Ο Αριστοτέλης στο έργο του «Πολιτικά» αναφέρει ότι «δεν υπάρχει πιο ανυπόφορο και πιο ολέθριο πράγμα από την αδικία που διαθέτει όπλα. Ο άνθρωπος γεννιέται εφοδιασμένος από την φύση με όπλα για να υπηρετήσει την αρετή και την φρόνηση, τα οποία όμως μπορεί να χρησιμοποιήσει εξ ολοκλήρου και για αντίθετους σκοπούς. Για αυτό ο δίχως αρετή άνθρωπος είναι από όλα τα ζώα το πιο ανόσιο και το πιο άγριο. Αυτά τα όπλα είναι τα φυσικά πάθη, ο νους και η γλώσσα». Στα «Ηθικά Νικομάχεια» επισημαίνει ότι «μυριοπλάσια γάρ ἄν κακά ποιήσειεν ἄνθρωπος κακός θηρίου», δηλαδή ότι ένας κακός άνθρωπος μπορεί να προξενήσει απείρως περισσότερα δεινά από ένα θηρίο.
Χρόνια μετά, και με αφορμή τα περιστατικά βίας τα οποία σημειώνονται τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή της Νέας Σμύρνης, φαίνεται πως τα λεγόμενα του Αριστοτέλη επιβεβαιώνονται για ακόμα μία φορά. Οι άνθρωποι πράγματι είναι σε θέση να προξενήσουν, και το έχουν ήδη πράξει, πολλά δεινά, καθώς «δεν μπορούν» να τιθασεύσουν τα πάθη τους.Το μοναδικό στοιχείο που διακρίνει έναν άνθρωπο από ένα ζώο είναι η λογική, μία έννοια η οποία είναι μάλλον άγνωστη για πολλούς «ανθρώπους».
Δυστυχώς, υπάρχουν ορισμένοι «άνθρωποι» οι οποίοι αφουγκράζονται και «διατρανώνουν» την αντίληψη ότι η βία λύνεται με βία. Είναι γεγονός ότι φορείς της δημόσιας εξουσίας άσκησαν βία σε συνάνθρωπό μας, παραβαίνοντας τις αρμοδιότητές και την «ηθική» τους και επιδόθηκανσε μία πράξη η οποία δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή σε καμία περίπτωση. Όμως, το περιστατικό αυτό βίας δεν λύνεται ή μάλλον δεν πρέπει να λύνεται με βία. Όταν προσπαθείς να λύσεις ένα πρόβλημα με τη χρήση βίας, στην πραγματικότητα δεν επιλύεις το πρόβλημα αλλά το γιγαντώνεις και το διαιωνίζεις, αφήνοντάς το «παρακαταθήκη» στις επόμενες γενιές. Δεν διαφέρει σε τίποτα ένας φορέας δημόσιας εξουσίας ο οποίος ασκεί βία σε έναν πολίτη από έναν πολίτη που, επίσης, ασκεί βία, αφού και οι δύο επιδίδονται σε μία επονείδιστη και σίγουρα κατακριτέα πράξη.
Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει οι άνθρωποι, όπως έμπρακτα αποδεικνύουν οι ενέργειές μας, είναι ότι η αλληλεγγύη, η ενότητα, ο διάλογος και ο αλληλοσεβασμός είναι το μυστικό της «επιτυχίας», είναι οι αρετές εκείνες οι οποίες θα συμβάλλουν, αν όχι στην εξ ολοκλήρου επίλυση, σίγουρα στην άμβλυνση φαινομένων βίας και τρομοκρατίας. Είναι λυπηρό και σίγουρα διόλου αισιόδοξο ότι οι άνθρωποι δεν έχουμε κατανοήσει το αυτονόητο: ότι η βία δεν είναι «πανάκεια», δεν είναι η λύση στα προβλήματά μας αλλά είναι ο πυρήνας των προβλημάτων μας.
Η παραπάνω άποψη δεν είναι ιδεολογικά φορτισμένη ούτε τάσσεται υπέρ ή κατά της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης. Δεν πρέπει όλα τα ζητήματα να περιστρέφονται γύρω από την πολιτική και να συνδέονται αποκλειστικά με αυτήν. Αντί να τα αποδίδουμε όλα, συμπεριλαμβανομένων και των ζητημάτων βίας, στην πολιτική (και ό,τι αυτή συνεπάγεται), ας δούμε πρώτα γιατί πολλοί επιλέγουν την βία ως απάντηση ή ως μέσο επίλυσης των προβλημάτων τους. Το πρόβλημα είναι σοβαρό και δεν πρέπει να προσεγγίζεται ανάλογα με τις πολιτικές μας τοποθετήσεις αλλά πρέπει να ιδωθεί μακροσκοπικά, ως ένα κοινωνικό ζήτημα υψίστης σημασίας. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ.
Φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών
