Διακόσια χρόνια μετά την ελληνική επανάσταση, μια επανάσταση του καιρού μας έρχεται να επιστεγάσει και να καταδείξει με άριστο τρόπο την ικανότητα του ανθρώπου να απαλλαγεί από κάθε τι που τον κρατάει πίσω, από οτιδήποτε αποτελεί γι αυτόν ζυγό. Όπως και τότε, έτσι και τώρα η «κίνηση» αυτή χαρακτηρίζεται από έναν άπλετο λυρισμό και νοήματα που αντηχούν στις ψυχές των ανθρώπων, οι οποίοι το δίχως άλλο πολεμούν, υπομένουν και τελικώς αποδεσμεύονται από εκείνο που τους περιορίζει.
«Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν», του Διονύσιου Σολωμού, νοηματοδοτεί την ασίγαστη φλόγα που έκαιγε στα σπλάχνα των Ρωμιών και απευθύνεται στην θεϊκή, προσωποποιημένη Ελευθερία που η απουσία της ήταν αισθητή για 400 χρόνια. Χρόνια σκλαβιάς του ελληνικού έθνους υπό τον τουρκικό ζυγό. Αιώνες εξαθλίωσης, πείνας και φτώχιας που οδηγούσαν τους ανθρώπους σε πρωτόγνωρες απελπιστικές συνθήκες. Όμως, οι καιροί άλλαξαν. Τα πάντα σηματοδοτούσαν τον ερχομό μιας νέας εποχής, μακριά από το χαράτσι στον Ιμπραήμ Πασά ή την υποτέλεια σε οποιονδήποτε μη Έλληνα. Μιας εποχής που η Ελλάδα θα αγωνιζόταν για τον εαυτό της και η ελευθερία θα ερχόταν να καταπραϋνει τον πόνο των κατατρεγμένων. Ελλάδα και Ελευθερία ήταν και είναι έννοιες αλληλένδετες, απόλυτα σχετιζόμενες μεταξύ τους. Αν εξέλιπε η μία, αυτομάτως χανόταν κι η άλλη. Και ταυτοχρόνως, έννοιες διαχρονικές κι εξίσου σημαντικές.
Ο σύγχρονος «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» γράφεται πια όχι από κάποιον ποιητή ή έναν σχολάρχη. Ωστόσο, έχει την ίδια βαρύνουσα σημασία. Ούτε αντηχεί ωσάν να σήμαιναν οι σάλπιγγες του πολέμου. Ο «Ύμνος» γράφεται από την επιστήμη προς τιμήν εκείνων που μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώθηκαν εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Γεννάται για εκείνους που θυσιάστηκαν στο μέτωπο του παρόντος «πολέμου» που ακόμα μαίνεται. Αφιερώνεται σε όλους εμάς προκειμένου να επανέλθουμε στη ζωή που μέχρι σήμερα έχουμε λησμονήσει. Ο σύγχρονος αυτός ύμνος εγγυάται μια σύγχρονη ελευθερία από τα δεινά του εγκλεισμού και της αποξένωσης, της αντικοινωνικότητας και του αλληλοσπαραγμού, της αρρώστιας και της εξαθλίωσης. Με μία λέξη : «Ελευθερία», ως πια το όνομα μιας εθνικής προσπάθειας εμβολιασμού κατά της πανδημίας. Ως αυτό το οποίο θα είναι συνώνυμο της πολυπόθητης επιστροφής στην κανονικότητα και της διασφάλισης της δημόσιας υγείας.
Καθήκον όλων μας, ήταν και θα είναι να πολεμήσουμε σκληρά τόσο με τους εαυτούς μας όσο και με τον παραλογισμό. Υποχρέωσή μας, να κρατήσουμε ερμητικά κλειστή την πόρτα της συνωμοσιολογίας και του εγωισμού. Πρέπον, να προστατεύσουμε και να προστατευθούμε. Γιατί τώρα ο εχθρός είναι αόρατος. ‘Όμως ο σκοπός είναι το ίδιο εθνικός και το καλό του ενός συνηγορεί στο συνολικό καλό. Άλλωστε, όπως και τότε, η Ιστορία θα μας δικαιώσει…
Νομικός – Φιλόλογος – Μεταπτυχιακός φοιτητής Φιλοσοφίας
