Η λέξη «πολιτική» προέρχεται από την λέξη «πόλις» που σημαίνει «πόλη-κράτος».Η μεγαλύτερη επιρροή από τις πόλεις κράτη στην Αρχαία Ελλάδα, έκδηλα προέρχεται από την Αθήνα καθώς έχει χαρακτηριστεί ως η κοιτίδα της δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Στις μέρες μας όμως, ο προβληματισμός για την αποχή μιας μερίδας των πολιτών και ιδιαίτερα η εμφανής αδιαφορία των νέων για τα κοινά ολοένα και αυξάνεται. Το δικαίωμα ψήφου, αναντίρρητα, αποτέλεσε το “το μήλο της έριδος” αλλά και την αιτία για μια σειρά χρόνιων συγκρούσεων και διεκδικήσεων από την πλευρά των γυναικών. Η πρώτη φορά που συμμετείχε στην διαδικασία Ελληνίδα ήταν το 1952, έχοντας το δικαίωμα του “εκλέγειν και εκλέγεσθαι” τόσο στις βουλευτικές όσο και στις δημοτικές εκλογές. Η πολιτικοποίηση, λοιπόν, αποτελεί την προαιρετική συμμετοχή των πολιτών στα κοινά ώστε να έχει ενεργά ρόλο στη λήψη των αποφάσεων που σχετίζονται με την επίλυση των κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων. Είναι πρόδηλο πως σήμερα έχουμε ξεχάσει τους αγώνες αυτούς για τα δικαιώματα τα οποία έχουν αποκτηθεί με κόπο και απέχουμε από κάθε είδους διαδικασία που σχετίζεται με την πολιτική ζωή της χώρας.
Στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής, σαφέστατα, επικρατεί δυστυχώς ένα σηπτικό κλίμα από την πλευρά των πολιτικών και δεσπόζουν σε μεγάλο βαθμό φαινόμενα όπως η ανηθικότητα, η αναξιοκρατία, ο ωφελιμισμός και το ατομικό συμφέρον. Τα εν λόγω φαινόμενα αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά τα οποία συγκροτούν τον πολιτικό χώρο. Επιπροσθέτως, κύρια μέριμνα των πολιτικών αποτελεί η αναζήτηση περισσότερων ψηφοφόρων για το κόμμα τους παρά κάποια προσπάθεια -εκ μέρους τους- να προσφέρουν ένα όραμα για τους νέους. Παρατηρείται έντονα η προσωπική προβολή των πολιτικών, ένα αίσθημα επίτευξης προσωπικών φιλοδοξιών και κατά κύριο λόγο η εξασφάλιση των προνομίων που απολαμβάνουν από τις θέσεις εξουσίας. Δεν έχει σημειωθεί κάποια προσπάθεια τους, που να αποδεικνύει τον εκσυγχρονισμό των κομμάτων να συμβαδίσουν με τους νέους να τους στηρίξουν έμπρακτα. Όλα τα παραπάνω ωθούν τους νέους στην πλήρη αποστασιοποίηση τους από τα πολιτικά δρώμενα με αποτέλεσμα να παραμένουν παθητικοί σε κάθε είδους εξέλιξη η οποία αφορά και την δική τους πορεία.
Κρίνεται απαραίτητο, όμως, να κατανοήσουν οι νέοι πως μόνο αν αρχίσουν να ασχολούνται με τα θέματα του δημόσιου βίου υπάρχει πιθανότητα βελτίωσης των προβλημάτων τα οποία ταλανίζουν την πλειοψηφία των πολιτών. Μέσα από την ενεργή συμμμετοχή τους θα αποκτήσουν λόγο για την αλλαγή των προβλημάτων που τους απασχολούν. Θα έχουν τη δυνατότητα να εκφέρουν γνώμη, πιθανές λύσεις σχετικά με τον χώρο της παιδείας ούτως ώστε να βοηθήσουν στην άμβλυνση της κατάστασης που επικρατεί στον χώρο της εκπαίδευσης και η οποία εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως παθογενής.
Συμπερασματικά, οι νέοι αποτελούν βασικό πυρήνα εξέλιξης της χώρας με πολλές φιλοδοξίες και όνειρα και η ουσιαστική συμβολή τους στα κοινά θα προσφέρει έναν “αέρα” αισιοδοξίας σε μια “πληγείσα” χώρα.
Φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
