Η απεργία πείνας του εκτελεστή και αμετανόητου τρομοκράτη της 17Ν, Δημήτρη Κουφοντίνα, είναι ένα σημαντικό ζήτημα προς συζήτηση. Η συγκεκριμένη ενέργεια δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο από μεριάς του καθότι στο παρελθόν το έχει ξανακάνει διεκδικώντας από το κράτος δικαίου, το οποίο έχει προσβάλει με τις πράξεις του, την δημοκρατική και νόμιμη ικανοποίηση των αιτημάτων του. Τα αιτήματα του κατά το παρελθόν ήταν η λήψη κανονικής αδείας καθώς και η μη μεταγωγή του σε φυλακή που δεν είναι της αρεσκείας του. Σε όλες κατά το παρελθόν απεργίες πείνας του, το κράτος ικανοποίησε τα αιτήματα του και διαμόρφωσε την εικόνα ενός κράτους δικαίου το οποίο εκβιάζεται και υπαναχωρεί ακόμα και σε άτομα τα οποία προσπάθησαν να καταλύσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς του.
Με βάση τον τελευταίο σωφρονιστικό νόμο που ψήφισε η ΝΔ, με τον οποίο σταμάτησε ο Κουφοντίνας να εκτίει την ποινή του στις αγροτικές φυλακές του Βόλου καθότι έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για τρομοκρατικές πράξεις, έπρεπε να επιστρέψει στην προηγούμενη φυλακή στην οποία διέμενε. Όμως αντί για τις φυλακές Κορυδαλλού διατάχθηκε η μεταγωγή του στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στον Δομοκό. Αυτό συνέβη διότι επί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οι φυλακές Κορυδαλλού μετατράπηκαν σε φυλακές υποδίκων, δηλαδή ατόμων τα οποία δεν έχουν καταδικαστεί είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο βαθμό για ένα έγκλημα. Συνέπεια αυτού είναι ότι πλέον οι κατάδικοι δεν μπορούν να εκτίουν την ποινή τους στην συγκεκριμένη φυλακή. Όμως ακόμα και με αυτά τα νομικά προσχήματα, η κυβέρνηση εφαρμόζει την νομοθεσία κατά το δοκούν, διότι στις φυλακές Κορυδαλλού βρίσκονται όλα τα καταδικασμένα μέλη της 17Ν ενώ θα έπρεπε να είχε διαταχθεί η μεταγωγή τους σε άλλες φυλακές. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Δημήτρης Κουφοντίνας θέλει να επιστρέψει στις φυλακές Κορυδαλλού, για να βρίσκεται κοντά στους συναγωνιστές του και τους ομοϊδεάτες του. Το έχει αποδείξει το 2015 με απεργία πείνας όταν δεν ήθελε να μείνει στην δικαστική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, αλλά στην γυναικεία πτέρυγα όπου και βρίσκονταν οι σύντροφοι του.
Συστηματικά ο Κουφοντίνας δια μέσου των απεργιών πείνας και των υποστηρικτών του, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο ασκεί έναν ωμό εκβιασμό προς την εκάστοτε κεντρική εξουσία. Αξίζει όμως να αναρωτηθούμε σαν κοινωνία αν ένας οποιοδήποτε κρατούμενος έχει το δικαίωμα να διαλέγει φυλακή, πτέρυγα καθώς και πότε θα λάβει την άδεια του χρησιμοποιώντας εκβιαστικά μέσα; Επιπρόσθετα, αν η συγκεκριμένη ενέργεια υιοθετηθεί από ο σύνολο των κρατουμένων στην Ελλάδα τότε τα σωφρονιστικά καταστήματα θα οδηγηθούν στην βία και την ανομία καθότι οι εγκληματικές ομάδες θα λυμαίνονται αυτών. Επίσης την ίδια τακτική θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλοι οι κρατούμενοι προκειμένου να λάβουν ένα ευεργετικό αποτέλεσμα, ακόμα και αν πρόκειται είτε για τους πιο επικίνδυνους και ειδεχθείς εγκληματίες. Συνεπώς είτε παιδεραστές είτε μέλη εγκληματικών οργανώσεων όπως της Χρυσής Αυγής μπορούν να παραδειγματιστούν από τον Κουφοντίνα και να πράξουν ανάλογα είτε για να λάβουν άδεια είτε για να αποφυλακιστούν πρόωρα όταν θα έχουν εκτίσει την ποινή την οποία προβλέπει ο αποσυμφορητικός σωφρονιστικός νόμος.
Το κράτος δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να υποκύπτει σε τέτοιους εκβιασμούς σαν του Κουφοντίνα ο οποίος θέλει με την συγκεκριμένη τακτική του να μετατραπεί σε ένα σύμβολο κοινωνικής αντίστασης κατά του κράτους. Μέσο των υποστηρικτών του καθημερινά πλέον πραγματοποιούνται πορείες διαμαρτυρίας καθώς και επιθέσεις κατά αστυνομικών και πολιτικών αξιωματούχων. Επιπλέον στοχοποιούν τους αστυνομικούς πραγματοποιώντας τόσο εμπρηστικές επιθέσεις στις κατοικίες και τις οικίες τους καθώς και με μπλόκα που στήνουν κυρίως στους χώρους της πανεπιστημιούπολης όπου και πραγματοποιούν ελέγχους ταυτοτήτων σαν παρακρατική ομάδα. Με την ικανοποίηση τέτοιων αιτημάτων, τότε δίνεται το έναυσμα για νέα απεργία πείνας με αίτημα την υφ’ όρων απόλυση του, την οποία με βάση την υπάρχουσα νομοθεσία έχει το δικαίωμα να ζητήσει τον Σεπτέμβριο του 2021.
Εν κατακλείδι, η κυβέρνηση πρέπει να προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα. Πολύ σωστά κατά την προσωπική μου άποψη η Εισαγγελία διέταξε την βίαιη σίτιση του προκειμένου να αποφευχθεί η αυτοχειρία του. Εάν ο Κουφοντίνας φτάσει ποτέ μέχρι το τέλος, ορισμένοι θα προσπαθήσουν να τον μετατρέψουν σε σύμβολο αστικής πάλης κατά της εξουσίας. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος οφείλει να σεβαστεί την μνήμη των 11 θυμάτων του καθώς και την οδύνη των συγγενικών τους προσώπων. Η αυστηροποίηση της νομοθεσίας για πράξεις βίας κατά των κρατικών λειτουργών καθίσταται πλέον επιτακτική ανάγκη. Το κράτος δεν εκβιάζεται αλλά αποδίδει δικαιοσύνη. Το κράτος δεν επαναπαύεται αλλά κινητοποιείται. Αποτελεί γενική παραδοχή η λήψη μέτρων κατά των πρακτικών του Κουφοντίνα και κάθε Κουφοντίνα που θέλει να διασαλεύει την έννομη τάξη.
Απόφοιτος της Σχολής Αστυφυλάκων και της Σχολής Αρχιφυλάκων, Απόφοιτος ΙΕΚ Τουριστικών Επαγγελμάτων, Πολιτικός Επιστήμονας και Κοινωνιολόγος
