Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εξαιρετικά κομβικός και ουσιώδης. Βασικός λόγος ύπαρξής της είναι ο έλεγχος του κυβερνητικού έργου και η σκληρή -μα παραγωγική- κριτική όταν διαπιστώνει αδράνεια, αμέλεια και σφάλματα. Αυτό πρέπει να γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο που να ενισχύει την Δημοκρατία και όχι να την υπονομεύει, να λειτουργεί δηλαδή ως ένα αντιβάρο που θα επαναφέρει την εκάστοτε κυβέρνηση στον σωστό δρόμο, τόσο για το καλό της πατρίδας όσο και για το καλό του πολιτεύματος.
Τί θα παρατηρήσει άραγε κάποιος στην Ελλάδα του 2021; Μια αντιπολίτευσηη οποία δημιουργεί συνεχώς εστίες έντασης και αναταραχής, εκμεταλλευόμενη κάθε πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής για να αποκτήσει πολιτικό κεφάλαιο. Θα μου πείτε δεν είναι ένας από τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού αυτός; Θα σας απαντήσω, όχι. Δεν είναι καν όρος της Δημοκρατίας. Όταν επί παραδείγματι μέσα από έναν ελεγχόμενο κομματικό μηχανισμό διαδίδονται fakenewsστη κοινωνία με σκοπό να γεμίσουν οργή οι πολίτες για την δήθεν ολοφάνερη ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί ακόμα και τα πιο απλά, όπως μια ηλεκτρονική πλατφόρμα (βλ. αυτή των φαρμακοποιών), τότε δεν μιλάμε για μια αντιπολίτευση με δημοκρατικά χαρακτηριστικά. Μιλάμε για μια οργανωμένη προσπάθεια αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος που έχει ως στόχο την βαθμιαία φθορά της κυβέρνησης και -ενδεχομένως- την κήρυξη πρόωρων εκλογών. Μια αντιπολίτευση με δημοκρατικό φρόνημα μόνο σε εξαιρετικά άστοχες και λανθασμένες πρακτικές έχει την ηθικήυποχρέωση να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, πάντα σε θεσμικά πλαίσια, για να οδηγηθεί η χώρα πρόωρα σε κάλπες. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και υποδηλώνουν ένα ψυχρό τακτικισμό.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα εμφανισμένο στην πολιτική ζωή υπό φυσιολογικές πολιτικές συνθήκες αλλά αναδείχθηκε σε μια περίοδο αναταραχών και ακραίων κοινωνικών παθών. Επομένως, έχει μεγάλη σημασία το πώς διαχειρίζεσαι αυτή την λαϊκή οργή και προς τα που την κατευθύνεις. Ως προς αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ολοφάνερα δείγματα γραφής. Ούτε φρόντισε να κατασβήσει τις φλόγες της λαϊκής οργής, ούτε φρόντισε να επαναφέρει την κοινωνία σε μια νηφαλιότητα· τουναντίον, έθισε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος σε μια σταυροφορική ρητορική, η οποία τονίζει το πόσο άδικες είναι οι φιλελεύθερες αστικές κοινωνίες, παρουσιάζοντας ως φάρμακο γι’ αυτή την κατάσταση τα αιτήματα της αριστεράς. Φυσικά, όταν νιώθεις ότι η κοινωνία που ζεις είναι εγγενώς άδικη και ουσιωδώς κακή, θεωρείς κάθε μέσο ανατροπής της όχι απλά ως θεμιτό αλλά επιτακτικό. Ένα μέσο σε όλη αυτή την διαδικασία αποτελούν και τα fakenews. Για κάποιον με δημοκρατικό φρόνημα η ύπαρξη ψευδών ειδήσεων αποτελεί χτύπημα στην ουσία της Δημοκρατίας, ακριβώς διότι η ενημέρωση είναι το μόνο μέσο των πολιτών για να σχηματίσουν άποψη για τα πολιτικά γεγονότακαι, εν τέλει, αυτή η άποψη να μεταφρασθεί σε ψήφο. Επομένως, αντιλαμβανόμαστε ότι η έλλειψη δημοκρατίας είναι βασικό χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ και του προβληματικού μέρους της κοινωνίας που τον στηρίζει, καθώς δεν διστάζει πλέον ο ίδιος ο τέως Πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διαδώσει ψευδείς ειδήσεις στον προσωπικό του λογαριασμό, στοχεύοντας προφανώς στον αποπροσανατολισμό του κόσμου.
Δυστυχώς, τα νέα για την Δημοκρατία μας δεν είναι χαρμόσυνα. Η τοξική ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά από την μεριά της αντιπολίτευσης αναγκάζει την κυβέρνηση να συρθεί σε ένα παιχνίδι αλληλοκατηγοριών, με κίνδυνο να χάσει την ψυχραιμία και την νηφαλιότητα που χρειάζεται η εκτέλεση του κυβερνητικού έργου. Εμείς, ωστόσο, σαν κοινωνία οφείλουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας το σύνδρομο φοβίας που μας διακατέχει και να λογαριαστούμε ανοιχτά με το ζήτημα της αριστεράς. Πλέον δεν είναι ζήτημα διαφορετικών αντιλήψεων και ιδεολογικών αρχών αλλά ζήτημα δημοκρατίας. Δεν έχουμε μπροστά μας την αριστερά του Ρίτσου και του Κύρκου αλλά την αριστερά του Πολάκη και του Τσίπρα.
Απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών – Μεταπτυχιακό στη Νεότερη Φιλοσοφία – Υποψήφιος Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας
