και το μέλλον τους.
Συγγνώμη.
Η λέξη που δεν ακούστηκε από το στόμα της κυρίας Λίνα Μενδώνη, Υπουργός Πολιτισμού, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου. Όλοι σας θα έχετε ακούσει ή διαβάσει πως η κυρία Μενδώνη δήλωσε πως εξαπατήθηκε από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη, Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος κατηγορείται για βιασμό κατά συρροή. Εξαπατήθηκε; Μπορεί, διότι ίσως δεν ήξερε, ίσως να μην είχε ακούσει τις φήμες. Όταν όμως έγιναν οι πρώτες κατηγορίες, γιατί τότε δεν έδρασε αμέσως; Προφανώς, μάλλον, δεν ήθελε να κατηγορήσει έναν άνθρωπο που η ίδια του είχε εμπιστευτεί τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου χωρίς να έχει μία ολοκληρωμένη εικόνα. Όταν, όμως, όλη η κατάσταση ακολούθησε τον δρόμο της δικαιοσύνης, τι όφειλε να κάνει η κυρία Μενδώνη; Να βγει μπροστά σε όλους, όπως και έκανε, και να ζητήσει ένα συγγνώμη. Συγγνώμη που επιβράβευσε ένα άτομο που εν τέλει είναι επικίνδυνος, όπως η ίδια τον χαρακτήρισε. Συγγνώμη που δεν ασχολήθηκε με τα πολιτιστικά ζητήματα στο βαθμό που θα έπρεπε, όπως οφείλει η θέση της. Συγγνώμη που δεν άκουσε τις φήμες και τις φωνές των ανθρώπων που εκπροσωπούν τον ελληνικό πολιτισμό.
Δυστυχώς δεν είπε τίποτα από αυτά. Παραμένει ακόμα στη θέση της, είναι ακόμα η Υπουργός Πολιτισμού. Ακόμα και αν δεν κατάφερε να σταθείαντάξιατων περιστάσεων.
Θα πρέπει να τονιστεί πως όλοι μας κάνουμε λάθη. Οφείλουμε, όμως, τόσο στον εαυτό μας, όσο και στους ανθρώπους που πληγώσαμε, να μάθουμε από τα λάθη μας. Να τα κατανοήσουμε, να βρούμε ποιο είναι το σωστό και δίκαιο και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε, να γίνουμε καλύτεροι. Κατά τη γνώμη μου η κυρία Μενδώνη, αν όντως αγαπάει τον πολιτισμό, μπορεί να τον υπηρετεί και με άλλους τρόπους. Δεν χρειάζεται να κάθεται στην καρέκλα του Υπουργείου. Θα αποδείξει σε όλους, που αυτή την στιγμή την αμφισβητούν, πως νοιάζεται για την τέχνη και για τους ανθρώπους της. Θα αποδείξει πως κατάλαβε το λάθος και προσπαθεί να το διορθώσει.
Όσον αφορά τους θύτες, η συγγνώμη θα πρέπει να ειπωθεί, όταν πράγματι θα έχουν μετανοήσει για αυτά που διέπραξαν. Όχι για τα μάτια του κόσμου. Αν τα θύματα τη δεχτούν ή όχι, είναι ένα άλλο θέμα, πιο προσωπικό.
Απόφοιτη του τμήματος «Επικοινωνία και Μ.Μ.Ε», με ενδιαφέροντα την ανάγνωση βιβλίων, την παρακολούθηση ταινιών/σειρών και την απόκτηση νέων εμπειριών.
