Τις τελευταίες μέρες έχει γεμίσει το διαδίκτυο από βίντεο κακοποίησης γυναικών από τους Ταλιμπάν. Δημόσια μαστιγώματα, λιθοβολισμοί, αλυσίδες στα πόδια ή κολάρα.Δηλαδή τα ίδια ή και λίγο χειρότερα από το τι πέρναγε ο μέσος σκλάβος σε αιώνες περασμένους. Την ίδια ώρα, οι δράστες μοστράρουν το νέο πανάκριβο αμερικανικό εξοπλισμό που βρήκαν έτοιμο και σαν να μην έφταναν αυτά, απειλούν τη Δύση πως αν δεν αποχωρήσει από τα εδάφη τους έως τις 31 Αυγούστου, θα υπάρξουν συνέπειες.
Όλα δείχνουν πως η 31η Αυγούστου θα γίνει ορόσημο ντροπής για τη Δύση, καθώς σε μία χώρα όπου εισέβαλαν προκειμένου να εξαλείψουν τους τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου, φεύγουν ηττημένοι, πιασμένοι κυριολεκτικά στον ύπνο από τον ίδιο εχθρό 20 χρόνια αργότερα, φοβούμενοι νέα τρομοκρατικά χτυπήματα.
Όμως δεν είναι μόνο η ήττα, αλλά και ο τρόπος. Οι Γερμανοί πρώτα εκκένωσαν από το Αφγανιστάν τιςμπύρες, προκειμένου να μην πίνουν οι στρατιώτες και να είναι ετοιμοπόλεμοι για τις τελικές μάχες. Οι υπηρεσίες πληροφοριών σε έκθεση τους έκαναν λόγο για μήνες μέχρι την τελική κατάρρευση, η οποία όμως δεν άργησε ούτε εβδομάδα, με αποτέλεσμα να ξεμείνουν στο Αφγανιστάν: Όπλα, πολίτες τρίτων χωρών, συνεργαζόμενοι με αυτές τις χώρες, αλλά και η φήμη της Δύσης, και ιδιαίτερα της Αμερικής, ως παγκόσμιου τοποτηρητή.
Είναι βέβαιο πως όσοι ξεμείνουν εκεί θα δεινοπαθήσουν. Οι Ταλιμπάν έχουν κάνει τις προθέσεις τους σαφείς, αλλά έχουν εκπαιδευτεί σε σχέση με το παρελθόν. Έμαθαν τη σημασία των ωραίων λόγων. Ακούστηκαν να λένε για δικαιώματα της γυναίκας, αμνηστία σε όσους πολέμησαν απέναντί τους και άλλα όμορφα πράγματα. Έμαθαν πως αν μιλάνε «όμορφα», αλλά πράττουν τέρατα, τόσο στις γυναίκες αλλά και σε όσους συνεργάστηκαν με την προηγούμενη κυβέρνηση, δεν υπάρχει καμία συνέπεια.
Εκεί η Δύση φαίνεται αδύναμη: Όταν δεν υπάρχουν συνέπειες σε όσα ευαγγελίζεται πως προστατεύει.Η αντίδραση του ΟΗΕ απέναντι σε αυτή την τραγωδία ήταν να ζητήσει από τους Ταλιμπάν τη συμμετοχή των γυναικών στη νέα κυβέρνηση. Τις ίδιες που σκοτώνουν στο δρόμο και πετάνε από τα σχολεία. Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Από τη μία δίνουμε μάχη για τα δικαιώματα των γυναικών στη Δύση και τον κόσμο. Από την άλλη, ίσως ξεμείνουν μερικές χιλιάδες αμερικανές γυναίκες στο Αφγανιστάν, των οποίων η μοίρα τελικώς θα περιορίζεται στο κατά πόσον θα είναι έμψυχα ή άψυχα αντικείμενα και αυτό μάλιστα όχι από τις ίδιες.
Όσο για τους ίδιους τους Αφγανούς, επιστρέφουν ξανά σε καθεστώς θρησκευτικής τυραννίας, με μία διαφορά: Αυτή τη φορά, βλέπουν φως στο τέλος του τούνελ μετά από 20 χρόνια ελευθερίας. Και αυτό κάνει τα πάντα πιο επίπονα.
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα “Πρωινός Λόγος” στις 28/8/2021
Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός – Ραδιοφωνικός παραγωγός με ενασχόληση στην δημοσιογραφία και την επικοινωνία
