Γράφει η Ελένη Γκιάστα

Καθόλου σπάνιο δεν αποτελεί το φαινόμενο εθισμένων νέων σε τοξικές ουσίες στην σύγχρονη εποχή παρά την διαδεδομένη ενημέρωση που κατέχουμε για αυτές. Από πού πηγάζει όμως η ανάγκη αυτή των νέων να στρέφονται στις ουσίες; Ήρθε η ώρα να προβληματιστούμε μικροί και μεγάλοι για το τι ωθεί, ιδιαίτερα τους νέους, σε τοξικές ουσίες προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην υγεία τους.

Οι εθισμοί όπως είναι γνωστό αποτελούνται από τις ναρκωτικές ουσίες, το αλκοόλ κ.α. Δυστυχώς οι νέοι βρίσκουν διέξοδο μέσω αυτών των βλαβερών ουσιών και αυτό επιβεβαιώνεται από έρευνες. Πιο ειδικά, σύμφωνα με τις εν λόγω έρευνες που έχουν διεξαχθεί κατά καιρούς στην Αθήνα για παράδειγμα μαθητές ηλικίας 15 εώς 19 ετών συμπληρώνουν το ποσοστό των 19,2% και στη Θεσσαλονίκη μόλις το 19%. Κρίνεται απαραίτητο να αναρωτηθούμε από πού προέρχεται η ανάγκη τους αυτή. Συνήθως νέοι που βρίσκουν διέξοδο σε διάφορους εθισμούς προέρχονται από οικογένειες με προβλήματα όπως αποτελούν οι συγκρούσεις εντός οικογενειακού περιβάλλοντος. Στις μέρες μας, η πιο  διαδεδομένη εξ αυτών των συγκρούσεων είναι η ενδοοικογενειακή βία. Επιπροσθέτως, η δύσκολη επαγγελματική αποκατάσταση των νέων δημιουργεί συχνά άγχος και (ψυχικά) τέλματα με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να τα διαχειριστούν και να καταλήγουν σε διεξόδους όπως για παράδειγμα το αλκοόλ. Μάλιστα ξεκινούν το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά ως μια διέξοδο προσωρινή πιστεύοντας ακράδαντα πως είναι σε θέση να το θέτουν υπό έλεγχο χωρίς να κατανοούν πόσο εθιστικές μπορεί να προβούν τέτοιου είδους ουσίες.

Επιπλέον, το αίσθημα της έντονης μοναξιάς, απομόνωσης που χαρακτηρίζει την εποχή μας δεν θα πρέπει να παραλείπεται σε καμία περίπτωση. Η συνεχής επικράτηση των ανταγωνισμών στις διαπροσωπικές σχέσεις των ατόμων, η ανάγκη απόκτησης όσων περισσότερων χρημάτων μπορούν, η επικράτηση των υλιστικών προτύπων έχουν μεγενθύνει το αίσθημα του φθόνου και της συνεχούς καχυποψίας. Οι νέοι πλέον δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τους ανθρώπους που συναναστρέφονται και τείνουν να απομονώνονται ολοένα και περισσότερο. Φοβούνται να αναπτύξουν φιλικές σχέσεις, δεσμοί σημαντικοί για τον άνθρωπο με αποτέλεσμα να μην καλύπτεται η ουσιώδης αυτή ανάγκη τους. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση των νέων παρατηρείται πολύ έντονα καθώς αισθάνονται πολλές  φορές κατώτεροι, αδύναμοι και άτομα χωρίς δυνατότητες. Η άσχημη εικόνα που έχουν διαμορφώσει για τον εαυτό τους συχνά τους οδηγεί σε εξαρτήσεις όπως είναι το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά με την ελπίδα ότι μέσω αυτών θα καταφέρουν να κατευνάσουν όλες αυτές τις αρνητικές σκέψεις που τους κατακλύζουν συνεχώς.

Είναι απαραίτητο να αφυπνιστούν όλοι και να παρέχουν στήριξη σε άτομα πιο ευάλωτα ώστε να προλαμβάνουν το κακό. Οι συνέπειες τέτοιων ουσιών μπορεί να προβούν μοιραίες για την ζωή των νέων. Η εξαρτήσεις τους επηρεάζουν τόσο πνευματικά όσο και σωματικά αδυνατούν να εκπληρώσουν οποιαδήποτε υποχρέωση τους ή κάποια δραστηριότητα. Το πιο σημαντικό μπορούν να αποτελέσουν την αιτία του ίδιου τους του θανάτου.

Συνοψίζοντας, κρίνεται αναγκαίο να κινητοποιηθούν σε αρχικό στάδιο οι ίδιοι οι γονείς των νέων, να προσπαθούν να επικοινωνούν περισσότερο με τα παιδιά τους, να συζητούν για οποιοδήποτε πιθανό πρόβλημα τα απασχολεί καθώς επίσης να φροντίζουν ένα ήρεμο κλίμα εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος. Τέλος, η Πολιτεία καθίσταται υπεύθυνη βελτίωσης των συνθηκών ζωής όπως για παράδειγμα η δημιουργία χώρων δραστηριοτήτων, τεχνών που θα απασχολούν και θα μυήσουν τους νέους σε μια πιο δημιουργική καθημερινότητα και στόχους. Εφιστάται, λοιπόν η προσοχή όλων μας για ένα καλύτερο μέλλον για τους νέους μας!