Γράφει η Ανιέζα Μεχμέτι

Οφείλουμε να σεβόμαστε το γυναικείο φύλο αποκλειστικά και μόνο την 8η Μαρτίου, επειδή είναι η γιορτή της Γυναίκας, ή είναι πρέπον/σημαντικό/”γλυκό” να εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας καθημερινά; Πρέπει μόνο ο ανδρικός πληθυσμός του πλανήτη να δείχνει την αγάπη του απέναντι στις γυναίκες ή και οι ίδιες οι γυναίκες αξίζει να σέβονται και να στηρίζουν η μία την άλλη; Κατά πόσο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοηθούν στη διαμόρφωση ενός κοινωνικά ευαίσθητου κόσμου;

Ελάχιστες ώρες πριν γιορτάζαμε και εξυμνούσαμε τη Γιορτή της Γυναίκας. Στέλναμε δημόσιες ευχές σε όλες αυτές τις γυναίκες που γνωρίζουμε και θαυμάζουμε. Τις ευχαριστούσαμε για όλα αυτά που έχουν κάνει, για τις θυσίες τους, τη δύναμη που έχουν δείξει όλα αυτά τα χρόνια, προκειμένου εμείς να έχουμε ένα πιο λαμπρό και χαρούμενο μέλλον. Όλα τα social media είχαν κατακλυστεί με φωτογραφίες και ευχές για αυτά τα υπέροχα πλάσματα. Και πράγματι αυτό ήταν πάρα πολύ τρυφερό και συναισθηματικό, διότι όλοι ήμασταν χαρούμενοι και κυρίως αγαπημένοι.

Αλλά μετά την 8η Μαρτίου τι γίνεται; Σταματάμε να δείχνουμε την αγάπη και τον θαυμασμό μας; Παύουμε να σεβόμαστε και να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας; Άντε και του χρόνου πάλι; Κατά τη γνώμη η συγκεκριμένη ημέρα δεν είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στο γυναικείο φύλο και απλά γιορτάζουμε την ύπαρξη της γυναικείας φύσης. Στις 8 Μαρτίου τιμάμε τις γυναίκες που πάλεψαν για αυτό που για εμάς φαίνεται αυτονόητο, την ισότητα.  Τάχθηκαν ενάντια στο κατεστημένο, με σκοπό όλοι οι άνθρωποι να θεωρούνται και να είναι ίσοι. Και την ισότητα δεν πρέπει να την θυμόμαστε και να την τιμάμε μόνο μία συγκεκριμένη ημέρα.

Σεβόμαστε, τιμάμε και αγαπάμε έναν άνθρωπο, όχι επειδή είναι άνδρας ή γυναίκα, αλλά για τις πράξεις του. Είναι πολύ σημαντικό ένας άνδρας να υπερασπίζεται τη γυναίκα και να τη θεωρεί ισάξια του, καθώς φαίνεται να κατανοεί πως έχουν ίσα δικαιώματα σε όλους τους τομείς, ανεξαρτήτως φύλου. Εξίσου, όμως, σημαντικός και αναγκαίος είναι ο αλληλοσεβασμός και συμπαράσταση ανάμεσα στις γυναίκες. Αξίζει να ομολογήσουμε πως δεν είναι λίγες οι γυναίκες που δείχνουν έμπρακτα τον θαυμασμό και την αγάπη τους σε άλλες γυναίκες και προσπαθούν να τις στηρίξουν σε κάθε τους εγχείρημα.

Ωστόσο, τις περισσότερες φορές η ζήλια, η ματαιοδοξία και ο εγωισμός ανάμεσα στις γυναίκες πουλάνε περισσότερο. Πρόσφατο παράδειγμα η σχέση ανάμεσα στις δύο νύφες της βασιλικής οικογένειας του Ηνωμένου Βασιλείου. Όπως αποκάλυψε στην συνέντευξη που παραχώρησε στην Όπρα η Μέγκαν Μάρκλ, τα βρετανικά ταμπλόιντ την κατηγορούσαν πως είχε συμπεριφερθεί άσχημα στην Κέιτ, με αποτέλεσμα να την κάνει να κλάψει. Η Μέγκαν επιβεβαίωσε την ιστορία με τη διαφορά πως οι ρόλοι ήταν αντιστραμμένοι. Επισήμανε, ωστόσο, πως η Κέιτ κατανόησε το λάθος της και της ζήτησε  συγγνώμη. Κάτι που δεν γράφτηκε σε καμία ιστοσελίδα. Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν παντού, ανεξαρτήτως αν είσαι γνωστός ή όχι. Και κάπου εδώ ξεκινάει ένα κουβάρι ερωτήσεων να ξετυλίγεται. Ζητάμε να μας σέβονται οι άνδρες την στιγμή που εμείς οι ίδιες δεν μας σεβόμαστε; Την μία ημέρα δηλώνουμε όλοι αγαπημένοι (τουλάχιστον αυτό φαίνεται στα social media) και την άλλη ημέρα κατακρίνουμε, εκμεταλλευόμαστε και μισούμε τον άλλον; Τότε η Γιορτή της Γυναίκας ή της Ισότητας, σύμφωνα με τη δική μου ερμηνεία, για ποιο λόγο γιορτάζεται; Για να ανεβάσουμε εκείνη την ημέρα μία φωτογραφία, να πάρουμεlikesκαι την επομένη να αδιαφορούμε για τον συνάνθρωπό μας;

Κατ’ εμέ, όταν γιορτάζουμε παγκοσμίως μία ημέρα, οφείλουμε να καταλάβουμε τους λόγους που η συγκεκριμένη ημέρα θεωρείται σημαντική και να προσπαθήσουμε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Και πιστεύω πως με ταsocial media, που αποτελούν μέσα δημοσίου λόγου, η προσπάθεια μας γίνεται πιο εύκολη.