Ο κορωνοιός μετράει ήδη αρκετούς μήνες στη ζωή μας, την οποία έχει αλλάξει με βίαιο τρόπο. Η αρχική υποτίμηση του ιού και η σύγκριση του με αυτόν της εποχιακής γρίπης λόγω των κοινών συμπτωμάτων οδήγησε όλους μας σε στιγμές τρόμου μπροστά στην απόλυτη άγνοια για μια φυσική καταστροφή όμοια της οποίας δεν είχαμε ξαναδεί εδώ και έναν αιώνα.
Ο «ακίνδυνος» ιός μέσα σε μερικές εβδομάδες έφτασε να σκοτώνει κατά χιλιάδες στις γειτονικές μας χώρες. Με το πέρας των πρώτων εβδομάδων στη χώρα μας η κυβέρνηση επέβαλε μέτρα έγκαιρα και οι διεθνείς έπαινοι δεν άργησαν να ακολουθήσουν. Έπαινοι υπευθυνότητας, ανθρωπιάς και μοντέρνας ηγεσίας επί μήνες κοσμούσαν εξώφυλλα και τίτλους ειδήσεων ανά τον κόσμο. Η Ελλάδα στην πλευρά των νικητών, των προνοητικών που με ευαισθησία και σύνεση πήρανε τις δύσκολες αποφάσεις να κλείσουν την οικονομία προκειμένου να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος τόσο για την κατασκευή νέων κλινών ΜΕΘ αλλά και για να συλλεγούν δεδομένα και να εξαχθούν συμπεράσματα για τον άγνωστο μέχρι τότε ιό.
Η άμεση κυβερνητική αντίδραση απέδωσε. Ο κόσμος πειθάρχησε στα μέτρα, το κάλεσμα για ατομική ευθύνη βρήκε πρόσφορο έδαφος, η κυβέρνηση άνοιξε το πορτοφόλι και με μεγάλη δυσκολία επιτεύχθηκε ένα modus viventi πολιτείας και πολιτών το οποίο φάνηκε και στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες αποτύπωναν σε ποσοστό άνω του 70% θετικές γνώμες ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ο κόσμος ένιωσε ξανά πως υπάρχει κράτος.
Η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο ευνοϊκή. Στο δεύτερο κύμα επικράτησε ο διχασμός. Δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου αποτιμούν την διαχείριση της πανδημίας στα πέριξ του 50%, δηλαδή μια διαφορά 20 ποσοστιαίων μονάδων. Υπό την πίεση των οικονομικών επιπτώσεων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε τα σύνορα προκειμένου να στηρίξει τους κλάδους του τουρισμού και της εστίασης δυσαρεστώντας παράλληλα μερίδα των πολιτών, η οποία για λόγους ασφάλειας επιθυμούσε να στηριχτούμε μόνο σε εγχώριο κεφάλαιο. Το καλοκαίρι σε συνδυασμό με την πρόσκαιρη νίκη έναντι του ιού έφεραν μια χαλάρωση σε όλα τα επίπεδα. Το κράτος χαλάρωσε τα μέτρα αλλά και οι πολίτες την προσοχή τους. Ξεκίνησαν ξανά οι συναθροίσεις και οι ασπασμοί. Η ατομική ευθύνη έχασε τη σημασία της, έγινε ένα ακόμη τσιτάτο.
Λίγους μήνες μετά έχουμε ξανά έκρηξη κρουσμάτων και καραντίνα για όσους επισκέπτονται τη χώρα μας. Το αφήγημα της ηγέτιδας Ελλάδας άρχισε να υποχωρεί στην πίεση της κατάστασης. Οι καινούργιοι φταίχτες; Οι Νέοι. Δημιουργήθηκε έτσι ένα κοινωνικό ρήγμα μεταξύ νεότερων και γηραιότερων ως προς την ανευθυνότητα των πρώτων σε βάρος της ζωής των τελευταίων. Το χειρότερο; Παρόλο που ο καθημερινός αριθμός κρουσμάτων είναι πολλαπλάσιος αυτών της άνοιξης η κρατική παρέμβαση σε υγειονομικό επίπεδο κρίνεται αρκετά πιο ήπια και αυτό εγείρει ερωτηματικά.
Φυσικά η αποτυχία με τις μάσκες-αλεξίπτωτα δεν βοήθησε στην εξομάλυνση του θυμικού της κοινωνίας και γίναμε μάρτυρες τις τελευταίες εβδομάδες ακραίων φαινομένων, όπως πορείες αρνητών της μάσκας, και αναρίθμητων καταλήψεων στα σχολεία γύρω από το ίδιο ζήτημα. Αξίζει να σημειωθεί πως η άρνηση στη μάσκα ήρθε και αυτή μέσα στο καλοκαίρι και όχι τους πρώτους μήνες του ιού στη χώρα. Δηλαδή πρώτα εφαρμόστηκε προτρεπτικά και έπειτα υποχρεωτικά η μάσκα και εκ των υστέρων υιοθετήθηκε η αντίληψη πως δεν παρέχει προστασία ή ακόμη χειρότερα έχει τσιπάκι. Μεγαλύτερα θύματα της συνωμοσίας είναι τα παιδιά, καθώς αρκετοί γονείς με την επιβολή της μη χρήσης μάσκας στερούνε στα παιδιά τους όχι τόσο τη μάθηση, καθώς η μάσκα αποτελεί προαπαιτούμενο για την αίθουσα, όσο το μοναδικό μέσο προστασίας της υγείας τους σε περιβάλλοντα συνωστισμού.
Επιστρέφοντας στο σήμερα η κυβέρνηση δέχεται βέλη από παντού. Η επιτροπή λοιμωξιολόγων πιέζει για κλείσιμο, ο αριθμός των κρουσμάτων δεν μπορεί πλέον να υποβαθμιστεί , οι ΜΕΘ γεμίζουνε ξανά και το lock down φαίνεται να μην αποτελεί οικονομικά βιώσιμη επιλογή με αρκετές επιχειρήσεις να βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Η μόνη μη επώδυνη λύση είναι η ατομική ευθύνη. Υπάρχει όμως ακόμη στην εξίσωση;
Αναδημοσίευση από εφημερίδα Εστία – 30/09/2020
Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός – Ραδιοφωνικός παραγωγός με ενασχόληση στην δημοσιογραφία και την επικοινωνία
