Γράφει ο Δημήτρης Στανίτσας

Η 7η Οκτώβριου 2020 είναι πλέον σελίδα της Ιστορίας, τόσο της Δικαιοσύνης όσο και του Κοινοβουλευτισμού, έκαστη σχεδιασμένη στα χρώματά που της αναλογούν : ο δράστης μιας δολοφονίας δικάστηκε και καταδικάστηκε ,όπως κι η όπισθεν του ενορχηστρωμένη εγκληματική οργάνωση – το τρίτο κόμμα των 441.000 ψήφων.

O χρόνος πάγωσε,μηδένισε και ξεκίνησε στις 18 Οκτωβρίου 2013.

Λίγες μέρες μετά,η δημοσιοποίηση της βιντεοσκοπημένης συζήτησης Μπαλτάκου-Κασιδιάρη έφερε στις οθόνες τον πρώτο να χαρακτηρίζει διόλου επαινετικά τον Πρωθυπουργό και να τον δηλώνει ως εμπλεκόμενο στη δίωξη της Χ.Α. Ο τότε Γενικός Γραμματέας τόνιζε εμφατικά στο συνομιλητή του ότι ‘’δεν υπάρχει τίποτα εις βάρος σας’’ ,αλλά πρέπει οι Εθνικοσοσιαλιστές να καταβαραθρωθούν αφού ‘’ενώ του έλεγα ότι θα πάτε 20%,αυτός ο μεγαλοαστός νόμιζε ότι θα πάτε στο 2% κι εσείς του κόβετε ψήφους,για να ξεπεράσει το ΣΥΡΙΖΑ’’…

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά: ο Μπαλτάκος αποπέμπεται κεκρυμμένος από τη θέση που κέρδισε, ελέω της παλαιάς φιλίας του με τον Πρωθυπουργό,και η είδηση εισήχθη βιαστικά στο αρχείο της πολιτικής λήθης.

Ανασύροντας το συμβάν,παρατηρούμε ότι η άποψη Μπαλτάκου δοκίμασε τα όρια της στο μέλλον( η ΧΑ ποτέ δε ξεπέρασε το 7%),όμως η τότε άποψη Σάμαρα ήταν μάλλον εύστοχη: οι ντόπιοι Ναζιστές γιγαντώθηκαν με ένα πυρήνα νεοδημοκρατικών ψήφων, παραμένοντας όμως ‘’δεκτικοί’’ στις αλλοδαπές ψήφους από το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ αλλά και την ευρύτερη Αριστερά, σύμφωνα με τα τοτινά ποιοτικά στοιχεία.

Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία Φύσσα, ο Πρόεδρος της ΝΔ στοιχειοθετούσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη την περιλάλητη ‘’θεωρία των 2 άκρων’’ , η οποία αποτέλεσε νεόκοπο casus belli μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Κι αυτό γιατί η Χρυσή Αυγή μπορούσε,πλέον,να είναι ο μπαλαντέρ ώστε να βληθούν οι δύο αμεσότεροι αντίπαλοι της κυβέρνησης: Η αφηνιασμένη Αντιμνημονιακή, Αριστερή Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία εξ υπαρχής φαινόταν ένας αντίπαλος υπέρτερος της πολιτικής διαχείρισης που μπορούσε αναλάβει η υποβασταζόμενη (ευλογίαις ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΔΗΜ.ΑΡ.) και βεβαρυμένη με αμαρτίες( βλέπε αντιμνημονιακή εκδοχή Σαμαρά) ΝΔ. Ο διάφανος μανδύας  με τον οποίο καλύφτηκε το προσωπείο του ΣΥΡΙΖΑ προς χάριν της θέσης Σαμαρά ήταν όχι κάτι τι άτοπο,εξ ου κι όχι δύσκολο,αφού το κόμμα της Αριστεράς είθισται να λειτουργεί ως τοποτηρητής του χώρου – αποκορύφωμα η προεδρική πολιτεία Αλαβάνου κι οι δηλώσεις περί ‘’μεγάλου θυμού των νέων’’ για τα πανελλαδικής διεξαγωγής επισόδια του 2008.

Η δε αποστερούσα γαλάζιους ψήφους ως η,μεταξύ άλλων, διαδεχόμενη την κληρονομιά του δεξιόθεν αντιμνημονίου Χ.Α. και δύναμη ‘’αντισυστημική’’ ήταν πλέον ύποπτη ως υποθάλπουσα όχι λόγους αλλά πράξεις απάνθρωπες, με την παράλληλη δημοσιοποίηση φωτογραφιών και τεκμηρίων που διαφώτιζαν την προσωπική ιστορία των ιθυνόντων της.

Το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου ακολούθησε ως πολιτική γραμμή υπεράσπισης αυτή της ‘’πολιτικής δίωξης’’  , ενώ λίγο πριν το τέλος της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου μέσω μίας αγνώστου προελεύσεως ηχογράφησης, μία φωνή που προσιδίαζε στη φωνή του Αντ.Σαμαρά και -σύμφωνα με την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών,δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη φωνή του τέως Πρωθυπουργού- ήθελε ο ‘’ψηλός Παναθηναϊκάκιας’’(οι κακές γλώσσες θέλουν ως υψηλόσωμο οπαδό του ΠΑΟ τον τότε Ανακριτή Ισίδωρο Ντογιάκο) να είναι ιδιαίτερα…ορμητικός κατά τις επόμενες ανακρίσεις 3 στελεχών της Χ.Α.

Οι διπλές εκλογές του 2015 βρήκαν τη ΧΑ αρκετές δεκάδες χιλιάδες ψήφους πιο συρρικνωμένη,όμως εξ αιτίας της μικρής εκλογικής συμμετοχής το ποσοστό της παρέμεινε κατ’ουσίαν ίδιο,ενώ κατάφερε να αναδειχθεί πρώτο κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

Η τελευταία περίοδος της ΧΑ χαρακτηρίστηκε από πλήρη μιντιακό αποκλεισμό και μάλλον υποτονική εκ μέρους της δράση. Η mutatis mutandis ‘’καρατζαφεροποίηση’’ επέφερε φυλλοροή οπαδών που οδήγησε στην απίσχναση των τελευταίων εκλογών.

Εντούτοις, η κοινοβουλευτική συμμορία πρόλαβε να καταστεί παράγων διαδικασιών όταν ο τότε ΠτΒ Νίκος Βούτσης διετύπωνε την άποψη ότι ‘’ όλες οι ψήφοι είναι καλοδεχούμενες’’ στην προσπάθεια για ψήφιση νέου εκλογικού νόμου. Η αποχή των Χρυσαυγιτών βουλευτών χαμήλωσε τον πήχυ του απαιτούμενου αριθμού ψήφων κι η κυβέρνηση Τσίπρα πέτυχε το στόχο της.

Η πανηγυρική καταδίκη βουλευτών-εγκληματιών συνοδεύτηκε από την εκπροσώπηση των 2 μεγάλων κομμάτων στο πλήθος,του Αλέξη Τσίπρα παρόντος, τα οποία δε εφείσθησαν περιχαρών δηλώσεων και δικαιώσεων.

Το τέλος της Χ.Α. είναι μια ιστορία αμφιβόλου εγκυρότητας νομικών διαδικασιών, ύποπτης εμπλοκής της εκτελεστικής εξουσίας στα δικαιικά σαλόνια και κυβερνητικής μεταχείρισης των νεοναζί.

Όταν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός του μανταμσουσουδισμού των πρώην και νυν κυβερνώντων,καθώς κι η αριστερός ακκισμός για τη νίκη εναντίον των προαιώνιων εχθρών, θα έχει μείνει η θύμιση από την άνοδο των τεράτων κι η υπενθύμιση για την κάθοδο των θεσμών.