Θυμάμαι αυτά τα ωραία βράδια το ’12 , το ’14 που υπήρχε αυτή η πολύ ωραία εκπομπή ο «Ενικός» του Νίκου Χατζηνικολάου. Είμαι βέβαιος πως τη θυμάσαι και συ. Μια εκπομπή που ευτέλισε οτιδήποτε πολιτικό εκπληρώνοντας μία ανάγκη, την άμεση ζωντανή συζήτηση πολιτικού και πολίτη.
Αυτά βέβαια δεν είχαν λόγω ύπαρξης καθώς από το ’15 ήρθε στα σπίτια μας η ελπίδα. Και ακόμα έρχεται λένε κάποιοι. Και κάποιοι άλλοι ακόμη την περιμένουν.
Δε θέλω να σταθώ σε αυτά γιατί η αλήθεια είναι πως έχω πάρα πολλά παράπονα από την πολιτική της κυβέρνησης τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά θα αναφερθώ σε αυτά σε επόμενα κείμενα, καθώς μόνο η πένα μας έμεινε(και αυτή υπό συνθήκες).
Σκανδαλώδες θα πει κανείς, αλλά όταν ο Λαφαζάνης που ήταν κοντινός σου σύντροφος μιλάει για προσπάθεια φυλάκισής του, ποιος είμαι εγώ να πω το αντίθετο;
Μέσα σε τέσσερα χρόνια πουλήσες τη χώρα (δημόσια περιουσία – υπερταμείο) για 99 χρόνια, σφυρίζεις αδιάφορα όταν ο Ερντογάν επεκτείνεται στην Κύπρο, του δίνεις τουρκικά στα νηπιαγωγεία στη Θράκη και την κρατάς φτωχοποιημένη.
Και φυσικά μην ξεχάσω, έχουμε την («κάνει να την λέω έτσι πια;») Μακεδονία. Ή μήπως δε την έχουμε και τόσο. Τα σήματα οι επιχειρήσεις μας τα χάνουν, το «Ουράνιο Τόξο» κόμμα ανθελληνικής προπαγάνδας κάνει «πάρτυ» και ο Ζάεφ δηλώνει ΣΚΕΤΟ Μακεδόνας ( ξεχνά βολικά το πολίτης της Β. Μακεδονίας), να χαρώ εγώ erga omnes.
Οι δε υπουργοί σου για το «Μακεδονικό» (προς αποφυγή παρεξηγήσεων αναφέρομαι μόνο στη δική μας) ο ένας έκρινε σκόπιμο να μιλήσει μακεδονικά κατά Ζάεφ, βορειομακεδονικά κατ’ εσέ εντός του ελληνικού κοινοβουλίου, αλλά ψιλά γράμματα αυτά. Ο δε Παιδείας, θεώρησε πως είναι καλή ιδέα να βγει ο μακεδονικός αγώνας από τα βιβλία.
Όχι από την ύλη, από τα βιβλία, έτσι ώστε να μην ακουστεί ποτέ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ένα έχω να πω: Αλέξη, ξέρεις κάτι;
Μας κατέστρεψες. Και όχι για 40 χρόνια όπως οι παλιοί «δαίμονες» της μεταπολίτευσης αλλά για 99. Τα λέμε το Μάιο.
Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός – Ραδιοφωνικός παραγωγός με ενασχόληση στην δημοσιογραφία και την επικοινωνία
