Γράφει η Δανάη Σεβαστού

Την τρέχουσα επικαιρότητα τη γνωρίζουμε όλοι καλά και μία ακόμη παράθεση γεγονότων σίγουρα δεν είναι ο σκοπός του παρόντος άρθρου. Και αν με ρωτάτε δεν ξέρω και ποιος είναι· Να θίξει πόσο στρεβλή είναι η κοινωνία μας; Πόσο ρηχή είναι η ελληνική δημοσιογραφία; Πόσο ελλιπής η ελληνική νομοθεσία; Πόσο ανύπαρκτη φαίνεται να είναι η παιδεία;

Και εγώ ποια ιδιότητα μου να χρησιμοποιήσω για να εκφράσω τις σκέψεις μου; Του επιστήμονα; Της γυναίκας; Του πολίτη;

Άλλη μια γυναικοκτονία, ένα ακόμη ειδεχθές έγκλημα ήρθε να ταράξει για πολλοστή φορά την κοσμοθεωρία μας και αναρωτιέμαι στα πόσα τελικά εγκλήματα θα τρανταχτούμε τόσο συθέμελα, ώστε να πούμε φτάνει ως εδώ;(!). Το τελευταίο διάστημα το ένα έγκλημα διαδέχεται το άλλο και όμως η κοινωνική αδράνεια παραμένει σταθερή. Και όπως έχει πει oJidduKrishnamurti: «Δεν είναι δείγμα υγείας το να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε μια βαθιά άρρωστη κοινωνία».

Θα τολμήσω να πω ότι δεν είμαι σίγουρη αν έχουν νόημα οι επιστημονικές αναλύσεις ή/και οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις μπροστά σε γεγονότα που προσβάλλουν τοιουτοτρόπως την ανθρώπινη ύπαρξη. Γιατί πολύ απλά εδώ θα έπρεπε να υπάρχει σαφής και κοινώς αποδεκτή άποψη.

Με σιγουριά όμως μπορώ να πω ότι τελικά αυτό που αποδεικνύεται είναι αυτό ακριβώς που η Ψυχολογία θέτει ως βάση για την οικοδόμηση της καλύτερης εκδοχής του εαυτού μας: Να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε και τους γύρω μας· να γίνουμε εμείς η αλλαγή που επιζητούμε, καθώς – επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω πάλι τα λόγια του Krishnamurti–«όσο δεν καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, τόσο δεν μπορούμε να φέρουμε ειρήνη στον κόσμο». Το έγκλημα και η αρρωστημένη σκέψη δεν θα πάψουν να υφίστανται, όμως εμείς οφείλουμε να προστατέψουμε και να προστατευτούμε.

Είναι σαφές ότι καμία πατριαρχεία δεν πατάχθηκε, κανένας φεμινισμός δεν νίκησε, κανένα θεμελιώδες δικαίωμα δεν έγινε κεκτημένο μας.

Ας κοιτάξουμε γύρω μας και στη συνέχεια ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη μας. Διότι ο κόσμος ποτέ δεν άλλαξε και εμείς αν θυμάστε καλά πριν μερικές μέρες ασχολούμασταν κυριολεκτικά…με τρίχες!