«Να αναλάβει τη διαχείριση της πανδημίας, επιτροπή επιστημόνων κοινής αποδοχής». Όταν διάβασα αυτή τη φράση δεν ήθελα να πιστέψω ότι ειπώθηκε στον δημόσιο διάλογο. Η εν λόγω έκφραση ανήκει στον Α. Τσίπρα και μάλλον θα έπρεπε να την περιμένω.
Μάλλον διαφεύγει από τον κ. Τσίπρα ότι η επιστήμη είναι ενιαία και ότι δεν υπάρχει κοινή αποδοχή προς τους επιστήμονες. Τι ακριβώς σημαίνει κοινή αποδοχή και πώς ερμηνεύεται; Προσωπικά το ‘επιστήμονες κοινής αποδοχής’ με παραπέμπει στον Μεσαίωνα. Τότε που οι μη ‘κοινής αποδοχής’ καίγονταν στην πυρά και κρύβονταν. Τίθεται θέμα κοινής αποδοχής του επιστημονικού έργου ή θέμα αποδοχής των πολιτικών πεποιθήσεων; Προφανώς το δεύτερο.
Δεδομένου ότι η κοινή αποδοχή αφορά πολιτικές πεποιθήσεις και όχι το ακαδημαϊκό κύρος των επιστημόνων, το επόμενο ερώτημα που γεννάται αφορά τους ‘μη αποδεκτούς’. Αρχικά δεν είναι αποδεκτοί, αλλά από ποιους; Από τον Πολάκη, τον Σπίρτζη, τον Ραγκούση, τον Ζουράρι και τον Τζανακόπουλο. Από τον καταδικασμένο συκοφάντη Βαξεβάνη. Από τον διεθνή (μετά)περίγελο Βαρουφάκη. Από τους σταλινοφασίστες του ΚΚΕ που επιδιώκουν κατά δήλωσή τους την ανατροπή της αστικής δημοκρατίας. Από τον Βελόπουλο των κυραλοιφών. Από τους νεοναζιστές της ΧΑ. Από τους αυτόχθονες Έλληνες ιθαγενείς. Μάλλον είναι τιμή των επιστημόνων να μην είναι αποδεκτοί από το προαναφερθέν τσίρκο.
Το δεύτερο ερώτημα είναι το πιο σοβαρό. Πώς αντιλαμβάνεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ελευθερία της ακαδημαϊκής έρευνας. Πώς (θα) αντιμετωπίζονται οι επιστήμονες μη κυβερνητικών πεποιθήσεων. Ποιος θα είναι ο ρόλος της κομματικής νεολαίας στο πανεπιστήμιο; Όσοι έχουμε περάσει από το ελληνικό πανεπιστήμιο, έχουμε γνώση του αριστερόστροφου φασισμού και του τρόπου λειτουργείας ως τάγμα εφόδου έναντι των ‘αντιφρονούντων’. Η έκφραση ‘επιστήμονες κοινής αποδοχής’ αποτελεί ύβρι για τον ακαδημαϊκό κόσμο και ιδίως για τους ακαδημαϊκούς που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Για να είμαστε αντικειμενικοί οφείλουμε να θυμόμαστε άλλες περιπτώσεις που επί ΣΥΡΙΖΑ, η επιστήμη έκανε στην άκρη στο βωμό εναλλακτικών προσεγγίσεων που τύγχαναν κοινής αποδοχής. Αρχικά το 2015, με την κοινή αποδοχή των οικονομικών αλχημειών του Βαρουφάκη. Με τις εναλλακτικές προσεγγίσεις φτάσαμε ένα βήμα εκτός ευρωζώνης, με κλειστές τράπεζες και 3η δανειακή σύμβαση. Η επόμενη φορά αφορούσε την ερμηνεία του Συντάγματος στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Όταν όλοι οι έγκριτοι συνταγματολόγοι έλεγαν ότι ο διαγωνισμός θα καταπέσει ως αντισυνταγματικός, στον ΣΥΡΙΖΑ τους αποκήρυσσαν και προχωρούσαν σε δολοφονίες χαρακτήρων. Προφανώς οι συνταγματολόγοι δεν ήταν κοινής αποδοχής.
Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όχι μόνο το πώς ερμηνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ την κοινή αποδοχή, αλλά και το αν την επιδιώκει. Ούτε δύο μήνες δεν έχουν περάσει, που η κυβέρνηση πρότεινε για υπουργό αρμόδιο για την κλιματική αλλαγή, τον υπουργό Εθνικής Αμύνης του ΣΥΡΙΖΑ και τον κατηγόρησαν για αποστασία μέχρι να αρνηθεί.
Η φράση του Α. Τσίπρα, συνοψίζει αυτό που όλοι οι δημοκρατικές πολίτες σκεφτόμαστε. Δεν ξέρω αν ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο δημοκρατικό τόξο, ο Α. Τσίπρας σίγουρα δεν ανήκει. Η έκφραση περί αποδοχής επιστημόνων δεν διαφέρει σε τίποτα από αντιλήψεις και πρακτικές σαν του Τραμπ.
Απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ, μεταπτυχιακός φοιτητής στο MSc Energy and Finance στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας και υπότροφος του Ιδρύματος Καρέλια. Στα πλαίσια του Erasmus+ βρίσκεται στο Costas Grammenos Center for Shipping, Trade and Finance στο Cass Business School, ενώ εργάζεται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Ναυτιλίας (IMO) στο Λονδίνο.
