Verba volant
Παρά τις πάμπολλες προσπάθειες, από πλευράς της κυβέρνησης των ΗΠΑ να αποσιωπηθούν τα σκάνδαλα του Γκουαντανάμο και άλλων Black Sites ανά τον κόσμο (όπως του Abu Ghraib στην Βαγδάτη), υπάρχουν εκατοντάδες καταθέσεις, θυμάτων, που κρατήθηκαν και βασανίστηκαν παράνομα στο Γκουαντανάμο, αλλά και σε άλλα Black Sites.
Οι μέθοδοι βασανισμού ποικίλλουν. Από ξυλοδαρμούς και ηλεκτροσοκ μέχρι στέρηση ύπνου, τεχνητό πνιγμό και δυνατή επαναλαμβανόμενη μουσική. Παρόλα αυτά ο στόχος παραμένει ένας. Να διαλύσουν τις άμυνες του κρατούμενου, μέχρι να ομολογήσει. Αν έχει βέβαια να ομολογήσει κάτι
Η πρώτη μεταφρασμένη μαρτυρία ανήκει στον Τανζανό Suleiman Abdallah, ο οποίος συνελήφθη τον Μάρτιο του 2003 στο Μογκαντίσου της Σομαλίας.
Όπως αναφέρει στην μαρτυρία του:
“Αμέσως μετά την σύλληψη του στο Μογκαντίσου, ξυλοκοπήθηκε από 4 άντρες, καταλήγοντας με σπασμένα δάχτυλα και πόδια. Έπειτα δια της βίας μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, μετά τα μάτια του καλύφθηκαν και μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο, όπου πέταξε για Ναϊρόμπι. Στο Ναϊρόμπι, κρατούνταν σε ένα δωμάτιο, χωρίς κρεβάτι και μικρά παράθυρα. Ανακρίθηκε από την αστυνομία και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Εκεί τον επισκέφθηκαν, αστυνομικοί οι οποίοι υποστήριζαν ότι ανήκουν στο FBI. Μετά από 8 ημέρες στο Ναϊρόμπι, μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο, με τους ίδιους πράκτορες της CIA, που τον είχαν μεταφέρει από το Μογκαντίσου. Έδεσαν τα χέρια και τα πόδια του, του κάλυψαν τα μάτια και του έκλεισαν τα αυτιά. Τον μετέφεραν στο Μποσάσο της Σομαλίας, όπου μεταφέρθηκε σε ένα νοικιασμένο σπίτι και τον ανάγκασαν να κάτσει στο πάτωμα, με την παρουσία 4 οπλισμένων στρατιωτών. Την επόμενη μέρα, μεταφέρθηκε με αεροσκάφος στο Τζιμπουτί. Στην διαδρομή του κάλυψαν τα μάτια του έδεσαν τα πόδια και τον έδεσαν στο πάτωμα του αεροσκάφους. Δεν του επιτρεπόταν να κοιμηθεί και τον χτυπούσαν στα αυτιά, κάθε φορά που πήγαινε να κοιμηθεί. Κρατήθηκε σε ένα κτήριο στο αεροδρόμιο. Κάποιοι άντρες τον κρατούσαν, ενώ ένας άλλος άντρας τον έγδυσε και τον βίασε. Μετά του φόρεσαν πάνα, τον έντυσαν, τον αλυσόδεσαν και τον έβαλαν σε άλλο αεροπλάνο με προορισμό την Καμπούλ του Αφγανιστάν. Με το που προσγειώθηκε, μεταφέρθηκε στην Φυλακή του Σκότους. Στην φυλακή, άκουγε περίεργες φωνές, σε διάφορες γλώσσες να λένε φράσεις, όπως ‘’Δεν υπάρχει θεός’’. Μεταφέρθηκε σε ένα δωμάτιο για ανάκριση, όπου ξύρισαν ολόκληρο το σώμα του, με έναν ταπεινωτικό και επιθετικό τρόπο. Κρατούνταν σε στάση στρες, δεμένος στον τοίχο, σε ένα μικρό, σκοτεινό δωμάτιο, σε απομόνωση. Παγωμένο νερό χυνόταν πάνω του, πολλές φορές τον ανάγκαζαν να γδυθεί, τον έδερναν και τον βίαζαν με αντικείμενα. Κρατούνταν σε απομόνωση για 2 μήνες στο σκοτάδι με πολύ δυνατή μουσική, η οποία έπαιζε συνεχώς. Οι ανακριτές θα τον κρεμούσαν από την οροφή σε θέση στραπαντο, έτσι ώστε μόνο τα δάχτυλα των ποδιών του να αγγίζουν το πάτωμα. Οι φρουροί ήταν Αφγανοί.Τον τάιζαν κάθε 2 μέρες, ενώ του έδιναν συχνά χάπια. Τον πλησίασαν κάποια άτομα, που έφεραν σήματα του ICRC, και τον ρώτησαν προσωπικές πληροφορίες, καθώς και την διεύθυνση της μητέρας του, αλλά αρνήθηκε να τους δώσει τις πληροφορίες αυτές, πιστεύοντας ότι πρόκειται για πράκτορες της CIA. Τον Σεπτέμβριο του 2004, μεταφέρθηκε στο Salt Pit, μια υπόγεια φυλακή του FBI. Υπήρχε συνεχώς φως, ενώ οι Αφγανοί στρατιώτες ουρούσαν στο φαγητό των κρατουμένων, μερικές φορές. Δεν είχε καμία επαφή με την οικογένεια του, ενώ τον επισκέφθηκαν αρκετές φορές πράκτορες του FBI. Μετά από 14 μήνες, πράκτορες του FBI ήρθαν στις φυλακές, τον φωτογράφησαν, τον έδεσαν με χειροπέδες και του κάλυψαν τα μάτια. Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο Bagram και πριν προσγειωθεί, τον έδεσαν και του κάλυψαν τα μάτια. Τον έβαλαν σε ένα κουτί και οι κανόνες ήταν πολύ αυστηροί. Αφού τον έπλυναν έξω, του κάλυψαν τα μάτια και τον μετέφεραν στο δωμάτιο ανάκρισης. Οι ανακριτές ήταν αξιωματούχοι των ΗΠΑ. Αφότου αρνήθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις τους, ο ένας τον χαστούκισε και τον έσυρε κατά μήκος της σκάλας σε ένα ξύλινο κλουβί, όπου τον ανάγκασαν να μείνει 1 εβδομάδα. Μεταφέρθηκε σε άλλο κλουβί, οπού τελικά αφαίρεσαν την κάλυψη από τα μάτια του. Στην αρχή μπορούσε να δει άλλους κρατούμενους, όμως αργότερα τα κλούβια περικλείστηκαν ώστε οι κρατούμενοι να μην έχουν οπτική επαφή μεταξύ τους. Παρενοχλούνταν συχνά από τους φρουρούς και δυνατό φως ήταν ανοιχτό συνέχεια. Κοινή πρακτική των φρουρών, ήταν να χρησιμοποιούν δακρυγόνα σε όλους, αν ένας κρατούμενος δημιουργούσε θέμα. Ο κύριος Abdallah, υπέφερε από πονοκεφάλους, όμως δεν επισκέφθηκε ψυχίατρο, όπως οι άλλοι κρατούμενοι. Κατά την διάρκεια της κράτησης του στο Bagram δεν είχε επικοινωνία με την οικογένεια του. Γυναίκες και παιδιά, μέχρι και 12 ετών κρατούνταν επίσης εκεί. Τον Νοέμβριο του 2008 μεταφέρθηκε στο Dar es Salaam όπου και κρατήθηκε για ένα βράδυ για ανάκριση μέχρι να απελευθερωθεί.”
